Hier word ik alvast de grond ingeboord
Ik zat zo’n goede hoop op eindelijk mijn eerste schone scan te bereiken. Operatie was geslaagd, chemotherapie zat er weer in. Bij aankomst bij mijn oncoloog kreeg ik echter de mededeling dat het in mijn longen zit. Plekjes die ruim twee jaar geen enkele groei of krimp hebben laten zien (onder 24 chemokuren (!), zijn nu gegroeid.. Plekjes die waren afgedaan als geen ziekte, zijn toch weer bestempeld als kanker. Er is zelfs een plekje bijgekomen. Ook zijn er allemaal minipuntjes gevonden die er schijnbaar ook al tijden zitten waarvan ze niet weten wat het is.
Ik was volledig van de kaart. Dit is het laatste wat ik verwachte. Volledig uit het veld verslagen zag ik mijn toekomst weer afgenomen worden. Ik wilde weg hier op kanker.nl, ik wilde genezen, ik wil op Curaçao gaan wonen, ik wil oma worden. Alles was met één zucht weg…
Terug naar het hier en nu, want dat is alles wat ik heb. Ik heb nog onwijs veel vragen, zoals al die minipuntjes zitten die er al zolang als ze me scannen of zijn die ergens ontstaan en wanneer dan? Is nogal een verschil of mijn longen vol met kanker zitten of dat er een paar plekjes zijn die ze nog kunnen behandelen.
Het plan is nu dat ze in oktober weer gaan scannen en afhankelijk van de groei gaan ze bestralen of ben ik weer terug bij de levensverlengende chemotherapie.
Mijn oncoloog nam afscheid met fijne zomer! En ik heb alleen maar gehuild. Gelukkig kan ik me vasthouden aan mijn prachtige man en kinderen en leuke dingen blijven doen die het leven hier en nu leuk maken.
5 reacties
Lieve Dagmar,
Wat een klap om dit opeens te horen en dan tot oktober moeten wachten op een volgende scan. Ik hoop dat het je lukt om de komende maanden te genieten van je gezin en de zomer. Maar zoals ik jou hier op kanker.nl heb leren kennen gaat jou dit lukken. Het NU is immers het enige dat we hebben en maak daar wat van.
Knuffel en liefs, Monique
Intens verdrietig deze uitslag Dagmar. Je hebt echt alles aangegrepen wat voor handen was en meer. Het lange wachten lijkt mij erg zwaar. Ik wens je alle kracht en liefde die nodig is om door te gaan en te genieten van iedere dag. Dat er toch ergens nog een goede oplossing komt. Ik snap je vragen en zou hierover toch nog in gesprek gaan.
Liefs Kato
Oh, wat mokerslag heb je weer te verwerken gekregen. Gebeurt er tot oktober nu helemaal niets?
Nee, het inmiddels bekende wait and see beleid van het AVL.
Wat een afknapper. Niet alleen die deels vage uitslag, maar ook die oncoloog met "fijne zomer". En afwachten tot oktober lijkt me erg lang. Wellicht toch maar weer in België informeren hoe zij er tegenaan kijken. Ik krijg in Leuven elke 2 à 3 maanden een scan om de oplichtende lymfeklieren naast mijn luchtpijp in de gaten te houden.