Humor.......Als herinnering.......

Dinsdag ik werk tot 11 uur. Aantal dingen afronden. Dan ga ik weg. Ik neem zorgverlof op, vanaf vandaag. Werk en privé is niet meer in balans. Er moet zoveel tussendoor geregeld worden ik kan het niet meer combineren. Gelukkig alle begrip op het werk. Dat geeft zoveel rust. Ik besef dat ik dankbaar moet zijn al mijn collega’s geven mij zoveel steun. Ieder op zijn eigen manier. Waardevol... Ik rij van Andijk naar mijn vader en moeder. Het is mistig maar ik geniet evenement mijn hoofd in de wind. Als ik bij mijn vader en moeder aankom is de thuiszorg al aanwezig. Mijn moeder heeft voor de laatste keer in haar eigen bed geslapen. Weer een stap achteruit. Maar het is niet meer verantwoord. Ze heeft niet de kracht meer om de trap af te komen.  Ze wordt gewassen op het hoog/laag bed, dat is minder vermoeiend. Ook wordt haar haar gewassen met een speciale cap. Als de thuiszorg klaar is gaan ik in gesprek met  de thuiszorg. Kim geeft aan dat ze heel snel achteruit gaat. Ik krijg nog een aantal tips. Kim neemt afscheid van mijn moeder haar dienst van deze week zit erop. Het doet me slikken.Ze geeft aan dat ze mijn moeder waarschijnlijk niet meer zal zien. Zij was mijn aanspreekpunt ik kon altijd bellen ze heeft mij en mijn moeder zo goed bijgestaan en verzorgd. Ik begin te huilen. Ze trost me. Ik vertel haar dat de thuiszorg goud is. Ik zou niet weten wat ik zonder de meiden had gemoeten.

S’middags komen tante Annie en tante Truus op bezoek.De twee zusjes van mijn moeder. Het is heel emotioneel. Ze zien ook hoe snel mijn moeder achteruit is gegaan. En dat dit waarschijnlijk een afscheid is. Heel verdrietig..... Mijn vader heeft het ook heel slecht hij huilt hartverscheurend. Ik troost  hem. Fijn om dat te kunnen doen. Als mijn tantes weg zijn. Ik vond het fijn om ze even te zien en te spreken. Ga ik naast mijn moeder zitten. Ze heeft het moeilijk. Ze is er zo klaar mee. De strijd......

Ik ga een paar boodschappen doen haal nog wat spullen voor mijn moeder. Ga nog even naar huis. Heerlijk even geeft me even rust. Rasp voor mijn vader rasp ik rasp ik bietjes.  Heeft hij weer voor 2 dagen eten.1 Voor in de vriezer en 1 voor vandaag. Hij is me weer dankbaar. Ook neemt contact op met mijn schoonzoon. Ik regel een bed voor mijn vader bij hem. Dat komt allemaal goed. Anouk en Joeri gaan dat regelen . Zij brengen het s’avonds naar mijn vader en moeder toe. Nu kan mijn  vader lekker bij mijn moeder beneden slapen. Ik heb nog overwogen om bij mijn ouders te slapen. Maar ik voel aan mijzelf dat ik een goede nacht nodig heb. En dat kan ik alleen in mijn eigen bed. Ik kies  even voor mezelf. 

Goede keus. Als ik thuis kom heeft Co het eten al klaar. Ik ben hem zo dankbaar. Het lijkt heel gewoon. Maar thuis draait alles gewoon door. Hij kookt draait een wasje. Dat geeft zoveel rust. S’avonds kijk ik televisie. Het nieuwe programma van Beau. Over een volkswijk in Amsterdam. Alex komt thuis. Samen kijken we het programma. We lachen om de types. Heerlijk. Ik denk aan mijn moeder. Ook zei had dit  programma geweldig gevonden. We hebben dezelfde humor. Ook Alex heeft deze humor. Hij kan als de beste typetjes na doen. Mijn moeder vond dat prachtig. Samen met oma lachen om het programma Saai, met Plien en Bianca. Lou en Tiny. Het legendarische aflevering met de kerstversiering. Wat kon ze hier om lachen. Ze bleef erin. ..... Zo moeten wij haar blijven herinneren.........