We gaan voor de 2e helft ....

We gaan voor de 2e helft ....

18 juni 2015

De informatie in de blogs bestaat uit persoonlijke ervaringen van (ex-)patiënten en hun naasten. Dit is ervaringskennis. Meer informatie.

Vandaag was een spannend en druk dagje.

Gisteren toch wat nerveus, in slaap komen ging wat moeizaam.
Maar uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen.
Vanochtend om half 8 wakker geworden en zoonlief wakker gemaakt, dochterlief was al aangekleed.
Toen ze beiden naar school waren werd ook manlief wakker. Hij was vandaag vrij om met mij mee te gaan naar het ziekenhuis. We hebben lekker samen koffie gedronken en ontbeten.
Omdat het onrustige gevoel toch wel een beetje bleef even wat tv gekeken.

Toen ben ik lekker even in bad gaan liggen, dat onspant me altijd.
Als ik dan in bad lig kan ik als ik recht voor me kijk (beetje naar links) een boom zien.
Dan hoor ik je denken, 'een boom? lekker belangrijk ' maar geloof me die boom is heerlijk om naar te kijken. De laatste paar maanden heb ik de blaadjes aan die boom bijna letterlijk zien groeien. Hij was eerst kaal, toen een paar blaadjes en nu helemaal vol met mooi nieuw blad. Eigenlijk staat deze boom symbool voor het proces waarin ik me nu bevind. En deze boom is een mooi decor om even weg te doezelen en goed na te denken over het leven. Dus je zult snappen dat ik veel in dit bad lig en naar de boom lig te kijken, want er gebeurd op het moment heel veel in mijn leventje......

Na het badderen zijn we richting het ziekenhuis gegaan.
Daar moest ik eerst even bloed laten prikken.
Uiteraard om weer de bloedwaardes te bepalen i.v.m. de 4e chemokuur, maar daarnaast ook bloedafname voor het COBRA-onderzoek waar ik aan mee doe.
Ik heb op mijn formulieren altijd zo'n mooi geel uitroepteken staan zodat ik voorrang krijg bij de bloedafname, maar omdat het nu erg rustig was heb ik hier geen gebruik van gemaakt, ik besloot om gewoon rustig mijn beurt af te wachten. Nou..... wachten moest ik.
De mevrouw achter de balie was overduidelijk pas aan deze baan begonnen.
het apparaat waar de stickers voor de prikdame uit horen te komen deed het niet en het invoeren van de gegevens voor de COBRA-studie ging ook al niet. Ik heb ruim een half uur voor de balie gestaan en pas na de hulp van TWEE !!! andere dames wilde het lukken. Ondertussen had ik manlief al naar oncologie gestuurd met de mededeling dat ik daar wat later zou aankomen, wat geen overbodige luxe bleek omdat ook het prikken zelf niet geheel vlekkeloos verliep......
Met 2 lek gepriktte armen kwam ik een kwartier te laat op de afdeling oncologie.

Manlief was daar al eerder neergestreken en toen de oncologe "mevrouw Ligthart" opriep liep hij naar haar toe. Toen zij vreemd opkeek zei hij grinnikend "nee, ik ben niet omgebouwd".
Hij heeft toen snel uitgelegd dat ik enig oponthoud had bij de bloedafname.

Toen ik aankwam bij oncologie kon ik direct de spreekkamer binnen lopen.
We hebben de gehele 3e kuur doorgenomen, alle klachten, alle medicijnen, mijn algehele toestand, etc.
De oncologe was heel tevreden en vertelde mij nog toen ik op het punt stond om weer weg te gaan dat zij mij een prachtig mens vond, zo vol vechtlust en zo positief.......

Toen van de afdeling oncologie rennen naar de afdeling chirurgie, naar dokter Sensitive 😉
Ook hier ben ik al bekend en berucht, want de dame achter de balie zag mij en kreeg een brede glimlach op haar gezicht, heeee hoe gaat het met je?
Ik heb haar op de hoogte gebracht en toen zijn we in de wachtkamer gaan zitten.
Hier heb ik nog even mijn vragenlijst doorgenomen en werden we vrij snel binnen geroepen.
Ik had onthouden dat dr. Sensitive op vakantie was geweest, dus heb ik hem eerst nog gevraagd hoe zijn vakantie was geweest.

