In de regelstand

Aangezien ik het vervolg van de renovatie niet meer in dit huis woon, kan ik dingen gaan regelen.
Poes staat inmiddels op mijn naam geregistreerd, en ik heb het dierenpaspoort.
Vandaag komt de dierenarts, om de benodigde vaccinaties uit te voeren, maar de inenting tegen rabiës zorgt ervoor dat ik 3 weken moet wachten voordat ik mag reizen, dus het weekend van de 22e gaat het dus niet worden, maar een weekje later.
Normaal vlieg ik vanaf Weeze, met Ryanair, volgens iedereen, niet de beste, maar ze brengen me altijd netjes op de plaats van bestemming.
Maar ze vervoeren geen huisdieren, dus dat wordt een probleem, gelukkig kan dat wel met een andere maatschappij, vanaf Düsseldorf of Amsterdam, waarbij mijn voorkeur uitgaat naar Düsseldorf.

Mijn paspoort verloopt in mei, dus in juni terugkomen, geeft problemen, dus maar voortijdig een nieuw paspoort aanvragen, tja carnaval gooit roet in het eten, want het leven in Limburg komt stil te liggen, dus een nieuwe pasfoto laten maken gaat niet, dus mijn afspraak maar verzet naar donderdag.
Eerst heel vroeg naar de kapper, om mijn wilde manen bij te laten werken, dan een nieuwe pasfoto, en gelijk door naar het gemeentehuis ( of is het Gemeen Tehuis) voor mijn nieuwe paspoort.
Ik wil perse mijn Europese paspoort behouden, want de Brexit heeft toch wel heel veel nadelen.
Als EU burger kon je een huis in een ander land kopen, en er gaan wonen, geen vuiltje aan de lucht, maar door de Brexit is het voor het verenigd koninkrijk niet meer mogelijk, ze kunnen wel kopen, maar mogen maximaal 6 maanden in dat land verblijven.

Fee's kantoor is nu leeggeruimd, de laatste financiële handelingen zijn verricht, en als het goed is, geeft de law society groen licht, om het bedrijf te beëindigen.
Fee's licentie, wordt niet ingetrokken, want ze heeft hem zelf vrijwillig ingeleverd.
Het intrekken van de licentie was voor Fee eigenlijk geen optie, want na zoveel jaar, je licentie ingetrokken te hebben, is geen mooie afsluiting van zoveel jaar werk.

Voor de ziektekostenverzekering is er een internationaal verdrag, dat ervoor zorgt, dat deze organisatie, de transitie naar het verenigd Koninkrijk voor je regelt.

En dan is er natuurlijk de Soap binnen de familie, waar ik echt helemaal klaar mee ben, Er is verder geen enkele communicatie meer geweest, na de laatste uithalen van Bas en Amanda, en omdat die niet, de woorden sorry of excuses bevatten, heb ik ze verder niet meer gelezen, en verwijderd.
Maar ik wil perse, dat de as van Margreet op 16 juni wordt uitgestrooid, Bob had het, misschien een jaar uitstellen, maar haar overlijden is ruim 2 jaar geleden, en ik wil het afsluiten, maar ik pas ervoor, om als het zover is, een soort van chantagespelletje te laten spelen door Amanda, maar alles wat ik zeg wordt gewoon de volgende stap in het drama, en ik heb daar geen zin meer in.

