Donderdag 1 september 2016 Wetenschappelijk onderzoek

Hoe ga ik dit helder vertellen? Ben vandaag eigenlijk nog behoorlijk van slag!!
Goed, gisterochtend werd ik dus om elf uur in het ziekenhuis verwacht voor het wegnemen van de biopt. Ton ging zoals altijd, weer gezellig mee, om natuurlijk langere tijd in zijn eentje door te brengen.
Ik was best zenuwachtig want zag toch wel enigszins op tegen een buik biopt. Als je alle tumoren in je buik hebt zitten, ga je er toch van uit dat ze via je buik een naald gaan inbrengen?!!
Ok, na aanmelding op de zevende etage, waar ik maandag ook terecht moet voor de chemo, werden mijn gegevens gecheckt, ik moest me tot aan mijn onderbroek uitkleden en kreeg een schattig blauw operatiehesje aan en mocht onder een dekentje liggen. Inmiddels had ik begrepen dat ik hier niet de verdoving ging krijgen, maar werd wel alvast een infuus naald in mijn pols gezet, vrij pijnlijk maar het lukte!
Op mijn vraag hoe het nu straks zou gaan had de verpleegkundige geen antwoord, wist ze niet, was wel benieuwd naar mijn verhaal na afloop. Inmiddels had zich een andere verpleegkundige gemeld, Hanneke, die ontzettend aardig was en zei dat ze de hele tijd bij me zou blijven en dat ik haar hand vast mocht houden!! Kei fijn en hard nodig!!!!
Op weg naar de ct-scan waar alles zou gaan gebeuren wist ze me te vertellen dat als de biopt weggehaald werd, ik een soort pang zou horen, dat zou zijn doordat in de naald een soort " grijpertje" het weefsel moet pakken. Allemaal logisch.
Aangekomen hoorde ik een van de assistentes zeggen dat ik waarschijnlijk op mijn buik zou moeten liggen, keek verbaasd en ze dacht dat ze zich misschien vergistte.......vervolgens meldde zich de radioloog naast mijn bed, die alles ging uitleggen. Wat er dan in je hersens gebeurt is een soort enorme rollercoaster, razendsnel krijg je allerlei informatie die van alles oproept in je hoofd en je gevoel. Uiteraard vertelde hij het allemaal rustig maar toch: boodschap de lymfeklieren lopen achter langs je hart omhoog en via de achterkant kan ik er veel beter bij, anders moet ik door je darmen. Ondertussen gaan je gedachten als volgt: shit ik heb de tumoren ook aan de achterkant zitten, shit ik moet op mijn buik liggen, daar zit heel veel bot, hoe doen ze dat, ik wil niet meer......
Verder hoor ik dat hij begint met een verdoving die hij steeds dieper in zal brengen en dan pas als alles goed op zijn plaats zit hij de biopt weg neemt. ik doe niet meer mee........
Dus braaf op mijn buik, werd er eerst toen iedereen weg was weer een scan gemaakt. Iedereen keerde weer terug en hees zichzelf in loden schorten en toen begon de pret.
De verdoving inbrengen was niet echt fijn......deed pijn!! Dus stoppen en even later weer verder. Soort steun naald raakte denk ik een zenuw want op een gegeven moment schreeuwde ik (denk ik) want er schoot een enorme scheut door mijn linkerlies naar mijn linkerbeen.....ook niet echt fijn, inmiddels had ik mezelf al diverse keren afgevraagd waarom ik hier eigenlijk nog steeds lag!!! Hij vond het echt heel vervelend voor me want hij wilde me echt geen pijn doen! Gelukkig was de pijn ook weer snel weg. Na weet ik hoeveel keer steeds weer checken met de scan, werd besloten dat alles goed zat, dus zou nu de biopt weg genomen worden, dus ik kon het " pangetje" verwachten. Nou wat er gebeurde was dat ik voor mijn gevoel een pistoolschot door mijn borstkas heen kreeg......BAM was meer een beschrijving. Schrok me rot. Leuk was dat de radioloog even bij mijn hoofd kwam kijken en zei dat hij het graag van me zou overnemen als dat kon, want hij wilde me geen pijn doen. Ik heb hem dit afgeraden want t leek me geen goed idee als hij pijnen van de patiënten over zou gaan nemen!!
Vervolgens werd mij de biopt getoont, werkelijk een minuscuul piepklein stukje weefsel, beetje roze, in een potje op water. Even later werd de tweede biopt weggenomen en nu ging het inderdaad met een kleine pang!! Even later werden de naalden weer verwijderd en mocht ik terug in bed waar ik spontaan begon te huilen......
Vond iedereen niet meer dan logisch en ze vonden me allemaal kei flink!! De radioloog kwam ook nog even bij me staan en na mijn vraag over die enorme klap bij de eerste biopt zei hij dat hij tegen het vlies van een spier aanzat, ook heel prettig, maar nu snapte ik de enorme klap tenminste.
Ik mocht ook nog even op de scans zien hoe die naald van achteren in mijn tumor ging voor de biopt. Je ziet je nieren, stuk wervel, en veel grijs, waarvan een groot deel ook mijn darmen waren en dus een tumor......heb ik maar weer geblokt. Verder wat witte stippen, wat bleek litteken te zijn van de lymfeklieren die bij mijn grote buikoperatie waren weggenomen.
Ik vind het ontzettend knap dat dit überhaupt allemaal mogelijk is. Respect. Voor het eerst heb ik mijzelf een kanjer genoemd toen ik op de behandeltafel lag. Ik word vaak door jullie zo genoemd, dan vind ik het onzin en ook best meevallen, nu door toch te blijven liggen, vond ik het even wel terecht!

Terug op de kamer moest ik uiteraard ook weer even huilen toen ik Ton zag, heerlijk. Na nog anderhalf uur bijkomen in bed mocht het infuus eruit en konden we weer op huis aan.....heel fijn want naast me lag een vrouw die het ontzettend moeilijk had en zo meteen weer opgehaald zou worden door een ambulance om terug te gaan naar het hospice.........ik probeerde er niet aan te denken.

Het is allemaal achter de rug, overleefde het weer en probeer nu aan te sterken voor de chemo-periode. Morgen een voorbereidend gesprek hierover met de oncologisch verpleegkundige en dan kan ik meteen vragen of deze kuur weer kaalheid veroorzaakt....😡. Hoop van harte van niet want heb eindelijk bijna weer mijn gewone haar terug.....

Nou voorlopig geen biopten meer, alhoewel ik nu weet dat via je rug naar je buik gaan mogelijk is....ben ik daar alweer op voorbereid. Ik ga het wel vertellen aan mijn oncoloog dat het ( in ieder geval voor mij) prettiger was geweest als ik er niet pas bij behandeling zelf, achter was gekomen. Het goede nieuws is dat bij 90% van de mensen deze pijn helemaal niet voorkomt, dus laat je vooral niet afschrikken!

Weet je eigenlijk is dit weer een enorme les in ga niet zelf van alles lopen bedenken vooraf. Spaar je energie..

Vanavond gaan Ton en ik een hapje eten bij onze italiaan........🍽 🍷🍷