Avontuurlijk

Zo was de generale repetitie voor de grote reis wel te omschrijven. Eerst de perikelen met het gele tuffertje om nog op tijd weg te raken en daarna.....

De transalp van mevrouw Zweef, waar ze hoog over opgeeft over betrouwbaarheid, heeft haar laten staan. Meteen 's morgens op de tweede dag van ons tripje. Waardoor we wederom later dan gepland op pad gingen, want het valt niet mee een motor tegen een helling op te duwen, om hem daarna van de helling af te starten. En we stonden onderaan de helling, op het laagste punt. Gelukkig startte de motor toch wel na bestraffend toespreken van mevrouw Zweef.

Maar onderweg bij een rustplaats was het toch echt gebeurd. Weinig leven meer in te krijgen. Gelukkig liep het af naar beneden, genoeg om de motor te starten. Maar niet door mevrouw Zweef, dat was niet haar ding zei ze, daar had ze rare capriolen mee gezien. Zweef moest dat maar doen. Dus de rolbag met de duizend riempjes van de motor af, want zelfs zonder zadeltassen moet Zweef al op haar motor worden geholpen. Die stalpoot werkt niet mee. En ook moest Zweef eraf worden geholpen toen de motor liep. En daarna moest de rolbag met de duizend riempjes weer op de motor, zodat we de reis konden vervolgen. Dat grapje heeft zich op de heenreis nog twee keer herhaald.

Bij het hotel heeft mevrouw Zweef de Anwb gebeld die tegen middernacht een auto van de Adac stuurde. Die constateerde dat de accu goed was, maar dat de dynamo onvoldoende leverde om de accu gevuld te houden. Bij elke keer starten een behoorlijke hap uit de capaciteit, tot de accu leeg was en de motor op manuele kracht tot leven moest worden gewekt. De hoteleigenaar had een druppellader waarop de Transalp aan het infuus werd gelegd en mevrouw Zweef op zondag Ruhetag hield. Zweef is zondag nog wel een stukje gaan rijden met het prachtigste weer in een fantastische omgeving.

Maandag weer richting huis met een tussenstop met overnachting in de buurt van Roermond. De motor van mevrouw Zweef kon bij vrienden opnieuw aan het infuus, zodat er ook voor het laatste stukje voldoende energie beschikbaar was. En wij in een huisje op een park.

's Nachts werd mevrouw Zweef wakker van een benzinelucht. Ze controleerde de motorlaarzen of daar misschien benzine op was gekomen tijdens het tanken. Maar die stonken niet. Evenmin naar zweetvoeten. En ze liet Zweef lekker slapen. De volgende morgen noemde ze die stank tegen mij en ik dacht meteen aan het gele tuffertje dat bij het huisje stond. Een blik onder de motor pleitte het tuffertje vrij. Tot ik de tank controleerde en de reserve kraan open draaide....

Het was duidelijk, ook Zweef kon de Anwb gaan bellen, die na aankomst wederom een deel van de benzineslangen vernieuwde en ook een slangklem op een twijfelachtige verbinding schroefde. Zweef kon in ieder geval weer rijden.

We hebben een avontuurlijk reisje gehad en op de tijden dat we reden ons uitstekend vermaakt. We weten wat we aan spullen moeten meenemen en wat we thuis kunnen laten. Nu nog de motoren in optimale staat zien te krijgen.