10 juni 2014 DE TOP GEHAALD
Wat een prestatie hebben Ton en ik neergezet. Niet een, maar TWEE KEER zijn we de berg opgelopen ...... ik ben echt super trots!!
De eerste keer vertrokken we beneden aan de berg om half vijf. Nog helemaal donker. Je start bij bocht 21. het was behoorlijk koud. de eerste anderhalve kilometer zijn heel steil. Je loopt dan meteen 11% omhoog, dus dan krijg je t behoorlijk warm. Ik heb toen mijn thermo-langebroek uitgetrokken (dat betekent dat je dus ook eerst even je wandelschoenen uit moet doen...) en was vergeten dat hoe hoger je komt, hoe kouder het wordt .. oh.oh wat hadden wij het koud onderweg. Wat ook erg was, je zag de fietsers die naar een goed uur alweer naar beneden aan het komen waren, bevroren op de fietsen zitten. BBrrrrr.
Wij hebben lekker doorgelopen en om 08.00 uur waren wij dus door de finish boven. Dat was heel bizar, je hebt er zolang naar toegeleefd en dan......hop, ben je er!! Het voelde heel vreemd.
We zijn na de finish eerst naar het chalet van onze cateringsgroep gelopen om bij te komen. Wat een luxe is het om een groepje van twee schoonzusjes en 'n nichtje te hebben die ons werkelijk waar, de hele week van 's ochtends tot 's avonds verzorgd hebben!! Super!!Wij hoefden ons alleen maar bezig te houden met uitrusten en wandelen!!! Dames, nogmaals bedankt!!
Goed, daar zaten we dus. Aan het eind van de ochtend zei Ton: "ik wil nog wel een keer lopen..." Tja, was even slikken, wilde graag mee, maar wist bij god niet of ik dit vol zou houden. Goed, in ieder geval samen op weg gegaan naar de kabelbaan,dat was zeker ook nog wel een kilometer of twee lopen.. Het is een prachtige afdaling, je zit heerlijk in de cabine en ziet de prachtige bergen om je heen. Daarna twintig minuten op de bus wachten en dan bereik je na 30 minuten in de bus het dal. Vervolgens weer een aardig eindje lopen naar de start...
En daar gingen we weer!!! Nu was de temperatuur aardig opgelopen, de zon scheen volop. De verzorging onderweg is ook helemaal super. Er staan heel veel vrijwilligers aan de weg en in sommige bochten is er volop bouillon, broodjes, drinken en....muziek aanwezig. Dit houd je op de been. We zijn zeer regelmatig in de bocht op een muurtje gaan zitten om bij te komen, iedereen praat elkaar moed in.. het is verschrikkelijk inspirerend om halverwege naar beneden te kijken. Wouw denk je dan, heb ik dat allemaal gelopen??? Helaas, kijk je dan daarna ook even naar boven en zie je welke scherpe, hoge bochten er nog op je liggen te wachten, dan moet je echt jezelf moed inpraten...ppffff....
Het is allemaal gelukt. Ik was zo blij halverwege de tweede bocht(dus bijna de laatste bocht) dat ik besloten heb dat ik op die berg mijn kanker heb overwonnen!!! Ben er klaar mee.
Vrijdagavond hebben we deelgenomen aan het eindfeest. Duizend man (of meer) samen in een grote tent en stampen op live muziek. Het "Dichter bij de hemel" van Margriet Eshuis en Maarten werd door hen beiden aan het eind diverse keren gezongen. Ook het Alpes D'Huzes nummer van hen is geweldig. Ik kan niet anders zeggen, ga naar de homepage van opgevenisgeenoptie en zoek de video's van die liederen. Prachtig!! Trouwens je kunt ook bij de deelnemers mijn naam intypen en dan zie je steeds stukjes opnamen van waar Ton en ik lopen. De eerste tocht heb ik de dikke rode trui van Ton nog aan. We hebben alle twee een raar hoedje met zonnebloemen op ons hoofd. De tweede beklimming lopen we er luchtiger bij!!
Het is niet na te vertellen, door de foto's en de beelden te bekijken krijg je een goed beeld.
Het was emotioneel, confronterend, vermoeiend, maar vooral super, geweldig. Had het niet willen missen!!!!
