Hier ben ik weer herboren

De bestraling in Gent was pittig. Vooral de laatste week waar mijn darmen het blijkbaar niet meer aan konden en alleen nog maar in de “krampstand” stonden. De eerste twee weken van mijn bestraling heb ik samen met mijn moeder Gent ontdekt. Dat was erg gezellig. In de weekenden naar huis bij de kinderen. Het regime was redelijk vol te houden. Tot de laatste week waar ik heel erg ziek werd. Ik heb zelfs samen met de radiotherapeut overwogen om te stoppen, maar ja ik moest nog maar twee keer. Gelukkig zaten mijn moeder en ik in een apartement op loopafstand van het ziekenhuis. Ik kon niet meer autorijden van de pijn en zo kon ik snel mijn bed weer in. 

Na mijn laatste bestraling zou ik twee dagen later in het vliegtuig zitten naar mijn geliefde Curaçao. Tussen het in bed liggen door heb ik de koffers gepakt en op magische wijze de vliegtuigreis overleefd.

We hebben de eerste weken in Curaçao lekker rustig aan gedaan en ik knapte weer op. Kinderen gingen naar school. Frank en ik gingen boodschappen halen, boek lezen of duiken en daarna gingen we met z’n allen bij het zwembad hangen of naar het strand. Ik kon weer uiteten en op het moment dat de kinderen vrij waren, hadden we echt met z’n allen vakantie. Frank’s ouders zijn langs geweest en ook vrienden zijn langsgekomen. We hebben 10 km gelopen met de colourwalk (zelfs mijn kleine meid van 5 jaar), we zijn naar Klein Curaçao geweest, we hebben met dolfijnen gespeeld, met schildpadden gezwommen en de meest prachtige stranden bezocht. Het was weer een fantastische en helende tijd met elkaar. 

We willen ook graag met onze overwaarde een huis kopen op Curaçao zodat we er wat langer daar kunnen blijven (en Frank kan vanuit Curaçao werken), maar helaas is het een moeilijke woningmarkt en is er tot op heden niks beschikbaar. 

Dus voorlopig weer terug naar Nederland. En zo slecht is het hier niet. Ik had wel een enorme jetlag, maar daarna begon het leven hier weer met de kinderen; avondvierdaagse, het inhalen van twee kinderfeestjes, voetbal, zwemmen, pianoles. En natuurlijk weer contact met mijn vrienden en familie wat erg fijn is. Ook weer naar de fysiotherapeut om mijn spieren op te bouwen en pilates, want mijn core spieren zijn er nog lang niet..

En hoe goed ik ook weer terug kom uit Curaçao, ik merk dat ik er nog niet ben. De laatste half jaar heeft me echt wel een tik gegeven en ik moet lichamelijk en psychisch verder herstellen. Daar heb ik gelukkig ook alle tijd voor. Ik heb vertrouwen in mijn eerste scan die straks gaat plaatsvinden. Ik heb alle tijd voor heling en plezier.