Zomaar

Zomaar een blog om even weer rust in mijn hoofd te krijgen.

2 weken geleden dat ik een blog schreef, 2 vreselijke drukke weken, waarvan de laatste erg leuk maar het eist nu wel zijn tol.
Afgelopen week zijn we voor onze bruidskleren gaan kijken, ondanks dat mijn arts dat tot augustus heeft geraden, zijn we toch gegaan! Helemaal in drachten, 3 uur rijden en het was heerlijk onder weg! Wel heb ik mijn jurk zo laten maken i.p.v een rits een soort ''veter systeem'' zodat hij altijd past. 29 september (Oh wat lijkt dat nu nog lang) terug, om de hoogte te bepalen met de schoenen aan, bij mijn vriend ook en met een beetje geluk kunnen we de jurk en het pak dan mee nemen.. Anders moeten we 27 oktober nog een keertje terug. In die zelfde week hebben we op donderdag een gesprek met onze fotograaf gehad, wat een geweldige man was dat. Verder hebben we tussendoor de bedank cadeautjes geregeld, de uitnodigingen gemaakt en besteld en zaterdag morgen hebben we ringen uitgekozen. Wat onze bruiloft in november betreft hebben we nu heel even rust. Daar was ik aan toe, ik wilde dingen geregeld hebben zodat we daar ''geen omkijken'' meer na hebben. Het lijkt nog ontzettend lang november, maar in feite...

Ik merk dat ik door deze week ontzettend moe ben maar ook veel rust in mijn hoofd heb gekregen nu deze dingen geregeld zijn. Ondanks alles heb ik toch afgelopen week een gesprek gehad met iemand vanuit het ziekenhuis die bij je thuis komt om te praten als je in het kanker traject zit.. Iemand die je begrijpt door haar jaren lange ervaring, iemand die je gedachtes niet gek vind.. Het luchtte erg op en voor het eerst sinds april durfde ik écht open te zijn tegen iemand buiten internet om.. Het voelde raar, eng maar ook ergens wel goed..

Buiten is het eindelijk mooi weer, maar echt genieten is er nog niet bij. Ik slaap nog steeds heel veel op een dag dat heeft mijn lichaam nog erg nodig.. Dinsdag kon ik niet slapen alleen in de auto onderweg de dag erna heb ik vrijwel de hele dag en nacht geslapen om vervolgens donderdag nog niet helemaal fit te zijn. Ongelofelijk hoeveel slaap ik nu nodig heb om een beetje energie te voelen, terwijl ik voorheen met 4 uurtjes meer dan genoeg had.

1 augustus terug naar het ziekenhuis.. Een uur van te voren bloed prikken, en een uur later dus de afspraak bij de arts. De uitslagen of de radioactievebestraling is aangeslagen. De uitslagen van de scan.... Kijken of mijn medicijnen goed zijn. Al met al een hele spannende dag, het zijn nog 2 hele weken dat lijkt nog zo lang... 2 weken voelen vreselijk lang als je je zelf niet thuis voelt in je eigen lichaam... Sinds een dag of 2 krijg ik spontaan blauwe plekken op mijn lichaam en vreemd genoeg zijn ze allemaal rond en allemaal zo een 5 tot 6 cm groot. Eens zien hoe lang het duurt dat ze weer verdwijnen.. Ik kan me niet herinneren dat ik me op die plekken gestoten heb of pijn heb gedaan. Zo zaten we vandaag te eten toen mijn vriend opeens zei, wat heb je daar nou weer gedaan? ''huh, wat bedoel je?'' En daar zat weer op mijn onderarm spontaan een grote ronde blauwe-gele plek. Nee het voelt niet fijn bang te zijn voor wat er in je eigen lijf gebeurd...