Een nieuwe plek in de achtbaan.

De eerste dagen nadat ik thuis was (we zijn nu 9 dagen verder) heb ik heel veel geslapen, had weinig zin in dingen (logisch natuurlijk). Tot 1.5 geleden ging dat langzamerhand wel goed, kon weer paar keer per dag een minuut of 10 met de hondjes mee uit gaan. Heerlijk (Ja ondanks alle regen en onweersbuien was het heerlijk even het huis uit te zijn). Sinds 2 dagen ontzettend veel pijn in mijn linker onderarm.. Er maar mee gewacht om er naar te laten kijken aangezien ik toch vandaag een afspraak had de arts met de vreselijk moeilijke naam (Ik kan hem nu na 6x horen nog niet uitspreken of schrijven).

Een nieuwe plek in de achtbaan.

Vandaag op gesprek geweest over de vervolg stap. Radioactieve bestraling. Schijnbaar heb je dit in sterktes? Geen idee, schijnt zo te zijn. In ieder geval, heb ik één van de sterkste op de planning staan.

De stappen in het kort op een rijtje:

- Vanaf nu elke dag zieker en zwakker worden. Veel vocht vast houden, weinig tot geen conditie meer (''Je bent blij als je de trap naar boven op bent gelopen'' volgens de arts) Stemmingswisselingen, kans op gewichtstoename door het vocht, kortademig, pijn overal in je lichaam (Dit zou door het vocht komen.. Door het vocht hebben je aders en botten minder plek) Die pijn is 2 dagen geleden dus begonnen in mijn linker onderarm..

- 2 weken voor de opname een Jodium arm dieet volgen. (Hiervoor heb ik 4 a-4tjes mee gekregen met de wel - en niet producten.. Dat lijkt me eigenlijk met wat aanpassingen we redelijk goed te doen..)

- De opname dag volgt dus 2 weken daarna (de datums waarop het dieet gestart word en ik word opgenomen hoor ik nog, waarschijnlijk binnen nu en 4 weken...) De opname gaat op maandag plaats vinden. (Van te voren een verplichte zwangerschapstest doen) Op z'n vroeg's mag ik die woensdag of donderdag naar huis.. Zodra de straling veilig is. In het ziekenhuis krijg ik een ''kale kamer met tv''. Er is een luchtsluis waar de artsen zich in moeten omkleden als ze naar me toe moeten. Het eten krijg ik via een ''doorschuifluik''. Bezoek mag na 24 uur wel komen, héél eventjes, vanachter een glazen wand.. Dus mijn gevoel zegt dat ik maar liever die dagen helemaal geen bezoek zie... Lijkt me veel pijnlijker ze achter een wand te moeten zien dan helemaal niet...

- De vrijdag na de bestraling terug naar het ziekenhuis voor scans. De uitslagen volgen 3 weken erna.

- Na 3 weken uitslagen van de scans, het opstarten van medicijnen, wat volgens de artsen nog een heel dilemma gaat worden.. De medicijnen die ik ga krijgen worden enkel en alleen in de dunne darm opgenomen.. Door mijn GB is er 1 meter 20 van mijn dunne darm verwijdert....

- Tot de tijd dat ik de medicijnen ga krijgen, zal ik me alleen maar zieker en zwakker voelen (Deze weken gaan de moeilijkste van alles worden aldus de artsen). Aangezien de radioactieve bestraling tot 6 maanden na de behandeling werkt, heb ik al die maanden kans dat de bijwerkingen aan houden... Geen leuk vooruitzicht met mijn huwelijk op 14 november.. Ze raadde me aan tot september zeker niet voor een trouwjurk te gaan kijken i.v.m het erge schommelen van mijn gewicht de komende weken...

- Het ergste van alles (Voor mijn gevoel.. Ik weet dat het voor vele het minst betekent.. Maar voor mij ontzettend veel...), er is grote kans, vrijwel gewoon zeker dat door de zware dosis mijn haren toch gaan uitvallen.. Elke keer als ik hier aan denk dan rollen de tranen over mijn wangen, de gedachten alleen al doet ontzettend veel pijn van binnen.. En helaas begrijpen veel mensen dat in mijn omgeving niet.. ''Waar maak je je druk om, je haren groeien wel weer aan..'' Ja, dat groeien ze.. maar als je jaren lang bezig bent geweest je haren mooi te laten groeien, en je ein-de-lijk een mooie volle bos hebt... Dan gaat je dat gewoon niet in de koude kleren zitten.. Het doet pijn te zien dat vele dat niet kunnen/willen snappen...

- Zodra ik naar huis mag, moet ik minimaal 14 dagen gescheiden leven van mijn vriend, en mijn hondjes en katten.. Ik mag één uur per dag met ze in contact (geldt voor alle mensen, familie, vrienden etc, met kinderen helemaal niet) komen en daarna het liefst minimaal 1 betonnen muur tussen ons in hebben...Na 2 weken meten ze de straling opnieuw en word het opnieuw beoordeeld... Dat lijkt me zo raar, dat je vriend beneden is en jij verplicht boven moet ''wonen'', dat zal nog wel zwaar worden denk ik...

Kortom.. Ik zal hier nog maanden ''zoet'' mee zijn.

Toch ook nog ''goed'' nieuws.

Uit onderzoek van wat ze hebben weg gehaald (de gehele schildklier en zoals nu blijkt toch ook wat lymfklieren) kwam eruit dat er heel veel kwaadaardige cellen mee verwijdert zijn. Als de bestraling aanslaat, en het niet terug komt na verloop van tijd, ''kan je er gewoon oud mee worden'' Het is dus na dit hele proces afwachten wat de toekomst breng, (Maar met welke kankersoort is dit niet zo...toch?). Er is in ieder geval een groot stuk van de kwaadaardige cellen uit mijn lijf! Dat voelt als een opluchting maar helaas word dat even weggedrukt door alles wat hierboven staat..