Dus ik heb Bob gevraagd, om zonder ertussen te gaan staan, aan amanda te laten weten, dat ik over 3 weken vertrek, en Poes meeneem, en dat ik 16 juni de as, en die van de hond (Margreet's laatste wens) met zijn vieren uit wil gaan strooien, ongeacht de situatie, gewoon uit respect voor Margreet.
Ik vind dat je uit respect (ook voor mij) even over dingen heen moet kunnen stappen.
En ik wil niet dat er spelletjes gespeeld gaan worden hiermee.
Nou dat heeft Amanda beloofd, en ze zegt dat ze het trouwalbum niet heeft meegenomen.
En dan de laatste stap, dat ze hun spullen, en de dingen die ze mee willen nemen (in overleg met mij natuurlijk) uit het huis halen, want ik wil die spullen niet gewoon weggooien, om maar even lullig te kunnen doen.
En ik heb Bob gevraagd, Amanda te zeggen dat ze het behoorlijk moeilijk heeft, en te informeren of ze inmiddels ook hulp krijgt, en zonder in details te treden geeft Bob aan, dat ze inderdaad hulp krijgt.
Dus op de achtergrond zorg ik toch een beetje voor haar.
Als ze hulp krijgt, zal die er wel voor zorgen dat ze uiteindelijk inziet dat er geen sprake is van verliezen van haar vader, en zich ander moet gaan gedragen.
Dan is het aan haar, om het aan Bas, uit te leggen, want daar ga ik niet meer mee in gesprek, het verwijt dat ik geen goede vader ben, snijdt te diep.
En ik wil toch een of andere  vorm van excuses, dat ze inzien, dat het niet kan, wat ze gedaan hebben, want het is puur chantage, om mij, kost wat kost een schuldgevoel aan te praten.
Bas hoopt dat ik gelukkig wordt met Fee, om eraan toe te voegen, dat als dat niet lukt, ik pas zal merken, hoe alleen ik ervoor sta.
Wat niet gaat gebeuren, is dat we het stilzwijgend achter ons laten, en zij doen, alsof er niks aan de hand is, daar laat ik ze niet mee wegkomen, het moet voor eens en voor altijd duidelijk zijn, dat dit gelazer afgelopen moet zijn, en ik wil ook geen gezeur in de toekomst dat ik wel welkom ben, zolang ik Fee maar niet meebreng, want dat soort dingen verwacht ik van Amanda, en als dat het is, dan kom ik niet meer, beide, of niemand. Ze hoeven geen vriendinnen te worden, maar een beetje respect naar mij toe is wel op zijn plaats.
Eigenlijk vind ik het gewoon diep triest, dat ik hier Überhaupt over na moet denken.
En mocht dat allemaal te moeilijk voor ze zijn, dan trek ik mijn conclusies, en dan zoeken ze het zelf maar uit.
Ik kies definitief voor mezelf, ik heb mijn best gedaan ze altijd een thuis te geven, en een goede vader te zijn, en dan moeten ze maar op eigen benen staan.
ik ben niet haatdragend, dat is niet mijn beweegreden.

En dan iets anders.
Ik ben zaterdag bij de weduwe van mijn vriend op bezoek gegaan, ze heeft me een USB stick gegeven, met daarop de video opname van de dienst, waar ik niet bij kon zijn, en die heb ik even gekopieerd.
Maar de hoofdreden, voor mij was, dat we samen over Gerard konden praten, even de mooie en bijzondere momenten ophalen, en ik wilde haar de gelegenheid geven, te vertellen, hoe deze laatste weken waren geweest, ook voor haar.
Ze vertelde dat de brief, die ik Gerard geschreven had, hem heel erg beroerd had, en hij een brief terug had willen schrijven, maar het hem niet lukte.
Ik had destijds geopperd, dat het misschien fijn zou zijn, als ook anderen, Gerard, bij leven, vertelden wat ze over hem dachten, en daarom hebben ze besloten iedereen op de hoogte te brengen, en te houden van de situatie,
En daar zijn ontzettend veel mooie persoonlijke reacties op gekomen, van familie, vrienden, en de ouders van de kinderen die bij hun verblijven, veel mensen hebben de gelegenheid genomen, en tot op het laatst heeft Marjanne, de reacties aan Gerard voorgelezen, en het heeft hun zo goed gedaan.
Ik heb gezegd dat ik er trots op ben, dat dit de aanleiding is geweest, en Marjanne zei, dat ik daar terecht trots op mocht zijn.
Het is niet waarom ik het deed, maar ik heb hiermee toch iets moois teweeggebracht.
Een van de meisjes die bij hem woont, heeft tegen hem gezegd, je bent dan wel niet mijn vader, maar wel de beste vader die ik gehad heb, en dat raakt me, want het tekent Gerard, en hoe hij was.
Als ik in juni terugkom, zal de steen wel op zijn graf staan, en in de steen, zit een gat, onder een bepaalde hoek, als je daar doorheen kijkt, zie je het graf van zijn ouders, want een bijzondere gedachte