Troost
Lieve mensen,
Ik wil een aparte blog maken, die gaat over een gedicht dat ik 33 jaar geleden heb geschreven voor een collega, die heel onverwacht zijn vader verloor.
Ik pretendeer niet, dat ik er verstand van heb, maar in mijn ervaring helpt het.
En ik heb ook een verzoek, deel het alsjeblieft met mensen die iemand gaan verliezen, of die al iemand verloren zijn. Ik doe dat zelf ook, en heb gemerkt dat het mensen rust geeft, Het staat je vrij om het te delen, zolang je er niet je eigen naam onder zet.
Ik heb het ook gegeven aan een paar mensen die op het punt stonden hun leven af te sluiten, omdat Kanker hen had ingehaald, of een vriend of vriendin hadden die afscheid van het leven ging nemen, om die reden, en soms vindt je de woorden niet op zo'n moment, maar door dit samen te lezen, komen ze vaak vanzelf. Dit heb ik al meerdere keren meegemaakt, En het KAN, soms heel waardevol zijn
Als je een woordje in de tekst verandert, is het niet alleen voor Haar, maar ook Zijn tekst.
Het staat ook in Aangepaste vorm, op het overlijdensbericht van mijn vrouw
Het zijn donkere dagen, vol van verdriet
Maar bedenk, dat je ook in dit donker
het licht nog ziet.
Het licht van haar leven , wat steeds op jou heeft geschenen.
Haar toewijding en liefde, zijn niet zomaar verdwenen.
Dat stuk van jou, dat haar naam draagt.
Is het licht in het donker, dat nooit meer vervaagt.
Peter
10 reacties
Gewoon prachtig mooi.
En ik moet helaas ook regelmatig wel eens een deelnemingskaart sturen, en da's een tekst die ik zeker ga gebruiken
❤️ Willy
Graag zelfs, deel het met iedereen die je wil troosten
Wat een ontzettend mooi gedicht is dit
Ja Hester, ik ben er ook heel trots op, als ik zie wat het met mensen kan doen.
Soms heb ik mijn momenten, dit was er zo een
xxx
Wat een mooi gedicht en helemaal waar!!
Het hangt bij mij altijd samen met het gevoel, dat ik heb, en muziek die ik op dat moment hoor, en de wens, te helpen. Ik hoop dat je er troost in hebt gevonden.
En zo schrijf ik het van me af, en zo sluit ik soms dingen af
In de zevend blog staat het gedicht To me you are a Million
Dat mijn afscheid van Margreet was, kwam door het moment dat ik een kaarsje opstak in de St Giles Cathedral, en het koor dat zong, en ik kan het pas loslaten, als ik het opgeschreven heb.
Als je in je leven
liefde hebt beleefd
heb je nooit
voor niets geleefd
Afscheid nemen
doet heel zeer
‘napijn’
eigenlijk nog meer….
Wat blijft
is de herinnering
als
kristalheldere flonkering
toont rijkdom
van jaren samen
kan een koud hart
weer warmen
Zó mooi Peter!
Maar ik kan het nooit gebruiken. Niet al zou ik het willen... want ik vóel en ik schrijf en op die manier rollen de gedichten uit mijn hart. Zo ik voor een dierbare wil schrijven, rolt het eerder uit mijn hart dan ik het elders kan 'jatten'.
Maar jouw aanbod is super lief!
En ik denk dat iedereen weet dat zulks ook voor mijn gedichten geldt. Hoe mooi als we dat voor een ander kunnen betekenen xxx Hebe
Ja gedichten is iets heel persoonlijks, het is gevoel dat je geeft.
Je zult het waarschijnlijk al ergens gelezen hebben, maar als aan het eind van mijn leven de rekening wordt opgemaakt, en het resultaat is overwegend positief, en ik heb ook iets voor een ander betekend, heb ik een goed leven gehad.
Daar leef ik naar, en jij denk ik ook.
Tijdens mijn djembé les, vertelde een van de dames, dat haar vriendin kanker had, en een aantal dagen daarna, Euthanasie koos, ik heb ze het gedicht gegeven, ook voor haar vriendin, door het te lezen, hebben ze heel veel met elkaar gepraat, voor ze stierf, kostbare momenten.
En dit heb ik al een paar keer meegemaakt, ook bij de man in Kampen die 3 jaar geleden in dezelfde situatie zat, zijn vrouw deelde ook niks met hem, en ook daar had het deze uitwerking, ze hebben eindelijk eens gepraat, heel veel gepraat.
Voor mij is het de manier dat ik ermee probeer, er voor iemand te zijn.
Dus als iemand het gebruikt, en ermee geholpen is, heeft het zijn doel bereikt.
Jouw gedichten zijn van een heel ander niveau, en schrijf je, als je iets voelt, en ik denk dat het er ook bij jou uit moet, dat je ook die drang voelt.
Ik voel als ik muziek hoor als ik voel wat de ander doormaakt, en dan pas komen de woorden.
Maar ik begrijp je helemaal, het moet JOU zijn, niet iemand anders, net zoals ik in het troost boekje dat Margreet me gegeven, geen troost vindt, het zijn niet Margreets woorden. dat ene regeltje dat ze er zelf in geschreven heeft, heeft waarde voor mij.
Je bent een mooi mens.
Peter
Ik bloos ervan...