4e dag in het ziekenhius

Mijn man ligt nu de 4e dag in het ziekenhuis voor onderzoeken. Vandaag werd de MRI-scan gemaakt. Gisteren een artsengesprek gehad en daaruit is wel gebleken dat het ernstig is, hoe ernstig en uitgebreid het is moeten de scans uitmaken. De arts hoopte dat ze vrijdag alle uitslagen had zodat ze dan met ons konden overleggen. Helaas hoorden dat de petscan vrijdag staat gepland dus vrijdag de uitslag lijkt ons niet te halen. We gaan er dus maar vanuit dat dit maandag zal zijn. Mijn man is het wachten zo zat. Nu blijkt ook dat hij links niet goed kan zien, misschien nog meer onderzoek hierdoor. En hij is zo onderzoekmoe. Vanavond tijdens het bezoekuur stond ineens de dermatoloog aan mijn man zijn bed, dit was iets wat we totaal niet verwacht hadden. Hij kwam in zijn gewone kleding uit Amsterdam gereden. Ik denk aan zijn houding te merken dat hij verwacht had dat we hem zouden uitschelden of zo. Hij kwam kijken hoe het met mijn man ging en vertelde nog eens dat de patholoog zijn tijd nodig had en lag ook uit waarom het allemaal zolang duurde. Ook zijn gezicht stond heel ernstig en hij vond het allemaal heel vervelend voor ons wat er is gebeurd en zei dat het voor de familie ook allemaal heel pittig was. Onze dochter met haar man en kleinzoon waren er toevallig ook. Hij is een invalarts en had dit geloof ik ook niet verwacht en vertelde dat hij nog een week de invalarts is maar dat hij man mijn zal blijven volgen maar dan vanaf een andere locatie van dit ziekenhuis. Ik zei nog dat ik het op prijs stelde dat hij was gekomen. Wat je van je eigen huisarts verwacht [maar niet gebeurt] komt van een andere arts. Hoe het nu verder gaat is afwachten en mijn man heeft het er zo moeilijk mee. Dat wachten en de onzekerheid van zit het alleen in mijn hoofd of is het uitgezaaid. Ik heb iets gelezen over immumtherapy voor uitgezaaide cellen in de hersens, daar is een mogelijkheid met deze nieuwe therapy.

Dat geeft mij weer een sprankje hoop. Ik vertel het mijn man nog niet en wacht eerst de uitslagen af. Dan weten we wat het is en weten we of deze therapy kan werken. Vooral omdat mijn man steeds roept ik wil geen bestraling of chemo. En deze therapy maakt je eigen afweer sterker.

5 reacties

Hoe heftig is het als je terugdenkt  aan het gezellig samen fietsen op de heide en nu in deze situatie zit. Negatieve emoties hebben (al lezend) de overhand gevoed door onzekerheid en het gevoel dat jullie in het ongewisse worden gelaten. Vertrouwen in een arts/ ziekenhuis heeft tijd nodig, moet zorgvuldig worden opgebouwd, kan alleen maar hopen dat jullie die tijd gegund is. Door jouw blog te lezen realiseer ik mij ook weer hoe moeilijk het voor de partner is. Hij ondergaat alles, maar jij moet er constant voor hem (en je zoon) zijn, jezelf wegcijferen, alles opvangen en dergelijke. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze periode en hoop dat snel alles duidelijk wordt, zodat er een goed behandelplan kan komen. Denk ook aan jezelf, praat met mensen (een psycholoog is niets zieligs of negatiefs aan), zorg dat je voldoende kracht/ energie behoudt voor je gezin. Sterkte!

Laatst bewerkt: 02/10/2019 - 06:53

Hallo Pandora,

Wat heftig allemaal .
Het is heel moeilijk als je zolang op een uitslag moet wachten .,daar word je heel bang en onzeker van .

Heel veel sterkte , ik hoop dat jullie voldoende steun mogen ontvangen want dat heb je heel hard nodig in deze moeilijke periode.

lieve groet Fien

Laatst bewerkt: 07/10/2019 - 15:08