Ik ben toch weer wakker geworden....

Ik ben toch weer wakker geworden....

8 september 2015

De informatie in de blogs bestaat uit persoonlijke ervaringen van (ex-)patiënten en hun naasten. Dit is ervaringskennis. Meer informatie.

Het is nu bijna 2 weken geleden dat de operatie heeft plaats gevonden, jeetje wat kan er veel gebeuren in die korte tijd....

Dinsdag 25 augustus, een dag voor de operatie, stond er een afspraak gepland met de chirurg.
Hij vertelde ons wat meer over de operatie en had de uitslagen van de MRI, de mammografie en de echo. De chemo had wel wat gedaan, maar niet zo heel veel. Maar dat het had gewerkt was het belangrijkste zei de dokter. Daar ga je op dat moment maar vanuit he.
Toen vroeg hij mij om ontbloot op de onderzoekstafel te gaan liggen om aan te geven wat hij precies zou gaan doen met de operatie. Hij maakte een cirkel om de tepelhof van mijn rechterborst en vertelde dat hij dat gebied helemaal zou verwijderen (dus tepel, tepelhof en een stukje er omheen). daarna zou hij de binnenkant in zijn geheel eruit halen, dit was nodig voor de patholoog die de hele binnenkant zou gaan onderzoeken, zo kan deze precies aangeven waar de kwaadaardige cellen wel en niet zitten.
De huid zou zo veel mogelijk bespaard blijven zodat daar straks een mooie nieuwe borst van gereconstrueerd kan worden. Oke duidelijk.

Daarna hadden we een afspraak bij de oncoloog, een vrouwelijke arts, erg aardig.
Zij vertelde ons over de hormoonremmers die ik 7 jaar moet gaan slikken.
Wij kregen een recept mee nadat we hadden afgesproken dat ik pas na de bestraling met de hormoonremmers zou gaan starten.

Dinsdagavond 25 augustus:
Dit was een zware avond, veel gepieker en gehuil, weinig geslapen.....

Woensdag 26 augustus:
heeeel vroeg ging de wekker, ik werd wakker met zo'n 'schoolreisje' gevoel, alleen ging vandaag de excursie niet naar de dierentuin maar naar het ziekenhuis.... en ik had zo'n zin in koffie, maar ik mocht niets drinken en eten......
Hup de auto in en richting ziekenhuis samen met manlief. Daar aangekomen, al wandelend naar de ingang, vond Dees natuurlijk nog even een klavertje 4 ..... (die vind ik vaak en heel gemakkelijk).
Ik was blij dat ik dat klavertje 4 vond, dat stelde gerust, ik weet nog dat ik dacht: 'nu komt alles goed'.
Misschien ook omdat het vierde blaadje van het klavertje er een beetje gehavend uitzag (zie foto) ik dacht dat ben ik straks ook, een beetje gehavend/beschadigd, maar het komt goed.....
 

Om kwart voor zeven waren we bij het infopunt waar we meteen werden opgevangen en meegenomen naar de desbetreffende afdeling. Daar werd aan ons gevraagd om te wachten bij de stoeltjes / soort koffieruimte. Ongeveer 10 minuten later werden we opgehaald en meegenomen naar een kamer op zaal. Daar werden allerlei controle vragen gesteld, kreeg ik medicijnen en werd mij verzocht om me uit te kleden op mijn onderbroek na. Toen kreeg ik weer zo'n spannend kleedje aan (dit keer een blauwe) en ging ik op bed liggen. Toen kwam een vriendin van mij binnen (die werkt daar) om ons sterkte te wensen en te vertellen dat zij tot aan de operatiekamer bij mij zou blijven. Daar was ik zo blij mee.....

