19: Nieuwe borsten - 2

Ooooooh, wat is het moeilijk. In mijn hoofd buitelen de voors en tegens over elkaar heen. Vanwege de chemoschade in mijn rechter borst, maar ook vanwege de angst op herhaling, had ik bedacht dat ik mijn beide borsten tegelijk wilde laten reconstrueren. De PC bekeek de gemaakte mri en concludeerde dat het technisch prima mogelijk is om twee borsten te maken van mijn buik en 'lovehandles'.  Ik verliet blij haar spreekkamer, ze zou me op de wachtlijst plaatsen. Het zou wel een jaar kunnen duren, ik had alle tijd om me erop voor te bereiden. Tuurlijk wees zijn me wel op de risico's van deze zware operatie, maar was overwegend positief.
Afgelopen week ging ik naar de oncologisch chirurg, die zou de operatie samen met de PC doen.  Zij valt eigenlijk meteen met de deur in huis, door te zeggen dat ik niet langer ga leven door het wegnemen van mijn goede borst. Dat ik daardoor niet meer garanties krijg, maar eigenlijk juist minder. Geen garantie dat het gaat lukken, geen garantie dat het een mooie borst wordt, zelfs geen garantie dat het überhaupt een borst gaat worden. In het ergste geval pakt de flap niet en moet alles ongedaan gemaakt worden, dan wordt je wakker zonder borst.
Ik sprak mijn twijfels uit die in de afgelopen weken steeds meer boven kwamen drijven. Ervaringen van vrouwen die steken in de buik blijven houden, wonden die niet willen helen, borsten die steken, hard worden, pijn doen, ongelijk zijn,het gevoelloos raken van de huid.
Maar ook noemde ik de angst in mijn hoofd, ze zei meteen dat ze dat heel goed begreep, die angst hebben alle vrouwen die in ditzelfde schuitje zitten. 'Maar u betaalt en hoge prijs voor pure cosmetiek.'
Ik was gedesillusioneerd en in de war toen ik bij haar vandaan kwam. Maar ze was wel héél eerlijk, "waarom niet eerst alleen de geamputeerde borst laten doen?" Natuurlijk heb ik geen haast, ik kan er nog heel lang over nadenken. Ik wist van de gevaren, de nadelen, de risico's, maar bij haar kwam ineens dat besef. Ik ben nu relatief gezond,  ze zei "wij gaan u dan juist zieker maken, u eigenlijk nog meer verminken ."
En nu is er die verschrikkelijke twijfel.
Ik ben na een dramatisch 2018, weer 80% van wie/wat ik voordien was.  Ik heb een man en 3 grote zoons. We hebben een eigen bedrijf. Ik werk een aantal uren per week buiten de deur, heb zelfs vorige week een vast contract gekregen! 
Wat leg ik in de waagschaal met zo'n operatie?  Doe ik mn gezin dan niet tekort, doe ik mezelf niet vreselijk tekort?  Wat als ik daarna niet weer mn eigen 80% wordt?

HELP !!  Ik weet, nogmaals, ik heb tijd. Ik kan nog heel lang, heel goed nadenken. Maar soms denk ik, "waar is meester Visser?"  Soms zou ik willen dat er iemand was die zei : "Dit is mijn oordeel en daar zult u het mee moeten doen."