De helft van de helft van de helft van de helft van de helft
Ik had mijn blauwe pilletjes laten staan. Geen verslaving voor mij. De radium brengt de kankercelletjes om zeep, maar net voordat ze het loodje leggen, prikken ze nog even venijnig in Zweef. En daar zijn dan de blauwe pilletjes voor, naast de roze en de witte.
De radium heeft een halveringstijd van 11,4 dagen. Dus als ik de volgende dosis krijg, is de vorige dosis nog werkzaam. En ook als ik de dosis daarna krijg, is de eerste nog steeds werkzaam en de tweede ook. De straling wordt dus steeds hoger.
Een eenvoudig rekenvoorbeeld. Stel de halveringstijd op 10 dagen en de behandelinterval op 30 dagen en de hoeveelheid radioactieve stof op 100. Op dag 1 krijg ik een dosis van 100. Na tien dagen is de sterkte 50 en na 20 dagen 25. Als ik de volgende dosis krijg is de sterkte nog 12,5. Maar daar komt een nieuwe dosis bij van 100, dus op dat moment is de totale aanwezige dosis dan 112,5. Halverwege de behandeling is de eerste dosis afgenomen tot 1,57, de tweede tot 12,5 en de derde dosis erbij maakt een belasting van totaal 100+12,5+1,57=114,7. Nu is de halveringstijd langer als 10 dagen en de behandelingsinterval 28 dagen, dus de samengestelde hoeveelheid hoger. Ik heb het chatgpt laten berekenen, op de eerste dag van de laatste behandeling heb ik een totale waarde van 122,28 aan straling werkzaam.
Het is twee dagen gelukt de oxycodon te laten staan. Maar toen moest ik voor de nacht een kortwerkende slikken. En de dag daarna heb ik één langwerkende in de ochtend geslikt voor een periode van 24 uur. Dat is mij drie dagen gelukt, maar ik moet toch weer echt aan 2 per dag. En als de bestraling langer en intensiever wordt door de samengestelde optelling, dan vermoed ik dat ik er nog wel extra kortwerkende moet bijslikken op termijn. En het kantelpunt komt als de uitzaaiingen gaan afnemen.
Voorlopig geef ik maar toe. Dapper is voor later.
13 reacties
Nou, dan zal er in Andijk toch nog wel en hele tijd een groen mannetje rondlopen met michelinbandjes rond zijn middel .
Maar nu vind ik echt niet dat je er kost wat kost een halszaak van moet maken om die oxycodon af te bouwen. So what als je een beetje verslaafd geraakt. Een pijnvrij leven is veel belangrijker.
Ja, toch ?
Uiteraard als de pijn erger word , gewoon nemen . De klachten moeten niet je dag beheren.
😘
Hoi Zweef,
Volg je altijd maar stilletjes…
Hahaha, heerlijk hè, gepensioneerd zijn en de tijd vinden om zulke mooie &vooral ook nuttige getallen te produceren.
In het kader van ‘Henk waar bemoei jeje mee’ , ik steun je afbouw gedachte.
Was ik vorig jaar in het UMC bijna overleden aan een overdosis Oxycodon. Daarna schielijk over naar Fentanyl terwijl de pijn maar bleef oplopen.
( Ik was en ben die rare die met volledig uitgezaaide psk, 1,5 jr geleden besloot met alle behandelingen te stoppen. Enkele maanden geleden besloot om ook alle opiaten af te bouwen. En nu anno eind 2024, terwijl de Psa alweer zwaar en ver boven de grens zit, mij nog nooit zo goed en pijnvrij gevoeld heb 😇)
LET OP; het is natuurlijk en alleen mijn persoonlijke plan, om zo de eindstreep zo fris en fruitig mogelijk te halen.
Respect voor je mooie & vooral humoristisch afwegingen die ook mij vaak aan het denken zet.
Zet hem op Zweef !
