Change of plan

Het plan om de laatste week van januari, weer naar huis te gaan, is veranderd.
In plaats daarvan, vertrek ik komende zondag de 12e.
Dat klinkt misschien niet best, maar dat is het eigenlijk wel, want het is niet omdat het niet zo goed loopt, maar om te zorgen dat het goed blijft lopen.
Fee heeft nog steeds problemen met haar korte termijn geheugen, en ik merk, hoe langer ik bij haar ben, hoe meer last ze daarvan heeft, ze heeft rust nodig, en ik kan haar dat alleen geven, door haar tijd voor haarzelf te geven.
Ze moet de verkoop van haar bedrijf nog op papier afwikkelen, en daar komt heel veel bij kijken, en dat laat ze door haar accountants en een goede vriend van een andere firma regelen.
Maar de afgelopen weken zijn voor ons beiden heel intensief geweest, je kunt niet even 2 levens, zomaar even samenvoegen, en zeker voor Fee, die al ruim 10 jaar alleen is geweest in haar afgelegen cottage, en niet had gedacht ooit haar person, te ontmoeten, betekent het een grote verandering.
We sluiten naadloos bij elkaar aan, en zijn gewoon ontzettend verliefd, maar soms moet je even een stapje terug doen, elkaar even ruimte geven.

En op dat punt zijn wen nu aanbeland.
Fee moet nog steeds een MRI scan krijgen, en wacht op een afspraak in de JK Rowling kliniek, precies, de JK Rowling die de Harry Potter boeken geschreven heeft.
Ze heeft de boeken trouwens geschreven, terwijl ze in een van de vele pubs zat, die Edinburgh rijk is.
Mocht je van de Harry Potter boeken houden, en ooit Edinburgh bezoeken. ga dan naar de Greyfriars kerk, en de begraafplaats, de Engelse namen, die de karakters in het boek hebben, zijn terug te vinden, op de grafstenen op deze begraafplaats, dus er ligt werkelijk iemand met de naam Dumbledore.
JK Rowling's moeder had ook problemen met haar geheugen, en deze kliniek focust zich op de groep tussen 55 en 60 jaar.
Het is soms alsof Fee met 3 dingen tegelijk bezig is, maar geen van de 3 dingen consequent kan volgen, en soms dezelfde vraag meermaals stelt.
Moet ik me daar dan zorgen over maken, misschien wel, maar volgens de artsen komt het weer in orde, en is dus een tijdelijk iets.
On eerder terug te gaan, als gepland, is moeilijk, voor ons beiden, maar we maken er een leuke week van.

Vandaag wilden we gaan wandelen bi Traquair House, waar we voor het eerst hand in hand liepen, en omdat we niet wisten hoe het met de wegen was, hebben we google maps geprobeerd, de snelste route, en die stuurde ons over besneeuwde wegen, prachtige besneeuwde heuvels, beekjes en riviertjes, een ruig en eenzaam landschap, en dan ineens een huis, warme verlichting binnen, ergens tussen de bomen verscholen, Traquair hebben we nooit bereikt, maar wel een grote Tesco supermarkt, voor koffie en wat lekkers.
Heerlijk om de dag zo door te brengen, gewoon spontaan, en we zien wel waar we uitkomen.

Dus zondagavond om 20:20 vertrek ik weer, om thuis wat dingen te regelen, en wordt het weer videobellen, het is niet wat we zouden willen, maar wel, wat nodig is, om daarna verder te kunnen.
Als de wegen bij ons begaanbaar zijn, hopen we dat Kathleen en haar (ex)man Charlie, vrijdag op bezoek komen, en blijven slapen, ik heb van de week gekookt, en een behoorlijke pan verse Spaghettisaus gemaakt, en de rest in de vriezer gedaan.
De kinderen noemen het papsghetti, dat en de gehaktballen, daar komen ze voor thuis.
toen Amanda een tijdje bij de djembé lessen meedeed, en de mensen wisten dat ze mijn dochter is, hield ze, ze voor de gek, door te zeggen, mijn vaders ballen, zijn het lekkerst, wat nogal wat verbaasde gezichten gaf, Gehaktballen, voegde ze eraan toe.
Dus toch eerder naar huis, maar het is voor een goed doel.