Maar je ziet er wel goed uit......

"Maar je ziet er wel goed uit" . Deze opmerking krijg ik nogal eens te horen. Veel mensen hebben kennelijk toch het idee dat je er altijd uitgemergeld en slecht uit moet zien als je kanker hebt. Of iemand zei; dat je nog rondfietst!! 
Natuurlijk is het fijn om te horen dat je er goed uit ziet! Dat geeft een positief gevoel. Als je er goed uitziet. Maar af en toe zag ik er he-le-maal- niet goed uit. En dat zei lief dan tegen me; je ziet er niet zo best uit vandaag. (vermoeid, verfrommeld, kringen). En als iemand dan jubelt: "maar wat zie je er goed uuuuuuiiiiit!!! "Dacht ik, ja hoei, ik heb thuis ook een spiegel. Zeg het dan maar niet. Maar als het wel zo is: graag natuurlijk. 
Bovendien triggert de opmerking je ziet er goed uit me een beetje. Als mijn schoonvader vroeger tegen me zei: "nou je ziet er best uit hoor" gingen bij mij de alarmbellen rinkelen. En ja hoor, als ik dan op de weegschaal ging staan was ik altijd een paar kilo's aangekomen. Dus ik dacht ook vaak; zie ik er opgeblazen uit misschien?
 

Toen het zo' n beetje in het halve dorp waar ik woon, bekend was dat Ik ziek was en chemo kuren kreeg, voelde Ik me soms een soort van schuldig dat ik zo gezond en fit oogde.

Misschien denken ze wel; het zal allemaal nog wel mee vallen. Kijk eens hoe hard ze rondfietst.Het is meerdere malen gebeurt dat ,als ik bekenden zag, ik een ernstig gezicht opzette en een tandje langzamer ging fietsten.
 

Ik hou ervan om me dagelijks een beetje op te tutten, ook nu ik ziek ben. En zeker ook tijdens chemokuren. Gezellig bijpassend mutsje bij de outfit. Een lippenstiftje, mascara, oogpotloodje. Het hoeft niet. Maar ik wil dat zelf graag.

Ook heb ik een dotje van een pruik, haarwerkje, hoe je het ook wil noemen.

Bij de eerste keer chemo dat mijn haar eraf ging, had ik halflang bruin haar. Bij een winkel voor haarwerken heb ik toen een pruik gekocht die erg leek op mijn eigen haar. Best leuk. Ik vond het alleen niet fijn om altijd een pruik op mijn hoofd te hebben, zodat ik ook een aantal gezellige mutsjes en sjaaltjes had om de boel op te leuken.

Omdat ik er van hield met mijn eigen haar ook wat te rommelen: staartje, scheiding links, scheiding rechts enzo, werd ik die ene pruik een beetje zat.

Omdat de prijzen van pruiken in het gerenommeerde " haarwerkhuis" best fors waren, leek het mij niet zo' n goed idee om daar nog een paar pruikjes aan te schaffen.

Ik ben eens gaan googelen op " goedkope pruiken" En zo kwam ik terecht bij Mariposa, toendertijd nog in Amsterdam.

Daar heb ik nog twee, zeer voordelige, leuke kapseltjes gekocht.

En zo gezellig daar.
 

Ik kon bijna niet wachten tot mijn eigen haar begon te groeien. Maar er kwam iets uit mijn hoofd dat in de verste verte niet op mijn eigen haar leek. Het was grijs. En het waren kleine krulletjes. Ik leek op een schaap! Het was de kleindochtertjes ook niet ontgaan; ze noemden, en noemen me nog steeds, oma schaapje.

Maar naarmate de maanden, en zelfs een paar jaar, verstreken kreeg ik vrede met mijn haar. Ik vond de kleur, zilverwit, prachtig en uiteindelijk ben ik heel blij met mijn haar.
 

En toen kreeg ik voor de tweede keer chemo. En weer: dag leuk haar!

In eerste instantie dacht ik deze keer geen pruik te willen. Maar naarmate de weken vorderde voelde ik me steeds ongelukkiger worden zonder haar.

Samen met Lief ben ik weer naar Mariposa gegaan.

Inmiddels verhuisd naar een pand in Badhoevedorp. Mary is zo' n leuke vrouw. Alle tijd, alle aandacht. En, niet onbelangrijk, het zijn dezelfde pruiken van dezelfde merken als in andere haarwerk winkels.

Eigenlijk vind ik dat best een kwalijke zaak; dat in een heel kwetsbare periode, als je kaal wordt, en misschien geen fut hebt in vergelijkend warenonderzoek, je , letterlijk , de hoofdprijs moet betalen.
 

Enfin ,ik ben geslaagd bij Mariposa. Trots als een pauw met mijn pruikje  "Vicky" in mooi zilverwit.

Zelfs de oncoloog zei; " maar u ziet er wel goed uit. En wat een leuke pruik!"
 

Inmiddels begint mijn eigen haar al weer lekker te groeien.

En raadt eens wat; grijs met kroeskrulletjes.

Oma schaapje.

3 reacties

Ach , ik weet nog , toen ik chemo kreeg .
Zo kaal als een knikker , en zo wit als een lijk . Een wandelende doodskop.

En dan de mensen , die alsmaar bleven zeggen " je ziet er toch goed uit !! "

Moet je dan lachen of wenen ? 

Laatst bewerkt: 14/04/2022 - 21:53