Ik worstel en blijf onder
Ik ben niet zo van de vechtsporten. Ik vind boksen niks, evenmin judo, kung-fu, yingyangyong, worstelen of harakiri. De ledematen van een mens zijn niet bedoeld om anderen te onderwerpen. Mijn worstelen heeft meer te maken met de steeds meer optredende ongemakken. Mijn aftakeling is in gang gezet en onomkeerbaar naar ik vrees.
Dat ene stalpoot, rechts, was ongemakkelijk, maar daar raakte ik aan gewend. De onderkous deed het prima, was eigenlijk niet echt nodig, maar de bovenkous bleef een drama. Trok ik eigenlijk alleen aan als ik geen vooruitzichten had op activiteit. En toen diende in ene ook het linkerbeen zich aan. Maar daar is de onderkous wel degelijk noodzaak. En ook de bovenkous.
In vol ornaat ging ik gisteren met mevrouw Zweef op pad. Met MA zwalkend over kleine weggetjes en door kleine dorpjes naar Alkmaar. Onderweg in Twisk spontaan een gallerij bezocht van een net gestarte kunstenaar. Hij had in zijn tuin een expositie van foto's van modellen in middeleeuwse kledij. Ik twijfelde tussen schilderij of foto, zo mooi! De kunstenaar maakt kunst van oude gereedschappen en is net begonnen https://www.studiopaulus.com/
Bij Alkmaar door St Pancras gereden en toen kwamen we precies bij de Lynk garage uit voor een shotje Lynk en cappuccino. Meteen het kenteken gevraagd zodat we al offertes voor de verzekering kunnen opvragen. Daarna parkeren bij Overstad en de stad in. En dat viel tegen.
Ik heb last van een spier in mijn rug, rechtsonder die over mijn bil naar de achterkant van mijn rechterbeen loopt. Elke stap is onaangenaam. Misschien een foute beweging gemaakt bij het pruimen plukken. De conditie is nog steeds ruk, maar langzaam lopen zorgt dat ik op adem blijf. Kousen bleven goed zitten, maar links begon na een twintig minuten zeer te doen bij mijn enkel op de overgang naar de wreef.
Mevrouw Zweef parkeerde mij bij stadscafe Laurens, waarna zij nog wat boodschapjes deed. Voor we weer op pad gingen de kousen uitgetrokken, wat een genot! De wreef was wat rood. Ik liep meteen een stuk beter.
Ik worstel ook met de kracht in mijn bovenbenen. Het lukt haast niet meer om uit een stoel op te staan, zonder dat ik mij uit de stoel omhoog trek of duw. Zeker bij een lagere stoel wordt dat nog een dingetje. Trek ik de tafel niet ondersteboven? Traplopen wordt ook een probleem. Bij Laurens vroeg ik vertwijfeld of ze ook een wc beneden hadden. Ze hadden gelukkig een lift 🤞. Komt er een trap op mijn pad, dan heb ik de leuning nodig om mij naar boven te trekken. De oncofysio moet daar aan werken. Naar beneden lukt nog wel, maar om naar beneden te gaan, moet je eerst naar boven 😳
En dan nu ook nog de neuropathie. Het is nog niet zo erg, wel aanwezig. Onder mijn voeten alsof er een afgezakte sok onder je voet zit. En alsof de huid rondom mijn voeten en tot boven de enkels van perkament is. Stug, weinig rek. En 's avonds bij het naar bed gaan zijn de benen zo zwaar, zo moe, dat ik vaak het voeteneind een behoorlijk eind omhoog doe, om het vocht er maar een beetje uit te krijgen.
Genoeg gekankerd, ik ben er nog. Ik worstel nog maar even door, maar leuk is het niet.
24 reacties
Nou Zweef,
Als ik het zo lees dan is het duidelijk dat jouw oncofysio binnenkort een hoop extra werk krijgt. Die benen, die kousen, die rugspier en dat hele circus van trappen en stoelen – daar zit een trainingsschema in waar menig Olympiër van zou schrikken.
En wat die wheelchair betreft: misschien moet je daar eens terug naartoe om zo’n exemplaar op maat te laten maken. Geen straf als hij er eentje maakt met middeleeuwse versieringen, een katapult achterop en een bekerhouder voor de cappuccino. Dan hoef je alleen nog maar te glimlachen terwijl je door Alkmaar rolt.
Tot die tijd: blijf vooral worstelen, je doet het goed, nog altijd .❤️
He gatsie. Wat een worsteling is dat. Hopelijk heeft de oncofysio daar tips voor.
Doe het zelf al lymfdrainage oefeningen?
Lymfedrainage probeer ik zelf al. Lymfeklieren regelmatig masseren en het vocht wegstrijken. Maar dat laatste is haast onbegonnen werk.
Ja dat snap ik. Als het zo stijf is.
Zo gaat het blijkbaar. Je zult nog wel een paar slimme oplossingen naar boven worstelen, maar klote blijft het.
Succes..
Dat zijn niet zomaar ongemakjes, dat zijn serieuze dingen die je hinderen bij dagelijks leven. Ellendig als het steeds moeizamer en moeilijker gaat. Je bijt ferm op je tanden, laat je niet zomaar uit het lood slaan maar dit moet toch een pijnlijke knauw zijn.
Wordt inderdaad pittig bij de fysio, hopelijk kan ze je wat helpen.
Heel herkenbaar ook die bovenbenen en t gevoel van een afgezakte sok onder mn voorvoet.
Zwem al paar maanden en probeer wat te fietsen juist ook om die bovenbenen te oefenen maar dan nog is de zwakte tijdens traplopen (idd niet zonder houvast aan de leuning) erg intensz en zo kan t 2 dagen later ineens anders voelen waarna het dan na wat dagen ineens weer aanwezig is....
