I did it!

Bijna een jaar geleden dat mijn wereld, maar ook dat van mijn ouders, mijn man en iedereen die mij lief heeft instortte toen ik te horen kreeg dat ik kanker had. In begin leken uren jaren te duren, om nog maar te zwijgen over de weken, maanden die voor gingen..

2 operatie's verder, een radioactieve bestraling kuur verder, de nodige medicijnen verder, veel teleurstellingen verder, en veel slecht nieuws, zowel rondom mij, als andere, verder is het me toch gelukt.. De 2 spuiten die ik 30 en 31 januari kreeg hebben hun werk gedaan, beter dan de artsen hadden verwacht. 20 februari om 13:00 kreeg ik te horen dat ze geen kankercellen meer in mijn bloed hebben kunnen vinden en ik schoon ben verklaart!! We hadden het niet verwacht, maar o zo gehoopt.. Het kwam nog niet echt bij me binnen, eigenlijk de dag erna pas. Niet meer elke maand naar het ziekenhuis, weken in spanning afwachten op uitslagen. Het is voorbij, ik kan beginnen aan mijn herstel. Gek eigenlijk, hoe je leven wéér in een keer kan veranderen. Om eerlijk te zijn, ik weet nog niet hoe er mee om te gaan en hoe ik het nu allemaal weer oppakken moet. Sinds het nieuws ben ik zó ontzettend moe en slaap ik vrijwel de hele dag, misschien dat alle spanningen van de laatste weken er toch nog uit komen..
Met de medicijnen van de schildklier zit ik nu op 200 mg per dag, ze vonden nog te weinig waarde in mijn bloed.

Eind juli moet ik bloedprikken en 21 augustus moet ik op controle om te kijken of de kanker nog altijd weg is, én daar ga ik gewoon van uit! Sinds het nieuws dat ik schoon ben mis ik mijn vader weer 4x zo erg, ik had zo graag zijn gezicht en reactie willen zien.

I did it daddy!