De goeie gaan eerst
Maarten was een bescheiden man. Ik volgde zijn blog, want hij had ook "mijn" kanker. Moer schreef in zijn "Moerstaal" wat hij de moeite waard vond om met anderen te delen.
Vorig jaar april is hij komen trommelen in Andijk. Een rustige lieve man. Eentje die je er wel bij kon hebben. En afgelopen juni had ik hem op de app omdat ik het wel erg rustig vond rondom hem. Hij vertelde dat zijn behandelingen op niets uitliepen, meer last dan lust en dat hij daarmee was gestopt. Maar nog wel plannen voor vakantie in Bretagne. Ik hoop dat dat laatste is gelukt.
Laatste contact was 22 september naar aanleiding van mijn blog over afromen. Hij zei dat hij geen lengte of breedte meer had.
Rust zacht beste Maarten, de goeie gaan als eerste.
4 reacties
Hard.
Hard nieuws.
Hard gemis.
Ik heb Maarten maar een keer ontmoet. Tijdens de allereerste Djemanido.
Ik hoop zo, dat hij aan het eind heeft gedacht, dat hij een mooi leven heeft gehad. En ik kijk naarde foto's die toen gemaakt zijn, en herinner me een speciale dag, waarop we allemaal één waren.
En ik weet dat Maarten en ik, heel even in elkaars leven zijn geweest, even samen een stukje van de weg hebben gelopen.
Dank je wel Moer😕
Ik heb ook maar één ontmoeting, en dat was deze Djemanido. Heb met hem mogen lachen, omdat de meesten van ons - waaronder ook hij en ik - het zo 'goed' konden, dat trommelen :-)
Mooie foto, mooie herinnering. Gelukkig zeggen wij hier onder elkaar níet dat ik geen foto's mag maken XXX HR
Een heel erg mooi waardig eerbetoon 🙏