Nou toen kwam het.
Ik mocht me uitkleden (van boven) en plaatsnemen op de behandeltafel.
Niet liggend, zoals je misschien zou denken, maar zittend met mijn benen op de vloer.
Dr. S. kwam voor mij zitten en ging met zijn gevoelige handjes mijn jongens onderzoeken.
Een beetje duwen en een beetje rollen en voelen. Ook de goede tiet kwam aan bod, ik ga er maar vanuit dat dit nodig was om te vergelijken 😉
Hij was niet ontevreden. De druk was zeker afgenomen en ook de tumor was gekrompen.
Niet heel veel, want hij kon de tumor nog steeds voelen, maar zeker was dat de chemo wat had gedaan ! Dus naast de oncologe ook groen licht van de chirurg om door te gaan met chemokuur nummers 4, 5 en 6. Hoe raar is dat, dat je blij kunt zijn dat je aan de chemo (verder) mag .....

Toen verder mijn vragenlijst afgewerkt.
Ik vertelde dat ik besloten had om beide borsten te laten verwijderen.
Nou, dat was dus weer kort door de bocht van Dees.
Dr. S. draait al wat jaartjes mee en heeft ook al eerder met gelijksoortige bijltjes gehakt.
Ik ben niet de eerste die met dit verhaal komt en zal ook niet de laatste zijn.
Hij heeft mij uitgelegd dat ik hier echt nog even goed over zou moeten nadenken.
Een borstamputatie is een hele zware ingreep en alleen de operatie brengt al risico's mee zich mee.
En waarom zou je zulke risico's lopen als het niet nodig is?
De kans dat ik borstkanker krijg in mijn andere borst is net zo groot als bij een andere willekeurige vrouw. Het is geen genetische vorm, niet eiwitgevoelig en ook nog eens hormoongevoelig.
Daarnaast blijf ik de komende 10 jaar streng onder controle. Hij adviseerde mij om eerst het hele circus te beleven en als ik er over 1 a 2 jaar nog steeds zo over dacht dat ik dan alsnog mijn andere borst zou kunnen laten amputeren. Ik zou nu misschien te impulsief handelen omdat ik nu nog midden in de circustent sta, omringd met olifanten en trapezemensen.... veel om over na te denken dus weer ....

 

De 1e operatie (verwijderen foute borst) vind (als alles verloopt zoals gepland) al plaats eind augustus/begin september, pffff sneller als gedacht. Aan de ene kant natuurlijk super, hoe sneller hoe beter. Maar aan de andere kant, ik heb nog zoveel plannen met mijn jongens (lees borsten), ik wil nog zoveel dingen met ze beleven nu ze nog samen zijn, en ze moeten nog wel de tijd krijgen om afscheid van elkaar te nemen..... nee ff serieus, het is een heel dubbel gevoel.
De foute borst moet er zo snel mogelijk af om die pacman beestjes uit te roeien, maar aan de andere kant, nu ben ik nog 'compleet' straks niet meer .......

Als ik straks in augustus alle chemo kuren achter de rug heb, ga ik weer de medische molen in en krijg ik weer alle afdelingen van het ziekenhuis te zien, of beter gezegd ziekenhuizen, want ook het AMC staat in de planning voor weer een MRI. Dit is om exact te zien wat de chemo heeft gedaan met de tumor.

Maandag a.s. krijg ik mijn 4e chemo's dus toegediend.
Dit onder voorbehoud van de uitslag van mijn bloed.
Als ik morgenmiddag niets gehoord heb, gaan we gewoon weer verder.
Geen bericht, goed bericht dus.
Deze kuur gaat zoonlief met me mee, mag hij mijn natje en droogje aangeven.
Ondanks dat ik wederom misselijk word bij het idee alleen al ga ik ervoor, want na deze kuur hoef ik / hoeven wij er nog maar 2 en is er in de verte een heel klein stukje van de eindstreep zichtbaar ......