Prinsjesdag 2019
Kankerrede 2018
Vorig jaar op Prinsjesdag schreef ik deze ‘Kankerrede’. Best wel een heftig blogje was het eigenlijk en ik moet er een beetje om grinniken. De titel alleen al. Ik weet nog dat ik daar heel even over heb getwijfeld, of die wel kon. Deze week dacht ik er weer aan. Het ging niet heel erg goed met me vorig jaar, dat is wel te lezen.
Prinsjesdag
Het is weer Prinsjesdag. De jurk van Carla Dik-Faber vond ik vorig jaar leuker. Die was toen gemaakt van spijkerbroeken. Al schijnt zeewier gezond te zijn en vind ik sushi erg lekker.
Een jaar later
De titel was heftig en confronterend, net als de blog. Maar de angst voor terugkeer van de kanker was ook heftig en daar wilde ik niet omheen draaien. Ik was echt heel bang door de gestegen tumorwaarde in mijn bloed. Door die angst kon ik niet veel hebben. Preken die gingen over een ‘verlangen naar meer wonderen en genezing’ vond ik irritant. Ik had gewoon behoefte aan wat aandacht en een knuffel.
Hoop
Ik lees dat ik best veel hoop had voor veel en veel is ook goedgekomen! God is goed voor me geweest. De antidepressiva waarmee ik begon werkt goed. Als ik lichamelijks ergens last van heb schrik ik nog wel, maar ik ben niet meteen heel erg in paniek.
Inmiddels werk ik ook weer hetzelfde aantal uren als voorheen. De paar therapie-gesprekjes waarover ik schreef waren oké. In oktober begon ik met oncologische fitness wat duurde tot januari en ik ging verder met medische fitness. Dat doe ik nog steeds elke maandagochtend en mede daardoor heb ik meer energie gekregen. Inmiddels werk ik ook weer hetzelfde aantal uren als voorheen.
Via de bedrijfsarts ging ik ook nog een paar keer naar een bedrijfsmaatschappelijk werker. Hoewel deze gesprekken niet heel diepgaand zijn (ik heb er nog een tegoed) is het wel helpend. Ze leert me grenzen aangeven en nog meer van dat soort dingen. Ik help mezelf ook een beetje. Zo kocht ik Birckenstock’s met een hoge hak, zodat ik niet kan rennen op mijn werk en me ervan bewust blijf dat ik wat rustiger aan moet doen.