Nog maar 1

Nog maar 1

21 juli 2015

De informatie in de blogs bestaat uit persoonlijke ervaringen van (ex-)patiënten en hun naasten. Dit is ervaringskennis. Meer informatie.

Het heeft even geduurd, maar omdat ik me zo beroerd en emotioneel voelde heb ik niet meer geschreven. Het enige wat dan op papier komt te staan is een aaneenschakeling van ellende, shit en negativiteit. Natuurlijk hoort dat er ook bij, maar die kant had ik al voldoende belicht in mijn beleving.
En dat wilde ik jullie besparen. Met de steun van een selectief groepje vrienden en mijn familie ben ik gelukkig deze periode ook weer door.

Nummer 4 was zoals ik al verteld heb erg zwaar, vooral emotioneel.
De vrijdag voor nummer 5 moest ik weer naar de verpleegkundige van oncologie.
Omdat mijn lichaam nu toch gaat protesteren op alle gif dat er iedere keer weer wordt ingespoten hebben zij besloten om 1 van de 3 chemo's met 25% te verlagen omdat ze anders bang zijn dat ik er blijvende schade aan overhoud.

De zondag voor de 5e kuur heb ik (wederom) alleen maar zitten huilen....
Ik wilde niet meer. Manlief heeft me door deze dag heen gesleept.
Je doet zo je stinkende best om na iedere kuur weer op te knappen en weer de kracht te vinden om door te gaan. Maar je weet ook dat ze je benen weer onder je vandaan schoppen door je weer ziek te maken. En die wetenschap is zo f#cking zwaar .........

Kuur 5, op maandag 13 juli 2015 ging mijn broertje mee.
Nou ja, broertje, hij is dan wel 8 jaar jonger, hij is wel een kop groter dan ik.. hihi.
Hij kwam me halen en samen gingen we naar het ziekenhuis.
Het is wel heel stoer dat hij mee ging, want hij kan niet tegen naalden, lief he, dat hij dat dan wel voor mij over heeft !!!!

In de kurenkamer aangekomen, alweer kotsmisselijk bij voorbaat, gelukkig in 1 keer goed aangeprikt.
Na 3,5 uur kwam manlief er ook bij en met z''n drietjes zijn we toen weer weggegaan.
Tot zover niks aan het handje. Mijn schoonzusje en neefje (vrouw en zoon van mijn broer) waren al bij ons thuis en we hebben heerlijk kip kerrie met rijst gegeten.

S’ avonds kwam dat er jammer genoeg allemaal weer uit, ik bleef kotsen !!!

Dinsdag en woensdag gingen redelijk.
Donderdag en vrijdag zwaar klote.
Zaterdag en zondag redelijk.
Vanaf maandag weer beter, alleen maandagavond heel erg de diarree gehad.

pfffff. 5e kuur overleeft.
Nu nog maar 1.
Ik ben reuzeblij dat ik dit nog maar 1x hoef mee te maken, maar eigenlijk wil ik het helemaal niet meer............

Dinsdag 18 augustus krijg ik weer een MRI om te kijken wat de chemo uiteindelijk heeft gedaan.
2 weken voor de eerste operatie een afspraak met de chirurg en de plastisch chirurg en de anesesist.

De eerste operatie vindt eind augustus / begin september plaats.

2 weken na de operatie een afspraak met radiologie om de bestralingen te bespreken.

Dit lijkt ver weg maar is al heel snel .....

 

7 reacties

Dees! Wereldwijf! Wat een idiote tour is dit. Ik snap je. Kuren klinkt als beter worden, maar het is ook gewoon fucking afzien!! Laten we toch het beest bij de naam noemen. Ik zie het voor me. De onmacht. De weerstand. De walging. De twijfel. Slightly going mad. Ik schud mijn hoofd en kijk naar buiten alwaar de dag begint. De enige zin die me helpt in uren van wanhoop is deze: alles gaat voorbij. Hoop dat dit voor jou ook kan helpen.. Want echt liefie, echt, Alles gaat voorbij! Dan komt er een andere tijd. Een ander hoofdstuk. En we kunnen geen enkele dag overdoen. Geen enkele dag inhalen. We kunnen er alleen dwars door heen. In gedachten ben ik bij je. Hou je hand vast. Brand een kaars. Toe maar. Toe maar. Go girl I cry a river See the butterflies ....
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
ZO herkenbaar, de weerzin, ookal is het er nog maar 1, die is al veel te veel! Alles komt in opstand en dat heeft geen enkele zin, dat is psychisch toch niet te doen zo nu en dan... Maar we doen het toch! Omdat we zo zijn! Omdat we beter willen worden! Omdat we ons niet gek laten maken door die gore chemo! Komaan girl! Ik ben voor jou!
Kusss, Margriet.
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hoi Desiree.
Natuurlijk wil je dit niet meer. Het lijkt op zoiets als de laatste loodjes zo'n laatste kuur. Maar het is totaal nier vergelijkbaar met andere loodjes.
Je weet heus wel dat je het kunt....je kent immers de klappen van de zweep ( of beter....de klappen van de chemo ☺)
Maar dat maakt het nog niet tot een feestje , aan de andere kant mag je trots zijn op jezelf dat het je gelukt is , je hebt de kuur en alke bijkomende perikelen mooi een poepie laten ruiken. 
Nu de rest vh traject...go for it.....je kunt het.
lieve groet Corrie 
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51