24 januari 2015 OMRINGD DOOR DE DOOD
De afgelopen twee weken zijn voor mij behoorlijk droevig en confronterend geweest.
Op de dag dat we Bertine op natuurbegraafplaats Heidepol aan het begraven waren, stierf mijn buurvrouw van de hoek.
Afgelopen donderdag ben ik dus bij haar begrafenis geweest. Zij had zich ook een plek op Heidepol gekocht. Na de dienst ben ik met Tomas in de stad gaan lunchen. Binnen een week twee maal naar Heidepol gaan, bracht ik niet op. Dat vond ik te confronterend. Tomas had gelukkig die dag vrij, dus kon ik even mijn zinnen op iets anders zetten.
Donderdagochtend stond hier haar begrafeniswagen voor de deur. Het kostte me veel energie om dan niet mijzelf daar in te zien liggen.....
Wat een verschil in afscheid nemen. Zo warm en prachtig als het bij Bertine was, zo afstandelijk vond ik het donderdag. Dat komt denk ik, omdat dit een christelijk (vrij gereformeerd)afscheid was. Zij is blij dat ze nu bij haar schepper is. Tja, daar denk ik echt totaal anders over. Ik blijf dood gaan een noodzakelijk en bij het leven horend fenomeen vinden, maar pas op oudere leeftijd of als je echt zelf niet meer wil...
Overigens vind ik dat de gelovige mens prachtig psalmen kan zingen, klonk prachtig, bijna driestemmig onder begeleiding van het orgelspel.
Maar wat een verdriet weer om dit verlies bij haar nabestaanden.
Poeh, heb het geloof ik even helemaal gehad. Absoluut geen goed begin van 2015.
Mijn lijf doet pijn, nog van de val in in oktober, dus ben onder behandeling van een manueel therapeut.
Goede nieuws is dat ik langzaam maar zeker, weer fitter begin te worden na mijn longontsteking. Nooit geweten dat zoiets zo'n impact op je lijf heeft. Voelde haast alsof ik weer een chemokuur had gekregen.
Kortom, ik glij bijna in een grote dip.........
Ik tel de weken (nog vier)tot we eindelijk weer een week naar
Italië kunnen. Hoop dat dan de zon schijnt en ik daar weer energie opdoe om de rest van het jaar positief aan te kunnen.
Ik eindig met een mooie spreuk uit de laatste Flow:
geef je over aan wat er is,
laat los wat er was
en heb vertrouwen in wat er komt
Sonia Ricotti
--------------------
Op de dag dat we Bertine op natuurbegraafplaats Heidepol aan het begraven waren, stierf mijn buurvrouw van de hoek.
Afgelopen donderdag ben ik dus bij haar begrafenis geweest. Zij had zich ook een plek op Heidepol gekocht. Na de dienst ben ik met Tomas in de stad gaan lunchen. Binnen een week twee maal naar Heidepol gaan, bracht ik niet op. Dat vond ik te confronterend. Tomas had gelukkig die dag vrij, dus kon ik even mijn zinnen op iets anders zetten.
Donderdagochtend stond hier haar begrafeniswagen voor de deur. Het kostte me veel energie om dan niet mijzelf daar in te zien liggen.....
Wat een verschil in afscheid nemen. Zo warm en prachtig als het bij Bertine was, zo afstandelijk vond ik het donderdag. Dat komt denk ik, omdat dit een christelijk (vrij gereformeerd)afscheid was. Zij is blij dat ze nu bij haar schepper is. Tja, daar denk ik echt totaal anders over. Ik blijf dood gaan een noodzakelijk en bij het leven horend fenomeen vinden, maar pas op oudere leeftijd of als je echt zelf niet meer wil...
Overigens vind ik dat de gelovige mens prachtig psalmen kan zingen, klonk prachtig, bijna driestemmig onder begeleiding van het orgelspel.
Maar wat een verdriet weer om dit verlies bij haar nabestaanden.
Poeh, heb het geloof ik even helemaal gehad. Absoluut geen goed begin van 2015.
Mijn lijf doet pijn, nog van de val in in oktober, dus ben onder behandeling van een manueel therapeut.
Goede nieuws is dat ik langzaam maar zeker, weer fitter begin te worden na mijn longontsteking. Nooit geweten dat zoiets zo'n impact op je lijf heeft. Voelde haast alsof ik weer een chemokuur had gekregen.
Kortom, ik glij bijna in een grote dip.........
Ik tel de weken (nog vier)tot we eindelijk weer een week naar
Italië kunnen. Hoop dat dan de zon schijnt en ik daar weer energie opdoe om de rest van het jaar positief aan te kunnen.
Ik eindig met een mooie spreuk uit de laatste Flow:
geef je over aan wat er is,
laat los wat er was
en heb vertrouwen in wat er komt
Sonia Ricotti
--------------------