11 november2013 LOSLATEN...............
Zo kuur nummer 7 zit er in....!! Een zeer bizarre ochtend voor mij .Ik lig (lag) in Amersfoort aan het infuus om mijn leven te rekken, tegelijkertijd wordt in Rosmalen Hennie naar haar einde begeleid. Vreemd, verdrietig, moeilijk.....
Begin werkelijk te geloven dat mijn tijd nog (lang)niet daar is.
Volgende week vier ik mijn derde verjaardag, nadat ik ziek geworden ben, eerste jaar ging ik er nog van uit dat als ik het eerste jaar maar haalde, dat ik dan kans had, dat ik bij de overlevers van eierstokkanker ging horen. Hoe veranderde alles toen ik vorig jaar ineens een hersentumor had. Hoe vaak heb ik mij die eerste periode niet in een kist hier in de kamer zien liggen...?! Vervolgens ging Mea, na haar moeder, ineens dood na bijna 9 maanden ziek zijn. Nu krijgt Hennie in september te horen dat ze pancreaskanker heeft en gaat een dezer dagen dood. Ik zit nog steeds redelijk fit vol met chemo op de bank...........
Ben ik blij om....maar is wel raar. Hoe vaak zeg ik niet tegen mijn cliënten, vrienden en (ja zussen ) ook tegen mijn zussen, laat los. Ieder zijn/haar ding....proces...... Ieder heeft een eigen wijze om met zaken om te gaan. Je mag verdrietig of boos zijn, maar tegelijkertijd, accepteer dat het leven zijn eigen tijd heeft. Hoe moeilijk heeft Hennie het met loslaten nu....het is te erg om aan te zien. Iets houdt haar hier, terwijl haar lijf op alle mogelijke manieren aangeeft dat het genoeg is. Wat het is, komen we niet meer achter....hoop dat ze morgen echt los kan laten!!
Het is ook wel in een keer heel snel voorbij , je leven!!
Ik blijf zeggen, geniet van de dagen die je hebt, pluk de mooie dingen. Ik wil kunnen zeggen, als mijn tijd komt:"ik heb een prachtig leven gehad. Ben blij met alles wat ik gedaan heb en meegemaakt. Natuurlijk had/heb ik ook mijn tegenslagen, gelukkig kan ik die een plaats geven omdat ik steeds beter leer (pppffff......!!) te zeggen wat ik wil of wat ik niet wil!!"
Genoeg wijsheid voor deze keer. Ik sluit af met een tekst die ik lang geleden kreeg toegestuurd:
Wat was dat?
Dat was je leven, meid.
O, dat ging snel.
Kan ik er nog een krijgen?
Sorry meid, dat was het !
Vrij naar Basil Fawlty
Begin werkelijk te geloven dat mijn tijd nog (lang)niet daar is.
Volgende week vier ik mijn derde verjaardag, nadat ik ziek geworden ben, eerste jaar ging ik er nog van uit dat als ik het eerste jaar maar haalde, dat ik dan kans had, dat ik bij de overlevers van eierstokkanker ging horen. Hoe veranderde alles toen ik vorig jaar ineens een hersentumor had. Hoe vaak heb ik mij die eerste periode niet in een kist hier in de kamer zien liggen...?! Vervolgens ging Mea, na haar moeder, ineens dood na bijna 9 maanden ziek zijn. Nu krijgt Hennie in september te horen dat ze pancreaskanker heeft en gaat een dezer dagen dood. Ik zit nog steeds redelijk fit vol met chemo op de bank...........
Ben ik blij om....maar is wel raar. Hoe vaak zeg ik niet tegen mijn cliënten, vrienden en (ja zussen ) ook tegen mijn zussen, laat los. Ieder zijn/haar ding....proces...... Ieder heeft een eigen wijze om met zaken om te gaan. Je mag verdrietig of boos zijn, maar tegelijkertijd, accepteer dat het leven zijn eigen tijd heeft. Hoe moeilijk heeft Hennie het met loslaten nu....het is te erg om aan te zien. Iets houdt haar hier, terwijl haar lijf op alle mogelijke manieren aangeeft dat het genoeg is. Wat het is, komen we niet meer achter....hoop dat ze morgen echt los kan laten!!
Het is ook wel in een keer heel snel voorbij , je leven!!
Ik blijf zeggen, geniet van de dagen die je hebt, pluk de mooie dingen. Ik wil kunnen zeggen, als mijn tijd komt:"ik heb een prachtig leven gehad. Ben blij met alles wat ik gedaan heb en meegemaakt. Natuurlijk had/heb ik ook mijn tegenslagen, gelukkig kan ik die een plaats geven omdat ik steeds beter leer (pppffff......!!) te zeggen wat ik wil of wat ik niet wil!!"
Genoeg wijsheid voor deze keer. Ik sluit af met een tekst die ik lang geleden kreeg toegestuurd:
Wat was dat?
Dat was je leven, meid.
O, dat ging snel.
Kan ik er nog een krijgen?
Sorry meid, dat was het !
Vrij naar Basil Fawlty