Het leven is een rollercoaster van emoties

Dag iedereen, 

Hier ben ik nog eens met een nieuwe blogpost over mijn mama.

Mijn mama heeft haar 12 kuren folfirinox volledig achter de rug. De eerste 8 kuren bleken goed aan te slaan, haar resultaten waren ongelofelijk. De arts was al bezig met het openen van een dossier voor in Leuven zodat mijn mama in aanmerking kon komen voor een studie. Maar helaas kregen we op woensdag 21 augustus het nieuws te horen dat de chemo niet meer is aangeslaan na de 8ste chemokuur...

Op dat moment lag mijn mama ook in het ziekenhuis, want ze kleurde geel. Ik had hier geen goed gevoel bij dus ik hamerde al 2 dagen van voordien erop dat ze binnen moest en wat bleek... haar tumor in de alvleesklier was toegenomen en dit drukte op haar galwegen... ook de uitzaaiingen in haar lever waren toegenomen. Ik verstond me er niet aan dat dit opeens kon??? Ze had eerst goeie resultaten, haar metastasen in de lever waren verkleind en sommige waren zelf weg na 8 kuren? Wij hadden weer hoop... 

Ik vroeg de arts hoe dit kwam... 'Het is een tumor die moeilijk onder controle te houden is' was zijn antwoord. 

Gisteren is mijn mama opnieuw gestart met chemo, ze wouden niet langer wachten. Het is een hele nieuwe soort, een soort waarbij ze al haar haren zal verliezen. Ik was zo blij dat ze haar haren niet verloor bij de vorige chemo, nu zal het even slikken zijn als ze dit allemaal verliest. Ik hoop dat deze chemo zal aanslaan en het liefst ook nog voor een lange tijd want ik ben bang dat alles in een versneld tempo nu zal lopen aangezien de zware chemo niet meer aanslaat en nu een veel lichtere chemo moet nemen. 

Ook heeft mama de laatste tijd veel pijn aan haar schouders, de pijn is niet meer uit te houden soms. Ze neemt nu al heel wat pijnstillers, als deze niet meer werken is er nog een hogere dosis en nadien is het dan morfinepleisters.

Iemand die mij aub kan vertellen wat er mij allemaal nog te wachten staat? 

Groetjes, 

Smedtje

 

4 reacties

ja, ik zou je misschien kunnen vertellen wat je nog te wachten staat... ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn mama, die helaas 3 weken geleden overleden is aan pancreaskanker, na een ziekteproces van 8 maanden.

Natuurlijk is elke situatie anders, maar mijn mama ging stilaan achteruit, eerst nog voorzichtig kunnen stappen, daarna niet meer, eerst met alleen dafalgan, daarna morfinepleisters en pijnpomp. Ze heeft ervoor gekozen om thuis te sterven en we hebben al haar wensen kunnen realiseren. Ik voel dat me dat erg helpt, nu dat we haar moeten missen.

Natuurlijk ken ik de situatie van jouw mama niet, maar mij heeft het erg geholpen om deel uit te maken van haar ziekteproces. Ik heb voor haar gekookt, boeken uit de bib gehaald, muziek gedownload, films uitgekozen, gesprekken gevoerd over haar leven en hoe ze wilde sterven, familie uitgenodigd waar ze zeker nog afscheid van wilde nemen. En haar laten weten dat als ze er "klaar" voor was, wij er ook klaar voor waren. 

Ik merk, nu dat ze er niet meer is, toch een zekere rust en aanvaarding, omdat ik geleidelijk aan mocht wennen aan het idee en stilaan afscheid mocht nemen. In dat opzicht ben ik ook erg dankbaar voor de 8 maanden die we nog samen hebben gehad.

ik wens je veel moed en wijsheid toe. En laat je vooral leiden daar datgene wat je hart je ingeeft!

hartelijk

Annabella

Laatst bewerkt: 05/09/2019 - 21:12

Lieve Smedtje,

Voor de eerste keer lees ik je blog. Deze begint hoopvol, maar eindigt helaas minder optimistisch. Wat een tegenslag dat het resultaat na de 8e kuur niet goed is! Mijn moeder heeft ook kanker gehad, maar dat was toen ik nog heel jong was en gelukkig is ze beter geworden. Zou het ontzettend moeilijk vinden, als zij een ernstige vorm van kanker zou hebben. Vreselijk om te zien dat je moeder pijn heeft en dat ze achteruit. Annabelle geeft m.i. goede adviezen en een eerlijk beeld van wat er mogelijk komen gaat. Hopelijk loopt het anders en is je moeder nog lang en met een goede kwaliteit van leven bij je! ❤️

Laatst bewerkt: 06/09/2019 - 07:31

Hi lieve smedtje,

mijn vader is een jaar geleden overleden aan alvleesklierkanker en eigenlijk in de zelfde staat als je mama.

mijn vader heeft na de 8 chemokuren geen andere kuren gehad, maar jouw mama wel. 

Mijn vader zijn tumoren in de lever waren ook na de chemo versneld terug gekomen. Gekke kanker is toch soms zo snel. 

Het is vooral belangrijk voor je mama om de pijn zo veel mogelijk te beperken, Maarja bijna onmogelijk. Ik hoop dat je naast je ellende nog kleine mooie momenten samen kunnen pakken.

en vergeet niet dat elke ziekteverloop anders is en nu alle hoop zetten op de nieuwe chemo.

tijd is nu kostbaar 

knuffel,kus, vertel en vraag alles aan je mama 

liefs ashja

Laatst bewerkt: 08/10/2019 - 23:34

Dag Ashja,

Dankjewel voor je reactie. Ondertussen zit mijn mama vandaag al aan haar 6de chemo van haar nieuwe chemo, als hij doorgaat natuurlijk. In totaal heeft ze al 17 chemokuren gehad en wachten we nu nog op de bloedresultaten voor chemokuur 18.

Binnen een week of 2 weten we of deze nieuwe chemo aanslaat bij mama. Mama zelf heeft er geen goed gevoel bij, ze eet de laatste tijd weer goed en toch weer vermageren... Ze weegt momenteel nog 52 kg. 

Ze is heeeeeel moe, heeft tintelingen in haar handen en voeten, vaak overgeven, pijn in haar buik en recent is ze ook al haar haren kwijt. 

Ik hoop dat de komende 2 weken snel voorbijgaan zodat we weer wat nieuws hebben, want dat wachten... is voor gek van te worden.

Groetjes,

Smedtje 

xxx

Laatst bewerkt: 14/10/2019 - 09:03