Met de knobbel naar de huisarts

Na de ontdekking van de knobbel heb ik digitaal een afspraak ingepland bij de huisarts. Na een paar dagen, woensdagochtend, kan ik al terecht. Ideaal, op mijn vrije ochtend. Het wordt wel even racen omdat ik om 9.00 bardienst moet draaien bij de tennisclub. Mijn vriend brengt de kinderen naar school zodat ik op tijd bij de huisarts kan zijn. 

De huisarts is een vaste invaller. Na een kort gesprekje over hoe ik de knobbel gevoeld heb, wanneer ik deze voor het eerst gevoeld heb en aanvullende klachten die ik heb (gelukkig helemaal geen), geeft hij aan dat ik me mag ontkleden achter het gordijntje zodat hij het  knobbeltje even kan bekijken/voelen. Moet ik alles uitdoen?  Vraag ik nog, omdat ik denk dat hij het misschien ook wel kan voelen met mijn BH aan (het zit namelijk aan de bovenkant). Nee, alleen je bovenkleding hoeft uit, zegt de huisarts. Haha, grappige miscommunicatie. Ik ging er al wel vanuit dat ik sowieso hiervoor alleen mijn bovenlijf zou hoeven ontkleden. Het zou wat zijn dat ik al mijn kleding  heb uitgetrokken als hij het gordijntje weer open doet. Netjes doe ik wat me gevraagd wordt. 

De huisarts voelt het knobbeltje ook. Het voelt rond, zonder uitstulpingen of iets dergelijks. Hij vraagt nog of ik er zelf erg ongerust over ben. Ik geeft aan dat het wel meevalt, dat het waarschijnlijk een cyste ofzo is maar dat ik het natuurlijk fijn vind om dat zeker te weten. De huisarts is er ook niet zo bezorgd over maar voor de zorgvuldigheid en volgens het protocol stuurt hij me wel door voor beeldvormend onderzoek in het ziekenhuis. Ik krijg een verwijzing mee. 

Dan spring ik op mijn fiets. Snel door naar de bardienst. Bij de tennisclub aangekomen is het nog erg rustig aan de bar (niet zo gek om 9.00) en bel ik meteen maar even met het ziekenhuis om een afspraak in te plannen. Bij het planbureau geven ze aan dat ik op mijn leeftijd een combinatie-afspraak moet hebben van een mammografie en een echo. Het eerstvolgende plekje daarvoor is op 10 oktober, over 3,5 week. Oei, ik lig niet wakker van de stress, maar 3,5 week vind ik dan wel weer heel lang wachten. Wanneer ik dat benoem, begrijpt de planner aan de telefoon dat heel goed. Ze zet me op de reservelijst zodat ik gebeld wordt als er tussentijds toch nog een plekje vrij komt. Normaal gesproken mis ik meer oproepen dan dat ik de telefoon wel opneem, maar nu neem ik me voor heel goed op mijn telefoon te gaan letten. Ik hoop dat ik snel een belletje krijg en ik eerder terecht kan.