En.......nogmaals dank voor al jullie steun en support. Zonder dat hadden we het niet gered!!!
De eerste keer vertrokken we beneden aan de berg om half vijf. Nog helemaal donker. Je start bij bocht 21. het was behoorlijk koud. de eerste anderhalve kilometer zijn heel steil. Je loopt dan meteen 11% omhoog, dus dan krijg je t behoorlijk warm. Ik heb toen mijn thermo-langebroek uitgetrokken (dat betekent dat je dus ook eerst even je wandelschoenen uit moet doen...) en was vergeten dat hoe hoger je komt, hoe kouder het wordt .. oh.oh wat hadden wij het koud onderweg. Wat ook erg was, je zag de fietsers die naar een goed uur alweer naar beneden aan het komen waren, bevroren op de fietsen zitten. BBrrrrr.
Wij hebben lekker doorgelopen en om 08.00 uur waren wij dus door de finish boven. Dat was heel bizar, je hebt er zolang naar toegeleefd en dan......hop, ben je er!! Het voelde heel vreemd.
We zijn na de finish eerst naar het chalet van onze cateringsgroep gelopen om bij te komen. Wat een luxe is het om een groepje van twee schoonzusjes en 'n nichtje te hebben die ons werkelijk waar, de hele week van 's ochtends tot 's avonds verzorgd hebben!! Super!!Wij hoefden ons alleen maar bezig te houden met uitrusten en wandelen!!! Dames, nogmaals bedankt!!
Goed, daar zaten we dus. Aan het eind van de ochtend zei Ton: "ik wil nog wel een keer lopen..." Tja, was even slikken, wilde graag mee, maar wist bij god niet of ik dit vol zou houden. Goed, in ieder geval samen op weg gegaan naar de kabelbaan,dat was zeker ook nog wel een kilometer of twee lopen.. Het is een prachtige afdaling, je zit heerlijk in de cabine en ziet de prachtige bergen om je heen. Daarna twintig minuten op de bus wachten en dan bereik je na 30 minuten in de bus het dal. Vervolgens weer een aardig eindje lopen naar de start...
En daar gingen we weer!!! Nu was de temperatuur aardig opgelopen, de zon scheen volop. De verzorging onderweg is ook helemaal super. Er staan heel veel vrijwilligers aan de weg en in sommige bochten is er volop bouillon, broodjes, drinken en....muziek aanwezig. Dit houd je op de been. We zijn zeer regelmatig in de bocht op een muurtje gaan zitten om bij te komen, iedereen praat elkaar moed in.. het is verschrikkelijk inspirerend om halverwege naar beneden te kijken. Wouw denk je dan, heb ik dat allemaal gelopen??? Helaas, kijk je dan daarna ook even naar boven en zie je welke scherpe, hoge bochten er nog op je liggen te wachten, dan moet je echt jezelf moed inpraten...ppffff....
Het is allemaal gelukt. Ik was zo blij halverwege de tweede bocht(dus bijna de laatste bocht) dat ik besloten heb dat ik op die berg mijn kanker heb overwonnen!!! Ben er klaar mee.
Vrijdagavond hebben we deelgenomen aan het eindfeest. Duizend man (of meer) samen in een grote tent en stampen op live muziek. Het "Dichter bij de hemel" van Margriet Eshuis en Maarten werd door hen beiden aan het eind diverse keren gezongen. Ook het Alpes D'Huzes nummer van hen is geweldig. Ik kan niet anders zeggen, ga naar de homepage van opgevenisgeenoptie en zoek de video's van die liederen. Prachtig!! Trouwens je kunt ook bij de deelnemers mijn naam intypen en dan zie je steeds stukjes opnamen van waar Ton en ik lopen. De eerste tocht heb ik de dikke rode trui van Ton nog aan. We hebben alle twee een raar hoedje met zonnebloemen op ons hoofd. De tweede beklimming lopen we er luchtiger bij!!
Het is niet na te vertellen, door de foto's en de beelden te bekijken krijg je een goed beeld.
Het was emotioneel, confronterend, vermoeiend, maar vooral super, geweldig. Had het niet willen missen!!!!
En.......nogmaals dank voor al jullie steun en support. Zonder dat hadden we het niet gered!!!