21 maart 2018 weer een week verder

De toestand is steeds weer anders. De tumoren in mijn buik zijn volgens mij op volle kracht aan het groeien. Veel pijn in rug en zij. Dus de oxicodon ging er goed in. Sinds gisteren ben ik overgestapt op de morfinepleister. Vreemde gewaarwording, voel me wat vreemd, niet echt vlak, maar toch....
Ook weer een slaappil genomen, heerlijke nacht gehad. Heb ook nieuwe pillen tegen misselijkheid die ik in principe de komende tijd twee maal per dag inneem. Voel me niet echt super lekker. Even de tijd geven om aan alles te wennen.
Het is al raar dat ik vandaag minder slik voor de pijn! De volgende stap in het hele afscheidsgebeuren is het dat ik een ziekenhuisbed heb besteld dat morgen gebracht gaat worden, het lijkt me toch wel prettiger om het in plaats van de bank te gebruiken. Kan hoog en laag en de rug- en benenstand kan aangepast worden, dus zit waarschijnlijk fijner. Morgen een kleine meubelverhuizing. Ik heb me er overheen gezet, omdat ik steeds het idee had van stervend in zo‘n bed liggen, maar je kunt het ook gewoon als bank (ligbank) gebruiken. Tegen de tijd dat ik echt “vertrek” gaat het bed naar boven en kom ik niet meer naar beneden. Mijn tijd van moeilijk doen over medicijnen of wat dan ook is hopelijk voorbij.
Nu maar hopen dat ik meer baat heb bij de pleisters en niet zoveel meer hoef te slikken. En elke dag een slaappil werkt verslavend, maar “who cares”. 😉

Mijn schoondochter is vandaag 32 geworden en heerlijk thuis met haar kinderen. Proficiat .

Vandaag weer een half uur in de zon gelegen vanuit de stoel voor de open tuindeur, heerlijk. Straks hopelijk een aardig bordje andijvie stamppot met spekjes. Nu weer relaxen.

liefs
Betty