27 augustus 2014 CASTELNUOVO CALCEA
Zo, na een lange tijd toch maar even wat schrijven. Tenslotte zijn er een aantal mensen die willen weten hoe het met me gaat!!
Op het moment dat ik hier heerlijk buiten, onder het afdakje begin te typen, horen we muziek uit het dorp en begint de pastoor na afloop om te roepen wie er vanochtend gestorven is!! Tja zo weet iedereen dat je overleden bent. Op hetzelfde moment worden er op diverse plekken plakkaten opgehangen met de naam van de gestorvene en datum van de kerkdienst en de begrafenis. De dame in kwestie heeft de leeftijd van 80 gehaald.....redelijk oud, er zijn hier veel mensen die stukken ouder worden, dus de leefomstandigheden hier zijn goed!!
Ik hoop daar veel profijt van te kunnen hebben!!
We zijn nu 5 weken hier en het bevalt uitstekend. We zijn niet meteen vertrokken uit Nederland omdat mijn moeder op woensdag (voor onze vakantie) een tia kreeg.Ik ben dus een aantal dagen haar gaan helpen en Jeanneke af gaan lossen. We hebben in t weekend haar bed naar beneden verhuisd, zodat ze meer zelf kon gaan doen. Aangezien het elke dag weer beter met haar ging zijn Ton en ik dinsdags vertrokken, nadat we eerst bij de crematie van mijn laatst levende oom (zwager van mijn moeder) in Heerlen zijn geweest. Aangezien we toen al een aardig eindje richting het zuiden waren, zijn we in de loop van die middag door gereden naar Duitsland om daar in een leuk hotelletje te overnachten.
Vervolgens doorgereden naar ons stulpje in Italië.....Eefje, Patrick en Fabian waren daar inmiddels al bijna twee weken. Heerlijk om onze kleinzoon daar ruim anderhalve week mee te mogen maken!! Wat gaat het allemaal snel. Hij kruipt razendsnel en wil werkelijk alles zien!! We hebben zijn ouders twee dagen weggestuurd, zodat die eens een beetje echt bij konden slapen. Fabian heeft zich een Italiaanse manier van zwaaien aangeleerd, dus de italianen vielen totaal in katzwijm als wij met hem door het dorp wandelden en hij naar iedereen zwaaide. Schattig!!
Helaas voor Eefje en Patrick begon er weer een aantal kiezen door te breken, dus had hij veel pijn en wilde niet meer goed gaan slapen.........tja dan is het toch wel heerlijk dat je de oma bent en er niet meer voor hoeft te zorgen....tenslotte heb ik dat met Eefje en Tomas ook allemaal mee gemaakt. Maar het is niet leuk........echt zielig.
Na hun vertrek zijn we een week alleen geweest, daarna drie dagen bezoek, drie dagen alleen en daarna weer drie dagen bezoek gehad, heel gezellig!!
Afgelopen weekend hebben wij aan zee doorgebracht.De vrouw van onze aannemer, heeft daar (en zoontje) een appartement gehuurd. Hij ging daar het weekend heen en wij waren uitgenodigd. Het was heerlijk, super genoten en goed gerelaxt.
de zomer is dit jaar qua weer uitzonderlijk, veel bewolking, wind en af en toe regen.
Zaterdag vertrekken we weer, jammer, maar ik kom laatste week september gezellig weer terug met een vriendin, samen nog een paar dagen genieten hier.
Het lijkt wel of het steeds onwerkelijker wordt te denken dat ik ziek ben. Iedereen zegt dat ik er hartstikke goed uitzie. Natuurlijk fijn om te horen, geniet ik van. Tegelijkertijd is er dan het stemmetje wat zegt: "ja,ja....maar ondertussen..." probeer het zoveel mogelijk te negeren.
Ton en ik hebben het heerlijk samen, genieten nog steeds volop van alles.
Na de uitslagen van alle onderzoeken die thuis weer op me wachten zien we wel weer verder!!!!
