Pannenbier

Als bij nieuwbouw het hoogste punt van het gebouw bereikt is, dan wordt er traditioneel de vlag in top gehezen en op het einde van de dag een biertje gedaan. Nou staat kasteel Andijk al een 150 jaar en breken ze de boel af daar op die steiger. Oudste broer bovenop en mevrouw Zweef een plateau lager. Dus niet zozeer een biertje verdiend in de oorspronkelijke zin. Wel een tosti, de gebruikelijke traktatie voor oudste broer. 

De oude druppels zijn allemaal er af en ook de makelaar, de houten staak in het midden. Die bleek ook slechter dan verwacht. Oorspronkelijk hebben ze eerst de prachtig gestyleerde dakrand in kaal hout in elkaar getimmerd en daarna pas in de verf gezet. De achterkant van de druppels heeft nooit verf gezien. Maar die worden nooit aan de regen of zon blootgesteld, dus eigenlijk gebeurt daar weinig mee.

Ik heb indertijd een mal uit staal laten maken gemeten aan redelijk rotte druppels en nu blijken die nieuwe druppels 2 mm te breed. Daar moet de frees nog een keertje langs. Maar beter iets te groot dan te klein!

De makelaar moet ook compleet nieuw worden gemaakt en dat zal ik nog wel eventjes "aan de binnenkant van mijn oogjes" moeten overdenken, want daar zitten nog wat schuine en ronde kanten aan.

De schilder is al ingeseind, die gaat eerst de onderkant doen, want doordat de overhangende druppels nu weg zijn, kan hij er goed bij om te schuren, repareren, gronden en af te lakken.

De hulptroepen op de steiger, aangelijnd en ik beneden met Holland Staal helm op het bolletje opruimen en gereedschappen aangeven. En 's middags, terwijl mevrouw Zweef naar de stort ging, fijn een uurtje of twee naar bed.