30 januari 2018 Eerste kuur zit erin

Zo we hebben weer energievretende dagen achter de rug. Afgelopen vrijdag heb ik weer vocht uit mijn buik laten weghalen. Ook deze keer weer een arts in opleiding die onder supervisie van een radioloog de drain in ging brengen. Het was dezelfde assisente als de week ervoor met een andere radioloog. Ondanks de knobbel die ik had na de behandeling van vorige week, zei ik toch ja. Ze werd ontzettend goed begeleid maar het duurde vrij lang. Je ligt daar en de radioloog zegt dat de punt van de naald meer die kant op moet of die kant....en allerlei andere instructies.
De verpleegkundige zat links van me en haar hand mocht ik vasthouden. Zij zei na afloop dat ik de volgende keer dit echt moest weigeren. Ik laat niet meer op mij oefenen!
Het uithalen van de drain gebeurde deze keer ook beneden door de radioloog. Het is belangrijk om te weten welke drain je hebt. Er is een variant met een krul en die moet je eerst los knippen voordat je hem eruit haalt. Aangezien de allereerste keer het uithalen verschrikkelijke pijn deed, denk ik nu dat de verpleegkundige dit niet geweten heeft. Dus altijd zelf blijven opletten!
Door het weghalen van het vocht voel je je later wel weer stukken beter. Vooral mentaal heeft het een grote impact. Ik voel me met een buik vol vocht meteen stervend, door de druk en de pijn. Je knapt direct op na het leeglopen.

Fijn de kinderen en kleinkinderen in het wekend gezien, was erg gezellig.

Gisteren om half tien weer gemeld in het ziekenhuis voor de eerste kuur Caelyx. Had best last van mijn darmen, dus eerst maar een klein klysma, dat bracht het een beetje op gang. Daarna aangeprikt en aangesloten op het infuus, spoelen en medicijnen, daarna de heerlijk zak oranje chemo. De verpleegkundige bleef een kwartier bij me zitten om te zien of ik niet allergisch zou reageren, dat ging goed!
Daarna ging ik me eigenlijk steeds verdrietiger voelen, want kreeg steeds meer pijn in mijn rug. Is vaker maar nu bijna niet vol tehouden. Had al paracetamol en ibuprofen geslikt, maar hielp niet. Zondag had ik nog maar een keer wietolie ingenomen, dacht het helpt toch niet echt en wie weet heeft het invloed op de chemo! Ik denk soms te voorzichtig, bijna bijgelovig zeg maar!

Mijn oncoloog werd gebeld en even later - hij had toch poli - kwam hij kijken. Had op de scans gekeken en wist niet precies wat de pijn veroorzaakte. Waarschijnlijk drukt er toch wat op een zenuw ergens. Goed, snelwerkende oxycodon erin, thuis gewoon verder gaan met die wietolie. Na 2 oxicodonnetjes begon het weg te zakken.
Ik ben nu geloof ik wel voor 85 % over mijn medicijnenangst heen. Slik nu alles.😜
Verder zit er nu ook dexamethason in en dat pept ook op. Zit er nu in ieder geval, op het oog, een stuk actiever bij op de bank.
Weet dat ik tegen donderdag de terugval kan verwachten, gevolgd door een slecht weekend, maar misschien valt dat mee door de wietolie. Je weet het nooit.
Ik zit in een mentale achtbaan. Ene moment voel ik me zo ellendig dat ik dood wil en het niet meer volhoud, het volgende moment gaat het weer beter en denk ik: zo is het prima te doen! Vreet energie.

Hopelijk slaat de chemo aan, stopt de vochttoename en heb ik nog een aantal redelijk goede maanden!
Dat zou super zijn.

Liefs
Betty





3 reacties

Och, och, och, lieve nichtewicht wat beschrijf je dit allemaal knap. Wij weten half, wat 0%, wat jij allemaal moet doorstaan......dikke, dikke knuffels uut Reurle 😘😘😘
Laatst bewerkt: 30/01/2018 - 16:47
Wat heftig Betty, strijd op leven en dood. Lijkt me bijna niet te doen, als ik dat zo lees. Hoop dat je je straks weer goed genoeg voelt om even te vergeten hoe ellendig het was. En om narcisjes te zien uitkomen en dingetjes die de kleinkinderen leren gade te slaan en zo, dikke zoen Marij
Laatst bewerkt: 30/01/2018 - 22:25
Ohh Betty wat heftig allemaal. Ik hoop zo dat er nog fijne goede maanden op je wachten.
Dat je mag genieten van Ton, de kinderen en kleinkinderen. Van de lente, de zonnestralen en Italie!
Dikke knuffel!
Laatst bewerkt: 01/02/2018 - 20:39