Vanmiddag wilde ik remmen voor de stoplichten schoof mijn voet van de rem omdat die gevoelloos aanvoelt...
voelt voor mij als een beetje opnieuw leren lopen en balans vinden nog afgezien van goed leren inschatten, alvorens met de steigers de trap te bestijgen, de ademhaling vooraf op orde te krijgen....
Na kuur 3 was ik zo verzwakt op momenten dat ik blij was dat ik de rolstoel van m'n overleden vader in bruikleen kon nemen.
Raar gezicht voor anderen als je halverwege de rolstoel uitstapt alsof er niks aan het handje is:-)
Maar pruimen plukken???? Ik koop ze gewoon in een bakje bij de plaatselijke kruidenier
Misschien balletles gaan volgen ipv oncofysio....op naar een pirouetje draaien....
Sterkte gewenst tijdens al deze zwakte
Wat naar voor je Zweef dat je zo tobt met alles op het moment. Je bent de hele dag zo bezig met een lijf dat tegenwerkt, doodvermoeiend.
Houd moed en ik hoop dat er binnenkort wat verbetering optreedt. Ik heb zelf baat bij acupunctuur voor de neuropathie en algeheel welbevinden en energie. Mijn acupuncturist heeft ook bijscholing op het gebied van oncologie gedaan en vanuit het ziekenhuis wordt er ook positief op gereageerd.
Sterkte en liefs van mij.
Allebei 100...
Dat was de insteek die we járen geleden gemaakt hebben. Wetende dat dat een utopie is, maar het wist ons vaak samen en aan elkaar omhoog te trekken. Waar het hier stabiel blijft en zelfs beter lijkt te gaan sinds Egym en een andere fysio, lijkt het bij jou na enige tijd 'allemaal te mislukken'. Dat doet pijn! Bij jou letterlijk en figuurlijk, bij mij diep in mijn hart! Ik hou van je lieve Zweef! Eens een aantal jaren geleden zijn we 'aan elkaar gesmeed'... en dat moet vooral zo blijven.
Ik vind het mooi te lezen dat mw Zweef en hr Zweef er samen op uit trekken. Genieten op een terrasje en anderszins. Blijven doen, maar dat hoef ik jou en jullie niet te zeggen. Ik wens je nog zóveel van alles wat je maar wensen kunt! En geef met liefde vele dikke knuffels voor jullie allebei XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX en natuurlijk zijn er ook een stel van Ruud XXXXXXXXXXXXXXX
Heel veel liefs Hebe
Lieve Zweef, een man met zoveel moed en liefde voor iedereen die op zijn Kamanido pad komt. Het doet pijn om te lezen dat je zo aan het worstelen bent. We gaan heel hard duimen dat jullie die mooie reis zonder al teveel problemen kunnen gaan maken. 🫂💕
Triest om te lezen Zweef dat je fysiek steeds meer opspeelt en je beperkt. 🧡
Ik heb enigszins baat bij TENS tegen de neuropathische klachten. Misschien ook wat voor de pijnlijke spier in je rug. Groetjes Marieke
Pfffff.....ik denk aan je Timo...❤
Houdt moed hoe moeilijk ook. Neem je dat spul nog in wat ik nu ook gebruik? Al 2 weken ..
Ik ben zo benieuwd of dat mij gaat helpen.
Ik ben positief!
Veel sterkte Timo 😘
Ik hoop dat je de kracht houdt om te blijven worstelen.
Het is nooit fijn om te lezen dat het met je minder gaat, maar blijf worstelen op jou tempo en met jou regels. En blijf vooral genieten van wat er nog kan. Hopelijk met niet teveel pijn en last.
Hopelijk komen er ook nog wat mooie zomerdagen en niet te warm.
Leuk is het zeker zo niet meer lieve zweef en mijn hart bloed ervan ,zo graag zou ik willen horen dat er het een en ander aan gedaan kan worden heel veel sterkte voor beiden
Dikke knuffs hes 🥰
Dikke knuffels! 🫂♥️🫂
Mooi klote allemaal, hoop dat het met hulp van de fysio snel wat beter wordt.
Gewoon een dikke knuffel, want inderdaad leuk is het niet.
Lieve Zweef, wat rot voor je! Als er iemand is die zelf alle mogelijke oplossingen probeert te vinden dan ben jij het wel. Veel liefs en sterkte voor jou en mevrouw Zweef uit IJmuiden! 😘
Wat een verhaal weer en wat een gedoe met dat lichaam. Ik hoop dat je weer wat hersteld en met wat minder moeite het leven door kan.
Jee Zweef ... geen woorden voor hoe beeldend en humoristisch jij kunt schrijven, prachtig, ontroerend, warm en altijd treffend. Ik heb vanmiddag (ik wilde zeggen ademloos, maar dat is niet waar want dan zou ik hier niet meer zitten) 3 jaar van jouw leven gelezen. Heel mooi om jouw verhaal te volgen en vriendschappen te zien ontstaan en zich verdiepen in de comments. Ik wilde je daarvoor bedanken.
Heel veel sterkte en kracht,
Colleke.
Ik hoop dat ik jou ook afentoe een schaterlach heb kunnen ontlokken 😊
Gatver de gatver. Dat leest niet best Zweef. Wat een geworstel…en dan die toiletten… welke idioot heeft bedacht dat je daar in de gezelligste uitspanningen de trap voor op of af moet …ik heb met je te doen . Ik stuur je kilo’s moed….
Liefs van mij…
Jemig Zweef ,valt allemaal niet mee.En ik voel me nu al klote ,maar er staat me nog wat te wachten waarschijnlijk . Zet hem op man .