3e chemo, we zijn op de helft....

3e chemo, we zijn op de helft....

2 juni 2015

De informatie in de blogs bestaat uit persoonlijke ervaringen van (ex-)patiënten en hun naasten. Dit is ervaringskennis. Meer informatie.

Gisteren, 1 juni 2015, de 3e chemo gehad.
Gisteren voelde ik me niet om over naar huis te schrijven, vandaar dat ik het aan jullie schrijf ;-)

Vorige week voelde ik me helemaal top (naar omstandigheden natuurlijk).
Ik ben nog naar mijn werk geweest om een bakkie te doen en om er bij te zijn dat een collega 'afscheid' nam, hij heeft een andere baan aangenomen. Dit was weer even gezellig, lekker geknuffeld met iedereen. Ik kreeg een heel mooi persoonlijk kado van de zoon van mijn baas (hij is ook een beetje mijn baas). Over dit kado kom ik later in mijn blog nog terug. En een heerlijk fleecedeken gekregen van de moeder van een andere collega, die moeder is 89 en heeft ook borstkanker gehad, dus zij leeft net iets anders met me mee, en ze kent me niet eens persoonlijk, alleen van verhalen van haar dochter, lief he.

Zaterdag met mams, tante en dochter naar de dappermarkt in Amsterdam geweest, weer even mijn roots opgezocht, heerlijk die Amsterdamse mensen en humor. Was heerlijk weer en een hele gezellige dag. Lekker zwitsalspulletjes voor mijn 'zieke' huidje gekocht en een heleboel fruit.

Zondag zijn we met ons gezinnetje uiteten geweest. We hebben afgesproken om iedere laatste zondag voordat de volgende chemo begint te gaan BBQ-en (omdat mijn smaak dan bijna weer helemaal terug is) maar omdat het zulk slecht weer was zijn we uiteten gegaan. Was heerlijk en gezellig.

Maandag dus de 3e kuur, en de hele dag ervoor werd ik steeds misselijk bij het idee alleen al.....
Heb zelfs af en toe even wat traantjes gelaten, waarom moet ik dit doorstaan?
Ik voel me nu weer goed en dan moet ik weer die troep in mijn lijf laten spuiten, k@t zooi......
Op zondagavond een Lorazepammetje genomen om rustig te worden en te kunnen slapen.

Door dat lorazepammetje mocht ik maandag niet autorijden dus zijn mijn dochter en ik met de bus naar het ziekenhuis gegaan. Heerlijk dat mijn dochter mee ging, dat wilde ze zelf graag. De volgende keer gaat mijn zoon mee.

Bij aankomst in het ziekenhuis moesten we even wachten want alle stoelen waren bezet.
Dit duurde gelukkig niet lang. Er waren veel bekende gezichten, 1 mevrouw was er voor de laatste keer, pfffff ik ben zo jaloers op haar.... maar gun het haar echt, zo'n lief mens !!!
Ze kwam mij nog een hand geven en gaf mij haar zegen.

Maar toen was ik aan de beurt, en toen kwam het hoor, ik ging zitten en toen vloog ik met mijn stoel een paar meter naar achteren, bleek de stoel niet op de rem te staan !!!!
En omdat ik ook niet 1 van de lichtste ben zwiepte hij echt met een bloedgang die kamer door....
Iedereen lachen (inclusief ikzelf) en ik zei: 'oke ik heb er weer even een beetje humor ingegooid, het is allemaal al zo zwaar' en het ijs van de dag was weer gebroken !!!
Mijn zwiepstoel was er wel 1 met uitzicht op buiten, op het water, heerlijk rustgevend.
Met mijn lieve dochter naast me, zij zette alle spulletjes op de tafel neer en naast ons.
Toen werd mijn bloeddruk opgemeten, alles keurig volgens de zuster, geen idee snap er nog steeds niets van. Temperatuur precies 37 graden, toppie dus.
Toen moest er geprikt worden, ik hield mijn hart vast want dat wilde de vorige keer niet lukken.
Maar hoeraaaaa in 1 keer goed en volgens de zuster erg goed want er kwamen gaasjes aan te pas omdat ze niet wilde dat ik onder het bloed kwam te zitten.....
Alle chemogif werd er weer doorgepompt, ik werd volgestopt met bifi-worstjes, dropjes en snoepjes door mijn dochter en door de lieve koffiedame met koffie en na 3 uur was ik weer klaar.
Mijn mannetje kwam ons met de auto halen na zijn werk en riep nog tegen me: 'Kom op Suger Lee'.

Thuis gekomen had mijn schoonzusje lekker voor me gestofzuigd en schoongemaakt (doet ze bij elke chemo voor me) en had mijn mams gekookt (doet ze heel veel voor me) en hebben we samen heerlijk gegeten. Alles ging goed tot na het eten toen werd ik moe en duizelig en misselijk.
Hier heb ik heel erg veel last van gehad de hele avond en steeds dacht ik dat ik moest spugen, maar het kwam er niet uit, waarschijnlijk door de medicatie. Ik lag heerlijk in mijn nieuwe badjas op de bank (ook van mams gekregen, die badjas dan he niet die bank).

Vannacht goed geslapen, wel weer vroeg wakker. Nog maar een klein beetje misselijk.
Alleen toen ik naar beneden ging met mijn handen vol medicijnen en mijn telefoon ben ik van de trap gedonderd, zeker 5 treden op mijn kont naar beneden gegleden. Ik heb er geloof ik niets aan over gehouden, maar de tijd zal het leren.

Alle medicijnen (10 pilletjes) weer ingenomen en gegeten en gedronken.
Nu mijn blog aan het schrijven want morgen zal het wel weer uit zijn met de pret.
Vanavond komt de dame van de thuiszorg weer om te prikken. En hoewel ik haar heel lief vind krijg ik toch steeds de neiging om niet open te doen als ze voor de deur staat. Die kloteprik zorgt ervoor dat ik 3 dagen hondsberoerd ben, ik kan niet eens de trap oplopen door de krachtsverlies in mijn benen !! (kan ik er in ieder geval ook niet meer afvallen hihi).

Geen idee hoe die bijwerkingen van de neulasta prik dit keer gaan uitpakken.
Wanneer ik me weer beter voel dan laat ik jullie weten hoe het is gegaan oke.

Enne ...... ik ben nu op de helft ......