Potje is leeg.....

Potje is leeg.....

28 juni 2015

De informatie in de blogs bestaat uit persoonlijke ervaringen van (ex-)patiënten en hun naasten. Dit is ervaringskennis. Meer informatie.

De 4e van de reeks is een feit.
'hij' is achter de rug. Gelukkig maar. Dit was een taaie.

Is dat wel zo ?
De klachten waren minder heftig maar toch minder goed te verdragen.
Ik denk dat het geestelijk nu zwaarder wordt.
Ik voelde me zo ellendig dat ik wederom de behoefte had om mijn mannetje te overstelpen met de 3-wekelijkse klaagzang. Ik kan niet meer vertelde ik hem, mijn potje met positiviteit en optimisme is echt tot op de bodem leeg.....

En nu? vroeg hij, ga je nu het bijltje erbij neer gooien?
Nee tuurlijk niet, maar het potje is gewoon leeg....... antwoorde ik...
Waar moet ik de energie vandaan halen om nog 2x door deze hel te gaan.....?

Deze nummer 4 begon al erg emotioneel.
Zoonlief was deze keer mee naar het ziekenhuis.
Maar omdat hij eerst nog een stagemarkt op school had kwam hij een uurtje later.
Daar zat ik toen helemaal alleen op de stoel, en wat voelde ik mij zielig.
Helemaal overdonderd door zelfmedelijden rolden de tranen geluidloos en ononderbroken over mijn wangen. Het tranendal was echt niet te stoppen, en natuurlijk geen zakdoekje te bekennen....
Ik zat 'vast' aan het infuus dus ik kon geen kant op. Met mijn vrije hand heb ik toen zoveel mogelijk tranen weggeveegd, maar omdat ook mijn neus lekker mee druppelde werd dat een viese bedoening.

Gelukkig kwamen zoonlief en manlief beide later naar me toe.
Zij hebben mij getroost en afgeleid en mee naar huis genomen.

S'avonds vreselijk misselijk geweest en lekker lopen kotsen.....
Dinsdag en woensdag viel mee.
Maar de donderdag, vrijdag en zaterdag daarentegen waren echt vreselijk.....

Nu zit ik hier dus mijn blog te schrijven en ben ik zo blij als een kind dat ik me weer een klein beetje menselijk voel. Ik ga druk op zoek naar mogelijkheden om mijn potje weer te vullen want ik moet nog 2
van de 6 nachtmerries meemaken en geloof me als ik zeg dat dit zo verrekte moeilijk is......

Ik ben zo jaloers op lotgenoten die klaar zijn met de chemo, erg he.
Maar daarentegen heb ik ook weer vreselijk veel medelijden met de lotjes die nog aan de chemo moeten beginnen, dat dan weer wel .... :-)