Chemo

De week na 5 december hebben we een gesprek met de longarts en daarna op de afdeling oncologie. Papa heeft de laatste paar dagen minder lucht en heeft zuurstof nodig. De longarts maakt zich zorgen over zijn fysieke gezondheid en geeft aan dat ze zo niet wil beginnen aan de immunotherapie. Er wordt besloten eerst eenmalig te starten met de chemo in ons eigen ziekenhuis en dat we daarna de combi opstarten in Nijmegen. We gaan ervoor! 

Tijdens het gesprek op de afdeling oncologie krijgen we uitleg over de chemo en wat de eventuele bijwerkingen kunnen zijn, ook kijken we op de afdeling waar de chemo toegediend gaat worden. We maken afspraken dat mama en ik 11 december samen komen en elkaar afwisselen tijdens de chemo. De hoop is dat door de chemo de tumor in de long zal slinken, waardoor ook de aanmaak van vocht zal stoppen. 

In de tussentijd komt er minder vocht uit de drain en wordt er geprobeerd of de long weer aan het longvlies geplakt kan worden. Er wordt dan als het ware een ontsteking opgewekt die ervoor zorgt dat de long en het vlies eigenlijk littekens aanmaken en blijven “plakken”. Dan zal ook de aanmaak van vocht hopelijk verminderen of wie weet stoppen. En kunnen we met een iets positiever beeld de chemo in. Papa is positief en blij dat er vooruitgang is. Helaas komen ze de ochtend erna er achter dat het niet gelukt is en het vocht begint gewoon weer te lopen. Door de chemische reactie in zijn longen krijgt papa er ook nog een longontsteking bij wat zijn fysieke gezondheid niet te goede komt. Maar we blijven positief, 11 december begint de chemo! 

6 reacties

26 januari 2020 om 17.20

Ach meisje toch. Wat een hoop narigheid. En wat kan ik me goed voorstellen dat je echt luisterende oren nodig hebt. Het ging zo snel en ook jij en je mama kregen klap na klap. Het is een traumatische ervaring. 

Schrijven helpt mij persoonlijk enorm. Maar ook bij een inloophuis zul je je verhaal kwijt kunnen. Al vertel je het honderd keer.

Veel sterkte voor jou en je familie. 

Liefs, Marian 

Laatst bewerkt: 26/01/2020 - 17:20

Het is zo'n klote ziekte. Zo ben je vol hoop en vertrouwen. En zo zijn er weer zorgen en twijfels ivm minder goeder uitslagen of omdat je vader zich minder goed voelt. Maar hopelijk komt er toch weer een goede balans en kan je vader starten met de immunotherapie. Lieve groet Dasje.

Laatst bewerkt: 26/01/2020 - 23:48