21: Vindt t nog steeds moeilijk...

Één jaar na alle behandelingen, één jaar dat ik weer 'gewoon' mijn leven kan leven. Maar,..... Mijn leven wordt, vrees ik, nooit meer gewoon. 

Ik merk aan mezelf dat ik me een beetje ga verstoppen. Ik heb niet zoveel behoefte aan gezelschap van mensen die veel energie van me vragen. Gek genoeg kom ik er nu pas achter dat ik dus vriendinnen heb die een heel verschillende uitwerking hebben op mijn gemoed. Zo kan ik met de ene vriendin wel elke week afspreken en gezellig zijn, zo heb ik ook vriendinnen waar ik al geruime tijd amper contact mee heb. En nu bedenk ik me, die vriendinnen vragen nu gewoon teveel van mijn energie. Ik kan niet precies aanduiden waar m dat in zit. Want met alle vriendinnen praat ik over kinderen, schoonouders, werk, frustraties en ziekte. Dus waarom is de ene niet té veel en de andere wel?

Daarbij moet ik zeggen dat ik ook weinig initiatief neem. Dus wil je mij zien, of iets gezellige met me doen, dan moet je me bellen of appen, want ík doe het ff niet. Ik vindt mezelf nu nogal egoïstisch, terwijl dat eigenlijk niet is wat ik altijd wás. Ik weet niet hoe het komt, het is eigenlijk al die tijd hardstikke goed gegaan. Ik ben ál die tijd 'gewoon ' doorgegaan, weliswaar op een béétje rustig tempo. Nu lijkt t of ik in n enorme dip beland. Mijn geheugen lijkt ook wel slechter te worden. Ik denk ook dat dát veel van mijn energie verbruikt, dat ik me mede daardoor nu zo voel. Ik raak gefrustreerd dat ik, een jaar later, nog stééds niet kan doen wat ik eerder gewoon allemaal deed. Eigenlijk heb ik, denk ik, het hele jaar gevonden dat het geoorloofd was om dingen ff niet te doen of niet te kunnen. Maar vindt ik van mezelf dat ik alles zolangzamerhand maar eens weer 'normaal' moet gaan doen en kunnen. Dat is denk ik wat er nu gebeurd, dat het gevoelsmatig nu lang genoeg heeft geduurd, want ik raak er nu wel heel moe en boos en verdrietig van. 

Kortom,...... Het gaat best wel goed met me, maar ik vindt t nog steeds moeilijk. 

4 reacties

Wat nog steeds vergeten word chemo is vergif het tast werkelijk je hersenen aan, minder geheugen minder concentratie en veel gevoeliger voor energie die andere mensen vragen of brengen. Dat moet je vertellen, hoe moeilijk dat ook is voor  het ene mens heb je meer schijfruimte nodig  dan voor een ander,  en je werkgeheugen is kleiner geworden, steeds beter inzicht is er inmiddels al maar volgens mij nog lang niet genoeg lees er maar eens over en attendeer mensen op dit verschijnsel wellicht geeft het meer begrip. Alle hersenactiviteit kost ook meer energie. Blijf jezelf.

 

Sterkte

Laatst bewerkt: 22/11/2019 - 10:57

Het klopt helemaal wat je schrijft Ron.

Accepteren dat het nog niet is en ook nooit meer wordt wat het is geweest. Je bent goed op weg en niet egoïstisch. Doe wat /waar je energie van krijgt en niet wat energie kost. Je zult merken dat het steeds beter gaat. Probeer de lat niet te hoog te leggen dan val je ook niet hard.

Probeer jezelf ook niet te vergelijken met anderen. Jij bent uniek en hebt je eigen unieke eigenschappen. 

Liefs Alice 😘

Laatst bewerkt: 22/11/2019 - 15:16

Wat Ron zegt is helemaal waar en Alice geeft een mooie aanvulling. Je zult een balans moeten vinden in dit ‘nieuwe’ leven. Wees bovenal lief voor jezelf, je hebt een hoop mee gemaakt en dat moet z’n plek krijgen. En als bepaalde vriendschappen op een lager pitje staan is dat toch niet erg, als die mensen bij je passen blijven ze wel en anders maar niet. xx Kim

Laatst bewerkt: 22/11/2019 - 18:44

Het is niet raar dat je liever in je eigen bubbel zit. Het verwerken en alle onzekerheden rondom je ziekte vraagt heel veel van je. Het is alleen maar goed dat je af en toe in je eigen bubbel zit en je af te schermen van anderen. Ik denk dat dat een natuurlijk iets is, een zelfbescherming. Ik ben zelf nu bijna 8 jaar in behandeling voor uitgezaaide borstkanker en die momenten heb ik ook nog steeds.  Vooral als het me dan weer even teveel wordt. Probeer in ieder geval op die momenten niet teveel van jezelf te "moeten". Vaak zijn het toch onze gedachten die  onze stemming beinvloeden ( zitten vaak emoties achter)en ons dergelijke dingen opleggen. Wat mij kan helpen is mijn gedachten onder de loep nemen door het op te schrijven, ik kom vaak tot nuttige inzichten. 

Henny

Laatst bewerkt: 25/02/2020 - 14:06