Al snel werd ik in mijn bed weggereden. Een verpleegkundige aan mijn hoofdeinde, mijn vriendin aan het voeteinde en manlief naast mijn bed. Bij de lift moest ik manlief gedag zeggen, dat was een erg emotioneel moment, ik kan weer janken als ik hier aan terugdenk..... manlief had het ook erg zwaar, en na een kus en knuffel verdween ik met mijn bed de lift in... huilend werd ik naar een ruimte gereden waar het vol stond met apparatuur en waar diverse mensen druk waren met van alles en nog wat.
Vrijwel direct kwamen er een aantal mensen naar mij toe, ik geloof dat er wel zo'n 6 a 7 mensen aan mijn bed stonden. 2 van de anesthesie, 2 om vragen te stellen, 2 verpleegkundigen (waaronder mijn vriendin) en een dame waarvan ik op dat moment een handmassage kreeg. Door al dit gedoe en de drukte om me heen werd ik gelukkig een beetje afgeleid van de operatie zelf. Helaas ging het prikken van het infuus niet zo lekker, deze kwam uiteindelijk op een heel ongelukkige plek te zitten, aan de binnenkant van mijn linker onderarm. Maar Dees zou Dees niet zijn als er ook niet wat humor aan te pas kwam. Ik had natuurlijk een mutsje op gekregen en daar waren we over aan het geinen, ik ben natuurlijk zo kaal als een biljartbal, dus ik zei: ja ik heb dat mutsje op tegen de uitvallende haren, toen zei 1 van de mannelijke verplegers, nee dat is tegen de huidschilfers, kijk maar dat heb ik ook, en toen trok hij zijn mutsje af en liet zijn kale kop zien, wat iedereen daar in die ruimte aan het lachen maakte, hihi....... Wat er daarna gebeurde kan ik me niet meer herinneren, misschien was ik al suf door de medicijnen, misschien heb ik het geblokt, geen idee.... ik weet niet hoe ik in de operatiekamer ben gekomen.....

In de uren die volgden lag ik lekker te slapen terwijl de doktoren aan mij sleutelden en mijn familie, vrienden en collega's aan het nagelbijten waren....

Om 08.00 uur zijn ze gestart met de operatie en om 11.15 uur waren ze klaar.
Manlief kreeg toen een telefoontje dat de operatie was geslaagd en dat ik naar de uitslaapkamer werd gebracht.

Ongeveer 2 uur daarna werd ik naar zaal gebracht.
Ik weet nog dat ik daar pas wakker werd maar niet wakker kon blijven...
Steeds opende ik mijn ogen om ze meteen weer te sluiten.....
Vaag weet ik nog dat mijn schoonouders er waren, maar meer weet ik niet meer....
 

Pas om een uur of half 5 kon ik wakker blijven...
1 van de eerste dingen die ik deed was overgeven, volgens manlief stonk die vloeistof die ik uitspuugde helemaal chemisch.....
Om 5 uur kwamen ze met het avondeten, en omdat ik al lang niets had gegeten heb ik toch geprobeerd om iets te eten. Het was een mix van krieltjes, worteltjes, champignons en nog wat andere dingen en daarnaast op mijn bord een kippenpoot. Ik heb toch wel 3 krieltjes en een beetje kip opgegeten voordat ik weer moe werd en ging liggen. De pijn viel op dat moment erg mee, waarschijnlijk omdat ik onder de pijnstillers zat. Toen ik na het eten net weer lag kreeg ik weer nieuwe medicijnen om in te nemen en na 1 pilletje riep ik: ik moet spugen !!!! Manlief kwam meteen met een bakje aangelopen, maar dat bleek niet voldoende want ik kotste het hele bed onder..... je ziet het wel eens in die films, zo een hele grote golf rechtuit.... hihi.... dat deed ik ook..... alles zat onder, maar dan ook alles....
Omdat de verpleegsters het erg druk hadden is manlief alles zelf gaan doen.
Hij heeft mij voorizchtig uit bed geholpen richting badkamer, daar mijn blauwe kleedje (welke onder de kots zat) uitgedaan, mij gewassen en mijn nachthemd aangedaan. Toen heeft hij mijn hele ziekenhuisbed verschoond en mij weer voorzichtig in mijn bed geholpen. Echte liefde is.........

Toen het bezoekuur over was moest ik gaan slapen, wat gemakkelijker gezegd is dan gedaan....
Alles deed zeer, rechterkant, linkerkant, 2 drains in mijn lijf, infuus aan de andere kant, kon me bijna niet bewegen....
Ik kon niet op mijn zij gaan liggen, dus moest op mijn rug blijven liggen wat erg irritant is.
De enige beweging die ik kon maken zonder pijn te hebben was voorizchtig mijn gewicht van mijn linkerbil naar mijn rechterbil te verplaatsen...... Ik heb een paar uur geslapen, ik werd om 4 uur wakker en heb toen tot 6 uur wakker gelegen. Toen heb ik maar de zuster 'gebeld' omdat ik naar het toilet moest en hulp nodig had om mijn bed uit te komen en naar het toilet te lopen.....