🦋 Henk xx
Eigenlijk heb ik mijn hele leven nooit wat geslikt ergens voor. Ook een paracetamolletje kwam er eigenlijk niet in. Hoogstens een Aleve als ik 's morgens koppijn had na een inspannende dag. Dan belde ik mijn baas op dat ik nog effies de ogen dicht deed met een blauw pilletje. Ja, Aleve is ook blauw. En een uurtje of twee later was ik er weer, net op tijd voor de koffiepauze. Nooit een probleem geweest, die uren haalde ik wel weer in.
En nu is mijn doosje vol. En ik slik liefst zo min mogelijk, want alles is een extra belasting. Voor nieren, lever, darmen, noem maar op. Maar soms en zeker nu moet het wel. En ik verwacht dat ik de komende tijd wel kortwerkende moet bijslikken, want de radium zal eerst moeten inwerken op de kanker. Die valt niet meteen om, maar wordt langzaam zieker en zieker, tot die het loodje legt. En zolang er veel meer kanker is dan radium, zal de pijn toenemen, tot het kantelpunt dat de radium de overhand neemt op de kanker. En dat zal denk ik de tijd zijn dat ik weer aan afbouwen zal denken. Wanneer dat is? Dat zal uit de onderzoeken na elke behandeling moeten blijken.
Wie weet ga ik dan wel weer wat testosteron smeren, want daar is de kanker allang niet meer gevoelig voor, tenminste, voor de overmaat aan testosteron.
Mooi dat jij het nog zo relatief goed doet!
Zweef mag ik je is vragen, ik heb al zoveel mooie gedachte's van je gelezen...
(net als alle andere lezers)🙏🏻.
Je hebt er vast ook wel is overgedacht, overdag of in de nacht, als het is niet zo tof gaat.
....Om ook niets meer te doen, en te zien wat dat je brengt?
Dat is een heftige gedachte, maar als ik alle overwegingen lees, ook van mede kanker-collega's. In het proces van chemo's, anti-hormonen, radium & pillen etc etc om die heftigheid weer te compenseren, denk ik soms
(met, nogmaals alle respect voor eenieder die die koers vaart) ,
' Wat zijn nu je overwegingen en geloof je de medische wetenschap in waar ze voor staan. (jij in ieder geval niet altijd!! 🤪).
Waar komt de hang vandaan om in een lichaam te blijven wat zo ziek is. En het uiteindelijk toch niet Veul 'beter' wordt...?
Ik hoop niet iemand tegen de schenen te schoppen, en wil niet in de overtuiging.
Maar ik ben er gewoon als 'ziek' medemens zó nieuwsgierig naar.
Laat het vooral voor wat het is, als het geen prettige vraag.
Mocht er iemand anders willen reageren, ook daar ben ik nieuwsgierig naar. Wellicht is het mooi en open om ieders strucel in het leven hierover te lezen en ervaren.
xxx Henk
PS. En wat me eerder is door een collega hier werd verweten, NEE ik heb het niet opgegeven en hecht net als iedereen aan het leven, Het is meer hoe je de route naar het einde wil lopen. 😇
Hele goede vraag! Op welke manier volg ik het pad naar het levenseinde. Wat is nog acceptabel en wat niet.
Dat is een glijdende schaal, vrees ik. In het verleden riep ik, als ik pijn krijg, dan hoeft het niet meer. En zo denk ik er nog steeds over. Maar de pijn is met medicatie goed te managen.
En dan is er nog wat ik van het leven verwacht. Ik hoop zo aan het begin van de zomer weer goed in mijn botten te zitten, zodat ik er nog een mooie zomer en herfst van kan maken. Wat de winter daarop brengt, zo ver kijk ik niet.
Ik zou kunnen overwegen om te stoppen met behandelen, maar mijn hormoonhuishouding is toch al om zeep en wordt niet beter. Jij bent na 7 maanden gestopt, dus jij hebt je oude waarden weer en voelt je weer als daarvoor, maar wel met de pijnklachten.