Wie weet is het wel stabiel............zeg nooit, nooit!!!
Op het moment dat ik hier heerlijk buiten, onder het afdakje begin te typen, horen we muziek uit het dorp en begint de pastoor na afloop om te roepen wie er vanochtend gestorven is!! Tja zo weet iedereen dat je overleden bent. Op hetzelfde moment worden er op diverse plekken plakkaten opgehangen met de naam van de gestorvene en datum van de kerkdienst en de begrafenis. De dame in kwestie heeft de leeftijd van 80 gehaald.....redelijk oud, er zijn hier veel mensen die stukken ouder worden, dus de leefomstandigheden hier zijn goed!!
Ik hoop daar veel profijt van te kunnen hebben!!
We zijn nu 5 weken hier en het bevalt uitstekend. We zijn niet meteen vertrokken uit Nederland omdat mijn moeder op woensdag (voor onze vakantie) een tia kreeg.Ik ben dus een aantal dagen haar gaan helpen en Jeanneke af gaan lossen. We hebben in t weekend haar bed naar beneden verhuisd, zodat ze meer zelf kon gaan doen. Aangezien het elke dag weer beter met haar ging zijn Ton en ik dinsdags vertrokken, nadat we eerst bij de crematie van mijn laatst levende oom (zwager van mijn moeder) in Heerlen zijn geweest. Aangezien we toen al een aardig eindje richting het zuiden waren, zijn we in de loop van die middag door gereden naar Duitsland om daar in een leuk hotelletje te overnachten.
Vervolgens doorgereden naar ons stulpje in Italië.....Eefje, Patrick en Fabian waren daar inmiddels al bijna twee weken. Heerlijk om onze kleinzoon daar ruim anderhalve week mee te mogen maken!! Wat gaat het allemaal snel. Hij kruipt razendsnel en wil werkelijk alles zien!! We hebben zijn ouders twee dagen weggestuurd, zodat die eens een beetje echt bij konden slapen. Fabian heeft zich een Italiaanse manier van zwaaien aangeleerd, dus de italianen vielen totaal in katzwijm als wij met hem door het dorp wandelden en hij naar iedereen zwaaide. Schattig!!
Helaas voor Eefje en Patrick begon er weer een aantal kiezen door te breken, dus had hij veel pijn en wilde niet meer goed gaan slapen.........tja dan is het toch wel heerlijk dat je de oma bent en er niet meer voor hoeft te zorgen....tenslotte heb ik dat met Eefje en Tomas ook allemaal mee gemaakt. Maar het is niet leuk........echt zielig.
Na hun vertrek zijn we een week alleen geweest, daarna drie dagen bezoek, drie dagen alleen en daarna weer drie dagen bezoek gehad, heel gezellig!!
Afgelopen weekend hebben wij aan zee doorgebracht.De vrouw van onze aannemer, heeft daar (en zoontje) een appartement gehuurd. Hij ging daar het weekend heen en wij waren uitgenodigd. Het was heerlijk, super genoten en goed gerelaxt.
de zomer is dit jaar qua weer uitzonderlijk, veel bewolking, wind en af en toe regen.
Zaterdag vertrekken we weer, jammer, maar ik kom laatste week september gezellig weer terug met een vriendin, samen nog een paar dagen genieten hier.
Het lijkt wel of het steeds onwerkelijker wordt te denken dat ik ziek ben. Iedereen zegt dat ik er hartstikke goed uitzie. Natuurlijk fijn om te horen, geniet ik van. Tegelijkertijd is er dan het stemmetje wat zegt: "ja,ja....maar ondertussen..." probeer het zoveel mogelijk te negeren.
Ton en ik hebben het heerlijk samen, genieten nog steeds volop van alles.
Na de uitslagen van alle onderzoeken die thuis weer op me wachten zien we wel weer verder!!!!
Wie weet is het wel stabiel............zeg nooit, nooit!!!