Om 8 uur kregen we ontbijt en dit ging er gelukkig met smaak in en bleef er ook in.
Manlief kwam om 9.30 uur om me te helpen met wassen enzo.
Zowel manlief als ik zelf hadden het er even moeilijk mee toen we met mijn wond geconfontreerd werden, de plek waar mijn borst had gezeten, het is toch gruwelijk om te zien hoor ondanks dat we ons hadden voorbereid door het kijken naar foto's van andere vrouwen in een soortgelijke situatie....
En wat ik nog veel erger vond was het verdoofde gevoel. Wanneer ik de plek aanraakte waar mijn borst had gezeten leek het net of ik het niet aanraakte, vergelijk het met een verdoving bij de tandarts...
Maar goed ook nu was het weer, wat traantjes, even vloeken en weer doorgaan.....

De dagen erna hetzelfde ritueel qua slapen, eten en wassen en ik vond een manier om op eigen houtje mijn bed uit te komen.
Ik had steeds leuke kamergenoten en hele lieve vrolijke verpleegsters, ook hiermee hele avonturen beleefd, wat ervoor zorgde dat deze nare periode vlug voorbij ging.... Op zaterdagmorgen mocht er 1 drain uit en mocht ik naar huis.....

Thuis lig ik tot op heden beneden op de bank omdat ik niet zonder pijn in mijn bed kan liggen.
Nog steeds op mijn rug en half rechtop.... gebroken nachten dus...
Van de wond heb ik niet zoveel last, behalve dan van de drain die nog in mijn lijf zit...
Deze drain mag er pas uit als er minder dan 30 cc wondvocht uitkomt.
Waar ik wel veel last van heb is de expander. Dit is de ballon met een metalen rand die in mijn lijf is gestopt. Man, man, man, wat doet dat zeer. De rand zie je gewoon zitten door mijn huid heen en drukt tegen o.a. mijn ribben.... Maar ja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden zeggen ze he.....
Deze expander zorgt ervoor dat ik straks weer een nieuwe tiet heb....

Vorige week donderdag moesten we weer naar de chirurg voor de uitlslag van de patholoog.
Deze had mijn borst in kleine carpaccio plakjes gesneden en onderzocht op aliens.... 😃
En geloof het of niet, deze uitslag was totaal anders dan wat de MRI en de echo hadden aangegeven !!!! Volgens de MRI had de chemo weinig gedaan maar het onderzoek van de patholoog had aangegeven dat de tumor bijna geheel was verdwenen, er was nog maar een rest over van 3 tot 4 mm groot....... heel vreemd maar ik ben er wel heel blij mee. Het schijnt vaker voor te komen dat de uitslagen van de MRI en die van de patholoog niet overeenkomen. Soms ook in iemands nadeel....
Verder was er onderzocht of er uitzaaiingen waren naar de bloedvaten in de borst, dit was NIET zo, ook heel erg goed nieuws dus en de aggresiviteit bleek ook mee te vallen, tussen de 1 en 2.
Ook waren alle snijranden schoon. Dus allemaal heeeeeeeel goed nieuws. Gelukkig wist ik van te voren niet dat ze al deze zaken zouden onderzoeken anders had ik weer dagen in de rats gezeten....

Gisteren de afspraak bij radiotherapie inzake de bestraling.
Maandagmorgen hebben de verschillende doktoren mij besproken in het overleg.
N.a.v. de goede uitslagen; wat gaan we nou bij mevrouw bestralen ???
De uitkomst: alleen de rechteroksel, 16 keer, start circa 1 oktober.
Yeahhhhhhhh, mijn borstwand hoeft niet bestraald te worden, en dus hoef ik ook niet 25 tot 35 keer bestraald te worden !!!!! En is de kans op een mooie nieuwe tiet ook groter !!!!
Ik ben zoooooo blij........ na alle shit ook eindelijk steeds goede berichten.....

Over 2 weken terug naar radiotherapie voor de ct-scan om te bepalen waar ik bestraald moet worden. Hiervoor tatoeeren ze dan kleine zwarte puntjes op je lichaam zodat ze iedere keer hetzelfde gebied kunnen bestralen. Na deze handeling mag er niets meer aan mijn lijf veranderen, wat inhoudt dat mijn expander tijdelijk niet verder opgevuld mag worden. Hopelijk maken ze hier wel al een begin mee in de komende 2 weken. Dit hoor ik donderdag van de plastisch chirurg......

Jullie zien, lieve mensen, er is weer veel gebeurd en er staat ook weer veel te gebeuren...
Maar ik sla me er gewoon verder doorheen.....
En door al jullie steun in de vorm van kaartjes, bloemen, berichtjes, telefoontjes, etc. is deze weg een stukje gemakkelijker te volgen...... thanxxxx.... loveyou.....

P.s. de foto’s zijn genomen circa 4 dagen na de operatie.
Je ziet de drain er nog in zitten. Niet kijken als je er niet tegen kunt !!!