Als ik de kennis had gehad die ik nu heb, dan had ik afgezien van de Zoladex. Die heeft mij niets gebracht, behalve dat mijn hormoonhuishouding om zeep is. De uroloog in het Dijklander had het al gezegd, de eerstelijns hormoontherapie heeft bij Zweef hoogstwaarschijnlijk geen nut. Maar elke oncoloog roept: hoe lager hoe beter. Maar als de kanker bijna niks nodig heeft, is extra niet per definitie slecht. Had ik die zoladex niet genomen, dan denk ik dat ik minder moe was geweest en had mijn conditie beel beter geweest. Helaas wordt er soms teveel behandeld ten koste van kwaliteit. Alsof drie maanden langer leven opwegen op een heel mensenleven.
Het is een glijdende schaal op het moment dat je voor behandeling hebt gekozen.
Jaaaa, precies dat! De glijdende schaal 🛝
En zo verzetten we (ik ook) steeds ons eindpaaltje. 🙏🏻
Doen wat jezelf als beste gevoel geeft, goede en veel vragen stellen aan ‘onze’ specialisten en vooral uiterst kritisch zijn op wat men zegt. Zijn wel de too do dingen.
En daar ben jij een mooi en open voorbeeld van !
Ik hoop dat we nog veel mogen lezen van je, nu en ook volgend jaar 👌
Hele mooie dagen en een lang 2025 ❤️
Wat een mooie en eerlijke vraag! Fijn om te lezen, begrijp me goed, ik vind niks gek. Alles is te overwegen. Dankjewel!
Een oom van mij, ook met PK, stopte ook met alles. Was al oud , in de 80. Hij werd terminaal, maar knapte op, lag in een hospice, maar kwam er weer uit. Heeft nog ruim anderhalf jaar in het naastgelegen verpleeghuis( elektrische rolstoel )heel veel plezier gehad met zijn hobby, dierbaren, uitjes, en veel liefde omzichtig heen. Kon een paar keer per week naar zijn eigen huis en vrouw. Zo mooi om te zien….deze man was een grote brok positiviteit. Onlangs overleed hij in zijn slaap.
Groetjes Fram
Goedemorgen Fram
Fijn dat je ook je gedachte hier deelt!❤️
Gecondoleerd natuurlijk!
Maar wat mooi dat hij toch ook op eigen regie nog zo lang een brok optimisme en ‘voorleven’ liet zien.
Mooi voor ons om over na te denken !
Dank daarvoor.
Deze vraag heeft ons ook erg bezig gehouden. Maar ergens hadden we de hoop, tegen beter weten in, weten we nu, dat er een omslag zou plaats vinden. Stel dat de kanker toch zou verdwijnen... In je wanhoop is het moeilijk realistisch te blijven. Het voelt als opgeven.
Als ik had geweten wat ik nu weet, waren we nooit aan de tweedelijns chemo begonnen.
Ik heb nog geen eerstelijns chemo gehad , maar de berichten zijn dat een tweedelijns chemo na hormoonkuren vaak niet werken. Moer, ook pk patiënt meldde dat al. Ook de Cabazitaxel deed bij hem niets. Dus nu vraag ik mij af of ik wel daaraan moet beginnen. Dr Ronald de Wit, de hotemetoot op prostaatkankergebied zei dat ook al op mijn vraag. Drie keer docetaxel en als dat niks wordt, dan door met Cabazitaxel. Maar wat doet dat met mijn lijf? Ik zou eerder denken aan lutetium, want kwaliteit telt ook.
Lieve Jojo
Ik las jullie heftige verhaal. Wat een verdrietig einde na zoveel ‘probeerzaken’ 🙏🏻
Enorm gecondoleerd, en dan nu de eerste kerst etc een soort van alleen.
Ik wens je heel veel lieve mensen om je heen.
Ook bedankt dat je je mening op de vraag deelt! Ook al ging het pad voor jullie anders. Het is ook zó moeilijk het leven los te laten. Het sterkt in ieder geval mij in de gedachte hier vrij van te ( proberen) te blijven.
Nogmaals dank en fijne dagen 🥰
Henk
Toevallig zat ik wat na te denken over halfwaardetijd. Ben zelf niet zo goed met cijfertjes. En dan kom jij het even helder uitleggen! Merci daarvoor!
En dapper doen is bewonderenswaardig, maar wat heb je daar nou aan als je vergaat van de pijn? Effe toegeven lijkt me dus toch geen slecht idee.