16e dag ziekenhuis

Nu ligt Tim dus al 16 dagen in het ziekenhuis, uitslagen zijn er nog steeds niet. Ze hebben vrijdag een biopsie van de long genomen. Vandaag werd ons verteld dat de test die gedaan was dus niets had opgeleverd. Ze dachten dus aan longkanker, de 1e test laat zien dat het dat niet is. Maar er zijn meerdere testen nodig, die doet men nu in het LUMC. Dus weer wachten wachten en nog eens wachten. Als deze testen weer geen resultaat hebben dan zal er misschien weer een biopt van een andere plek gemaakt worden. Het lijkt er nu op dat het in de longen ook uitzaaiingen zijn, dus zou het dan van een andere plek moeten komen. Mijn buurvrouw vertelde dat een familielid gestorven aan kanker [ook meerdere plekken in haar lichaam] waarvan ze nooit hebben kunnen ontdekken waar de oorsprong zat. Dus dat kan ook nog.  Hij heeft ook weer een andere arts toegewezen gekregen, jammer want die andere vond ik meelevender en vriendelijker. Er was Tim beloofd dat een dermatoloog naar zijn wang zou komen kijken om te kijken of die bult[kanker] verwijderd kon worden omdat er geen longcellen op zijn gevonden zou dit nu kunnen. Helaas nadat de artsen weer overleg hebben gevoerd vinden ze nu dat die bult moet blijven zitten totdat ze weten waar de kanker vandaan komt. De reden zou zijn, als er een behandeling zou kunnen men dan niet kan bestralen of chemo zou kunnen geven omdat hij dan een wond zou hebben. Toen zei Tim 'als dat mogelijk zou zijn' 

Ik had verwacht dat hij woedend zou worden bij dit verhaal want hij wil tot nu toe alleen maar van die bult af, maar dat was dus niet zo. Hij heeft ook sinds vrijdag medicijnen die het vocht van de tumoren in zijn hoofd afdrijft, dit schijnt te werken want Tim is opgeknapt, kan weer lopen met een rollator en is weer helder en niet meer zo zwartgallig.

Zaterdag is hij 8 uur thuis geweest met proefverlof, alles ging goed en we hebben zitten lachen om oude filmpjes van Andre van Duin. Ik heb voor makkelijk eten gezorgd [vingerfood] en bood drinken enzo aan aan zijn rechterkant. Hij ging eigenlijk makkelijk terug naar het ziekenhuis omdat hij ook wel begreep dat dit nodig was voor de verpleegzorg. Nu gaan ze van alles regelen zodat hij naar huis kan. Zoals hij nu is kan dat ook wel, er moet een bed geregeld worden, verpleegzorg voor het wassen en zijn wang. Maar waar ik bang voor ben zijn de nachten. Hij kan de trap niet op en moet dus beneden op een bed slapen terwijl ik boven slaap. Men had het over een babyfoon, maar ik ben bang dat ik de hele tijd met gespitste oren lig te luisteren of er niks gebeurd met Tim. Nachtzorg kan alleen in een laatste stadium maximaal voor 3 maanden. Als men niet weet wat het is kan men ook geen prognose maken. Wat moeilijk allemaal, maar anders wordt het het verpleeghuis en dat willen we allebei niet! Ik ben tot nu toe 2x per dag naar het ziekenhuis gegaan maar dat houdt ik niet vol, ik ben doodmoe. Dus ik heb afgesproken dat ik op middagbezoek kom en mijn dochter of haar man op avondbezoek. Tim vond dat prima hij had dat al eerder geopperd. Ik heb zo'n fijne zus die meer dan een week nu bij mij is geweest en mij tot steun is en van alles voor mij gedaan heeft, koken,afwassen, eigenlijk mijn hele huishouden gedaan heeft en de boodschappen. Gelukkig ben ik met mijn zus, moet haar eens gaan verwennen. Ze wilde nu graag weer eens naar huis, was ik het helemaal mee eens, thuis is toch de plek waar je je thuisvoelt. Nou het zal van de week nog druk worden met bezorging van het bed, de postoel[onze toilet is een minihokje] en alle regelingen. Morgen tijdens bezoek hebben wij een gesprek met transportverpleegster,  zij kan ons uitleggen wat zij en wat ikzelf moet regelen en wat alle hulp inhoudt die we krijgen. Ik hoop dat we nog een tijdje bij elkaar kunnen blijven zonder problemen.