Het opmaken van de balans en door naar ronde 2....

Het opmaken van de balans en door naar ronde 2....

20 augustus 2015

De informatie in de blogs bestaat uit persoonlijke ervaringen van (ex-)patiënten en hun naasten. Dit is ervaringskennis. Meer informatie.

ik voel me goed !!!
Beetje raar misschien, maar toch is het zo.
Ik geniet van de dagen dat ik me niet beroerd voel en niet zo moe.
Ik ben trots op mezelf dat ik al die chemokuren heb doorstaan maar ook ben ik trots op mijn lijf dat het zo goed hersteld, dat zegt toch wat over mijn algehele gezondheid toch (buiten die kloteziekte natuurlijk).

Ik voel me goed, maar heb wel een paar hele drukke dagen gehad in verschillende ziekenhuizen.
Net als in het begin van dit hele avontuur moest ik nu weer langs diverse dokters en werd ik weer door een aantal apparaten geduwd. Maar ja dat hoort er nou eenmaal bij.

Dinsdag gingen manlief en ik weer richting AMC voor alweer een MRI.
Die ene waar je met je tieten in die gaten moet mikken weten jullie nog?
En Deesje heeft geleerd van de vorige keer want nu had ik een legging aan zonder metalen versieringen hihi. En nu lag er een laken in het hokje wat je om mocht doen.
Alleen het laken was zo groot dat er wel 4 personen ingewikkeld konden worden.
Het was niet erg handig en ik leek wel een mummie, maar het was al meer dan de vorige keer !!
Verkleed als een mummie werd ik naar binnen geroepen en ging ik op de rand van het MRI apparaat zitten. Daar kreeg ik het infuus (bestemd voor de contrastvloeistof) ingebracht, blauw ziekenhuismutsje op en daar overheen de koptelefoon. Toen weer even mikken om de borsten in de daarvoor bestemde gaten te krijgen, extra kussentje hier en daar en klaar was ik weer om de 'oven' ingeschoven te worden.

Het zou bij elkaar 25 minuten gaan duren was me verteld.
Ik was er klaar voor.
Maar jullie kennen mij, het ging natuurlijk weer niet vlekkeloos.
Ik werd er in geschoven, weer uit, weer in, weer uit....
Ik dacht echt wat krijgen we nou weer ????
Bleek er een spoel niet goed te zitten, moest ik met mijn benen omhoog en met mijn lijf....
Zo konden ze er beter bij om de spoel goed te leggen.
Uiteindelijk deed hij het weer pffffff.
Deze keer leek het korter te duren dan de vorige keer, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik nu ruime ervaring heb......

Woensdag was een hele drukke dag, 4 afspraken en naar de prikpolie.
O.a. de plastisch chirurg gesproken over hoe en wat.
Zij vertelde dat de operatie ongeveer 2 a 3 uur zal gaan duren, oke, dat klinkt toch wat beter dan de 6 uur wat mij eerder was verteld.....
Ik heb haar ook gevraagd waarom er een expander wordt ingebracht volgende week en niet meteen de prothese. Zij vertelde dat het cosmetisch mooier is wanneer de prothese achter de borstspier word geplaatst in plaats van ervoor. En omdat er niet genoeg ruimte achter de borstspier is voor een prothese zal deze ruimte eerst gecreeerd moeten worden. En daar zorgt die expander (ballon) voor.
Oke duidelijk en begrijpelijk toch ? Toen ook nog even over het verwijderen van de andere borst gehad. Zij begrijpt het en gaf aan dat wanneer ik dit echt wil het ook zo zal gebeuren. Maar zij heeft mij ook nog op andere dingen gewezen waar ik nu over na moet denken. Gelukkig heb ik hier een half jaar de tijd voor, want zo lang zal het duren voordat de andere tiet aan de beurt is.

Verder ben ik nog naar de mammacare geweest waar ze vertelde dat ik 3 tot 5 dagen in het ziekenhuis zal verblijven volgende week. dat viel ook weer mee want eerdere berichten gaven aan dat dit 7 dagen zou gaan duren.

Toen nog naar de afdeling pre-operatief en naar oncologie en mijn dagje ziekenhuis was ten einde.
Was helemaal gesloopt....

Vandaag wederom naar het ziekenhuis, nu voor een mammografie en een echo.

Ik had een primeur, want er is een nieuw apparaat voor het maken van een mammografie, namelijk 1 die ook 3-D afbeeldingen maakt. De dame die dit ging doen was een beetje aan het stuntelen, want zij wist nog niet vlekkeloos hoe alles werktte. Maar omdat zij zo aardig was maakte dit weer veel goed.

Voor de echo werd ik naar binnen geroepen door een hele jonge mannelijke dokter.
Tuurlijk, waarom niet. Het is al erg genoeg om daar in je blote tieten te liggen op zo'n koude bank.
Maar goed, verstand op nul en blik op oneindig en gaan met die banaan.

Die mini-dokter kloddert een laag smurrie op mijn tiet en begint met zijn apparaat te draaien en te zoeken naar 'de juiste plaats'. Het leek wel ontdek je plekje......
Het was duidelijk dat hij nog niet zo veel ervaring had want het duurde en het duurde maar...
Toen ben ik maar een beetje gaan kletsen want het was al zo lang zo akelig stil.
En op een gegeven moment ging het gesprek over 'genante monenten' tijdens onderzoeken.
Ik vertelde dat ik die momenten al vaak genoeg had meegemaakt en inmiddels niet zo preuts meer was. Mini dokter vertelde toen dat hij aan het eind van de dag echt niet meer wist wie hij allemaal had onderzocht, zoveel patienten behandelde hij. Hij zei als ik u op straat tegenkom weet ik echt niet meer wie u bent. ik zei toen dat dat toch niet zou uitmaken, al zou hij mij herkennen, mijn tiet ging er volgende week toch af.... toen ik dat gezegd had was ik blij dat ik in het ziekenhuis was waar defibrilators hingen want mini dokter moest bijna gereanimeerd worden zo erg moest hij lachen....
Gelukkig heeft u uw humor nog kreeg ik toen te horen... Amsterdamse he.....

Toen hij klaar was kreeg ik een doekje om de smurrie van mijn tiet af te vegen en daar stond hij gewoon ongegeneerd naar te kijken.... over genante momenten gesproken.... hihi

Nu even rust van het ziekenhuis, tot dinsdag.
Dan nog een gesprek met de chirurg (uitslagen MRI, mammo en echo) en nogmaals naar de oncoloog.

En woensdag de operatie..... ben er wel nerveus voor.....
Ik heb er vrede mee dat mijn borst eraf gaat maar ik had het van de week toch wel even te kwaad ...
ik lag weer eens in bad naar 'mijn boom' te kijken en was in gedachten...
Toen keek ik naar mijn jongens en besefte dat die twee er straks niet meer zullen zijn...
Dat is zo'n vreemd idee, dat kun je je niet voorstellen. Alleen als je het zelf hebt meegemaakt natuurlijk.
Dikke tranen liepen over mijn wangen, en het gevoel van 'waarom ik' stak weer even de kop op....

Om een beetje afscheid te kunnen nemen heb ik manlief gevraagd om mijn borsten te fotograferen, nu zoals ze op dit moment zijn en dan straks in alle stadia.... hoort een beetje bij het verwerkingsproces vind ik zelf....

Nou lieve mensen, voor zover even de balans, nog maar 6 daagjes en dan gaat het mes er echt in.
Gaan jullie allemaal duimen dat de operatie goed gaat en dat ik gewoon weer wakker word ?

Hele dikke knuffel van Dees xxx