Het proces naar die stomme kanker!

Hier geen picture perfect plaatjes maar real life plaatjes van het proces, gezin en kleine ventje. Op 6-4-2024 bevallen van mijn mooiste pikkie Evan. Een mooie ervaring en wat brengt hij ons veel vreugde. Een blij ventje die je amper hoort jammeren. 2 maanden na zijn geboorte begon ik pijn te krijgen in mijn buik. Het kwam in heftige aanvallen en tussendoor had ik dagelijks wel lichte buikpijn. Het was zomer dus mijn eigen huisarts met vakantie, dus kwam bij een vervanger terecht. Die nam het best serieus ook. Nog even de gynaecoloog gebeld of het niet nog met de bevalling te maken kon hebben en dat kon niet dus we konden dat afstrepen. Nierstenen ook niet. Blindedarm leek het ook niet. Op voor een echo naar het ziekenhuis. Dat duurde weer een maand voor ik terecht kon en was niks op te zien. Helaas bleven de pijnen aanhouden.

Ondertussen zelfs op de huisartsenpost beland want de pijn was niet te harden. Weer allerlei testen en niks te zien! Terug naar de huisarts want het had geen spoed. Kom je weer als toen nog 35 jarige vrouw, niet zolang geleden bevallen en ja een vrouw met buikpijn, het kan van alles zijn! Zelf mijn voeding al bijgehouden. Ik werd er niet wijzer van. Mijn cyclus bijgehouden want daarvoor slikte ik 20 jaar de anticonceptiepil en nu al heel lang niks dus wie weet kwam het daar wel vandaan. Had ook niet het idee dat het daarvan kwam. Dus kwam bij de dokter aan met een aantal dingen die we kunnen afstrepen. Als je voorheen met hoofdpijn naar de dokter ging kreeg je al gauw de stempel migraine, ben je tegenwoordig oververmoeid heb je een burn out, heb je nu buikklachten krijg je de stempel prikkelbare darm syndroom. Dus ja hoor mijn dokter zei zullen we het als prikkelbare darm behandelen en ik kreeg 'poep' zakjes mee. Maar dit keer bleef ik volhardend en wilde ik perse een doorverwijzing naar de MDL arts en die heb ik voor mijn gevoel met pijn en moeite gekregen maar goed ik had hem.

Er wordt een afspraak voor je gemaakt in het ziekenhuis en dit kon wel 3 maanden duren. Daar stel je je maar op in. Kerst en oud en nieuw gingen voorbij en toen dacht ik toch maar eens, ik ga zelf eens bellen hoe het ervoor staat. Paar maanden geen last gehad gelukkig. Achteraf gezien kwam dit dus door de 'poep' zakjes. De mevrouw van het SMC vertelde mij dat ik eerst bloed moest prikken en ontlasting moest inleveren. Jezus had dat niet gewoon eerder doorgegeven kunnen worden? En de afspraak kon gelijk gemaakt worden! Voortaan dus gewoon gelijk bellen!!! Bloed geprikt en ontlasting ingeleverd en toen had ik weekend dienst en begon ik echt de heftigste pijn ooit te krijgen. Pat gebeld en weer naar het ziekenhuis. Daar nog even in een bakje gekotst. Zoveel pijn had ik. Huisartsenpost kon niks zien dus door naar de spoed. Pijnstilling gehad en gelukkig hielp het uiteindelijk. Bloed laten prikken en ze hadden blijkbaar de uitslag van de ontlasting. En ja hoor niks geks. Lichte verhoogde waardes in mijn bloed. (Bloedarmoede) Ze zeiden nog specifiek lever en nieren zijn helemaal goed! Je zal toch naar je MDL arts moeten. Had eigenlijk 2 weken later pas een afspraak, maar weer gebeld of het eerder kon en gelukkig kon ik een week eerder terecht. Zit je weer voor de zoveelste keer je verhaal te vertellen en word er dan eindelijk gezegd dat ik een maag en darm onderzoek krijg. En jawel weer 4 weken wachten. Dit onderzoek stond gepland op 24-2. Na meer dan 8 maanden pijn, ploeteren en mij onbegrepen voelen kreeg ik die dag een roesje. Toch was ik goed bij want ik wilde graag meekijken op het scherm. Dit wilde ze alleen niet. En ergens hoorde ik het woord kwaadaardig, maar kanker kwam nog steeds niet in me op. Ik vond dat ik snel klaar was en die mevrouw zei ik kom zo nog even naar je toe voor een gesprek. Uhhh oké! Ik zou 6-3 pas de uitslag krijgen, maar nee hoor we werden een kamer ingeroepen en ze kwamen niet door mijn hele darm daar er naar alle waarschijnlijkheid een tumor zat. Ze hebben er hapjes van genomen en het staat op kweek. Volgende week heb je een ct scan en dan word je overgedragen aan het maasstad. Heb je nog vragen? Uhhhh nee mevrouw. Letterlijk stil van. En zo was er na maanden eindelijk duidelijkheid. Alleen deze hadden we nooit zien aankomen...