Punk

Mijn broertje was Punk. Dat fenomeen was volledig aan mijn ouders voorbijgegaan. Mijn vader hield zich daar zowiezo niet mee bezig en mijn moeder meende slechts dat hij zich wilde onderscheiden van de rest van de klas door hoge cijfers te halen. 

Mijn broertje 's Punk manifesteerde in het begin door het verven van zijn toch al donkere haar. Dat werd zwart. En dat kon hij zelf. Beschermen van de omliggende huid is daarbij een vereiste, zodat broertje nog een week als zwarte piet in mei heeft rondgelopen. Ook zijn tshirt had verf opgelopen en kon bij de oude vodden. Zak van Max ging hem niet meer worden.

Enige weken later moest er opnieuw een statement worden gemaakt en de complete wand van zijn slaapkamer werd in de matzwarte verf gezet. Afplakken van stopcontacten zou afbreuk doen aan de compleet zwarte muur. En ook de sleutel van de kast, de deurkruk en het glas van de paneeldeur werd voorzien van een matzwarte verflaag met druipers. Afplakken van de vloerbedekking was ook niet nodig, vond hij. Daar heeft mijn vader nadat broertje was uitgevlogen nog lang plezier van gehad, voordat daar weer een witte verflaag op zat.

De zomer begon en de Punk bevlieging leek ten einde. Leek. Broertje wilde een zwarte leren jekker. En ma ging met hem mee naar Utrecht, want daar waren ze te koop. En daar kwam hij thuis met zijn echte leren jekker en het eerste wat hij daags daarna deed, was een paar grote veiligheidsspelden daar doorheen jassen. Ik denk dat mijn ouders toen wel klaar waren met zijn Punk zijn.

En nu ben ik ook Punk. Ik heb de afzakkous over mijn spijkerbroek aangetrokken en twee veiligheidsspelden daar doorheen gerost. Veiligheidsspelden door het bovenbeen had ook gekund, maar dan had ik toch voor drukknoppen geopteerd. Voorlopig lijkt de kous te blijven zitten.