Stupp deel 2

Vanaf januari ben je begonnen met stupp deel 2. 5 dagen zware (430mg) chemo en dan 3 weken rust. Dit zo een half jaar lang. Het gaat best goed, je levert wel conditie in. Bent van de dexamethason heel onrustig. Ook veranderd je karakter. Je bent ons 300% aan het controleren (loopt extra de sloten na enzv..) vrij irritant, maarja.... en sinds deze week bemoei je je overal mee, maak je je overal druk om. Bent steeds geirriteerd, boos of heel erg in jezelf gekeerd en laat ons niet toe. En je doet sowieso niet meer dan tv kijken en af en toe een wandeling of fietsritje. Verder wil je helemaal niks ondernemen uit jezelf. En nu... is je zicht een stuk waziger en dat valt dus heel erg tegen.want nu besef je pas meer dat je toch echt wel ongeneselijk ziek bent. Want beter word het niet.  Jij maar ook ik heb er veel verdriet om, je zit maar te hannessen met je 2 brillen, knijpt je linkse (slechtere) oog steeds dicht. En gaat verzitten op plekken om beter tv te kunnen kijken. Gisteren was je ineens naar boven waar je blijkbaar zat te huilen op bed, de oudste was helemaal ontdaan.....En daarmee kunnen we je zowat niet helpen. Dat verdriet, dat afscheid van dingen. Dat is voor jou zo eenzaam, lijkt me. Want je deelt niks... 😭