Goed afscheid nemen...... Het kan maar een keer.....

Vandaag onder de middag komt de huisarts op huisbezoek. Ik werk tot 12 uur. Ik heb s’middags vrij. Ik wil ook bij het bezoek van de huisarts aanwezig zijn. Ben blij dat ik deze beslissing gister avond heb genomen. Jolanda is er al het is haar vrije dag. Mijn moeder kijkt verrast op als ik binnenkom. De huisarts komt, Jolanda laat hem binnen. Ze verteld hem dat mijn moeder snel achteruit gaat. De huisarts komt binnen. We gaan met zijn viertjes om haar heen zitten. De huisarts praat met mijn  moeder. Hij vraagt naar haar gemoedstoestand. Ze verteld over de strijd die ze zo moeilijk vind. En dat ze voelt dat het einde nadert. Ze is hier heel verdrietig om. Ze wil bij ons blijven maar ze wil ook rust. Wij worden ook betrokken bij het gesprek. We vertellen dat we het heel moeilijk  hebben. Om onze  moeder en vrouw zo te zien strijden. De huisarts vraagt of ze nog geniet van deze momenten samen. Ze geeft aan dat ze dit fijn vind. De huisarts gaat ook het gesprek aan met mijn moeder, over het naderend einde. Over het in slaap brengen als ze hier aan toe is. Als het kantelpunt daar is kunnen we contact opnemen met  de huisarts. Ook geeft de huisarts aandacht aan mijn vader. Mijn vader verteld over het mooie leven en de liefde van ons allen, dat hij hier zo dankbaar voor is. Het is zo waardevol om dit te horen. Normaal gesproken spreek je deze dingen niet echt uit. Ieder leeft zijn leven en de dingen gaan vanzelfsprekend. Hij vraagt ook hoe het met mijn zus en mij gaat. Hoe we ons voelen. We geven aan dat we merken dat het emotioneel  zwaar wordt. Omdat we nu weten dat het einde nadert. We voelen dit ook aan ons lichaam. Ik heb last van mijn schouderbladen. Jolanda is nog herstellende van Corona. Ze heeft vaak hoofdpijn en is nog vermoeid. Hij geeft ons het advies om nu goed  aan ons zelf te denken en af en toe ook afstand te nemen om op te laden. 

De huisarts rond het gesprek af.  We zijn zo blij met de huisarts. Hij geeft ons een vertrouwd gevoel. Hij neemt alle tijd en is heel begripvol. Dit zorgt ervoor dat je je verhaal kwijt kan en dat je je gevoel kan uiten. Zo belangrijk in deze moeilijke tijd. Hij geeft echt de steun die we nodig hebben. Jolanda loopt met de huisarts mee. Hij verteld tegen Jolanda dat hij ook ziet dat de krachten nu echt afnemen en dat het einde nadert. 

Jolanda haalt Rick op het is de jongste zoon van mijn zus. Mijn moeder is blij om hem te zien. Ze pakt  zijn hand vast. Ik zie de tranen in Rick zijn ogen.  Pfff , ik loop naar de keuken. Moeilijk om te zien. Afscheid nemen. We moeten nu zorgen dat we alles nog tegen elkaar zeggen en uiten naar elkaar. Nu het nog kan.........

S’avonds gaan Anouk en Joeri nog op bezoek. Anouk legt mijn moeders handen op haar buik. Ze laat de schopjes voelen van haar achterkleinkind....... Leven en dood tastbaar dichtbij.......