Langzaam aan

Na een redelijke goede nachtrust probeer ik vandaag een paar lichte huishoudelijke karwijtjes op te pakken. Eerst een lekkere uitgebreide douche. Dat viel al even tegen. Bleek me meer energie te kosten dan gedacht. Weer even rustig op de bank bijkomen.
We hebben nog een hele dag voor de boeg. Een telefoontje van mijn verzekering waar mijn lijfrentepolis loopt houdt me even bezig. In mei wordt ik 65 en loopt de polis af. Wat ga je ermee doen wordt gevraagd. Daar was ik het met mezelf al over eens. In Den Haag zijn ze zo leuk geweest mijn pensioen door te schuiven naar half november. Dus schuif ik de lijfrentepolis ook maar door. Moet er anders de volle mep belasting over betalen en ze hebben me al genoeg bij de poten. In mijn eerdere baan was ik financieel administrateur en kan gelukkig mijn centjes heel goed zelf behartigen. In december komt er nog een polis vrij. Die kunnen dan samen naar een rekening en in een maandelijks uitkering gedurende een aantal jaren. Opeens komt het besef dat ik wel kanker heb. De vooruitzichten zijn weliswaar goed, maar wat er in de toekomst gebeurd weet je nooit. De keuze om met de lijfrentepolis te gaan banksparen is voor mij dus snel gemaakt. Dan gaat bij overlijden de uitkering naar de nabestaanden en kun je bij leven tien jaar zelf vooruit. Zolang denk ik het zeker wel nog vol te houden. Daarna komt een leeftijd dat je niet zo heel veel meer onderneemt en gewoon een rustige goed leefbare oude dag wil hebben. Even bedenk ik dat ik nu toch wel helemaal geen zin heb in deze zaken. Tegelijkertijd besef ik dat het net zo noodzakelijk is als mijn operatie, wil ik straks een beetje zorgeloos kunnen leven. De offerte komt eraan en ik heb zelf al andere maatschappijen benaderd om te zien waar ik het beste slaag. Nog is het geen einde mei, maar geregeld is geregeld.
Nu weer even rusten. Lieve groet, Pech 2008