Ik ben geen type voor kanker, toch?

Ik weet niet hoe het is gebeurd, maar het is ineens al bijna 10 mei. En 10 mei heb ik mijn allereerste kankercontrole. De eerste controle dus sinds ik schoon ben verklaard. En tot 5 mei was ik daar eigenlijk helemaal niet zenuwachtig voor, maar ik heb het ineens te pakken. 's Nachts ineens weer…

Het zit helemaal door elkaar in mijn hoofd. Niet als in verward, of dat ik overhoop lig, maar het voelt een beetje alsof allerlei losstaande (negatieve) dingen connectie zoeken met elkaar. 

Alsof ik overal achteraan moet denken: 'komt vast door mijn kanker'. Ik voel me onzeker, terwijl ik normaal…

Het kon ook eigenlijk niet anders dan dat dit tegen ging vallen. Niet omdat ik ergens last van had ofzo, of tegen mijn zin in ging seksen, maar juist omdat na die hele Wertheim operatie alles zo voorspoedig ging in mijn herstel. Laat dat maar aan mij over, herstellen na een operatie! Keurig aan de…

Als er 1 ding is waar ik een gruwelijke hekel aan heb gekregen sinds kanker, is het wel 'de blik'. Je weet wel, hoe mensen je aankijken als je ergens binnen komt: hoofd een beetje scheef, semi glimlachje, ernstige/vragende wenkbrauwen, kin naar beneden en als extra toevoeging de hand op de borst…

Ik schrijf en praat, ik praat en schrijf

over de enorme chaos  in mijn hoofd en mijn lijf.

Iedereen begrijpt me, is lief, heeft geduld.

Ondertussen word ik gek van het monster dat in mij brult.

De opluchting, het verdriet, de onzekerheid, het geluk:

’s Nachts kan ik niet slapen en dat maakt…

De afgelopen maanden stonden bij ons thuis in het teken van mijn kanker. Mijn kinderen, zoon van 7 en dochter van 9 is niets bespaard gebleven, tot mijn grote verdriet én tot mijn grote opluchting: wat zou ik voor moeder voor mijn kinderen zijn als ik, altijd openhartig en eerlijk en betrouwbaar…

Wat een mindfuck. Bizar. Ik ben ooit op 23-jarige leeftijd bewust moeder geworden. De tweede werd geboren toen ik 25 was. Wilde graag kinderen en wilde ook het liefst zo snel mogelijk kinderen. Gewoon een levenslange droom, weet je wel: moeder worden. En daar ben ik nog steeds elke dag heel blij mee…

Na de hele nacht wakker liggen, de hele dag zenuwachtig/chagrijnig/emotioneel in huis rondhangen kwam daar eindelijk het verlossende telefoontje. Ik kon haar eerst niet goed verstaan, mijn arts komt uit Nijmegen: toch een heel ander accent dan hier in de Noordkop.

Maar ze zei het echt: geen extra…

Geen verhaal, geen ervaring, geen gedicht . Ik schrijf alleen even om m'n intens spannende dag te delen.

Vanmiddag om 15 uur heb ik een afspraak met m'n arts en krijg ik te horen of ik schoon ben, of dat er nog chemotherapie en/of bestraling aan zit te komen. 

Mijn brein probeert van alles te…

Je bedenkt het niet. Ik schreef al eens een blog over mijn ervaring met 2 keer een nabloeding na een operatie (conisatie). Die kans was al vrij klein, dus nu na mijn Wertheim operatie ging ik al helemaal niet meer uit van een nabloeding. 

Maar guess what? Vanochtend toen ik opstond drupte er bloed…