Zwanenlen

Ik mag nog even net als de zwanen de kop onder water steken. Doen alsof er niets aan de hand is. 

De NSE waarde werd wel gemeten, maar was niet echt relevant. Die fluctueerde. Nog veel meer als de psa. Totaal onbetrouwbaar om als marker te gebruiken. De grenswaarde is 16 en bij mij was die 29. Wilde het wat betekenen, dan moest die richting de 80. Of 300. Of ik nog oren had naar een volgende chemo, vroeg hij nadat ik zei dat de laatste chemo meer kwaad had berokkend dan goed, hetgeen hij niet bestreed. Want zeg nou zelf, op dag 2 tot dag 12 na de chemo was ik niks waard, dat keer 7 en daarbij ook longembolieen, oedeem en neuropathie. En voor hoeveel maanden extra? De scan liet wel wat uitbreiding zien bij de lymfen achter de longen en in het bekken. Bot uitzaaiingen waren ongeveer gelijk met vorig jaar november. Vlekjes in het buikvlies zaten er de vorige keer ook al, maar werden toen niet benoemd. En ook vlekjes bij de longen moest ik negeren, want hij was nog nooit een patiënt verloren door longmetastasen.

"Ik moet even mijn oren naar achteren draaien", zei ik. "Dan horen ze je niet." 

" Wat zou u dan denken van een nieuwe PSMA scan, zodat mogelijk Lutetium kan worden ingezet." Nou, daar hadden mijn oren wel oren naar. De scan wordt op korte termijn ingepland, zodat hij mij "Op de rit" kan hebben als hij op 15 november voor drie maanden op Sabbatical gaat naar Suriname.

Volgend jaar beloofd weer een mooie zomer te worden.