Wat een uitslag!

Woensdag 9 december 2020

Vandaag is de dag waar we toch wel met angst en beven naar toe hebben geleefd.
De weggenomen tumor en het weefsel is onderzocht en ook de weggehaalde lymfeklieren.
Dit keer heb ik ingecalculeerd dat er een nabehandelingstraject zal volgen. De reden is omdat de tumor de eigenschap had om snel te groeien en agressief was. Dus er is kans dat de lymfeklieren niet schoon zijn en in het ergste geval dat er uitzaaiingen zijn. Maar ook als alles goed is volgt er bijna altijd wel preventief een nabehandelingstraject.

We moeten dit keer weer in Purmerend zijn. Het spreekuur loopt drie kwartier uit en eindelijk zijn we aan de beurt.
Dr. P die mij geopereerd heeft kijkt op zijn computer en zegt: Ik heb goed nieuws!
Het ziet er heel goed uit! De lymfeklieren zijn schoon. Er volgt geen bestraling.
Oké, zeg ik maar wel chemotherapie? Nee, ook niet zegt hij.
We weten niet wat we horen. Wat! Kan dit?
Ja, zegt hij, de tumor die weggehaald is, is kleiner dan 1 cm. 0,9 cm. Dit is een criterium waarbij er dan geen nabehandelingstraject volgt.
We kunnen het bijna niet geloven, dit is zeker goed nieuws! Ik vraag of het dan wel safe is. Hij snapt mijn onzekerheid. Er spelen verschillende dingen: De tumor is klein, de lymfeklieren zijn schoon. De kleinheid van de tumor weegt op tegen de slechte prognose ervan. Zo zijn er allemaal gradaties die spelen en in mijn geval valt het kwartje net naar de goede kant. Het scheelt maar een paar millimeter maar toch. Ik ben er verschrikkelijk blij mee. Ik ben gewoon klaar! Voor mijn geruststelling krijg ik nog een afspraak met een oncoloog die mij het allemaal nog eens uit gaat leggen. Over 3 maanden volgt er nog een nazorggesprek en ik zal elk half jaar gecontroleerd worden. We nemen afscheid en we zitten even later weer in de wachtkamer. Het moet allemaal nog even tot ons doordringen.

Even later komt casemanager Simone ons ophalen. Op mijn verzoek hebben we ook een afspraak met haar gemaakt. Zij ziet onze blijdschap maar snapt ook onze verwarring en we praten er nog even over na.
Daarna bekijkt ze mijn wond, die ziet er heel goed uit, en ze haalt de kleine hechtpleistertjes eraf. De hechtingen moeten vanzelf oplossen. Er is nog wel veel wondvocht, maar bewegen en alles gaat goed en ik doe trouw mijn oefeningen. Ik ga niet voor een reconstructie. Ik vind het goed zo. Als het niet hoeft, geen polonaise meer aan mijn lijf.

We gaan kilo’s lichter het ziekenhuis uit als dat we erin gingen.
Wat kan je leven er ineens weer heel anders uit zien en dat in maar anderhalf uur tijd. In plaats van donker en somber wordt het langzaam weer licht in mijn hoofd.

Op weg naar huis in de auto app en bel ik al met de kinderen en de familie.
Wat is het heerlijk om dit fantastische goede nieuws te kunnen melden!
Iedereen is zo verschrikkelijk blij voor ons, het is gewoon geweldig.

’s Middags heeft onze huisarts nog tijd voor ons geblokt voor als we eventueel behoefte zouden hebben aan een gesprekje met haar. We gaan naar haar toe zeg ik en vertellen persoonlijk het goede nieuws.

Ze is blij met onze komst. Toevallig heeft ze net zelf de uitslag gelezen maar ze kan het eigenlijk nog niet geloven. Ze vindt het geweldig dat we het zelf komen vertellen. En wat is ze blij voor ons! Ook bij haar vertel ik nog even over mijn onzekerheid. Hoe kan het dat als de tumor maar 2 mm groter was alles er heel anders uit had gezien?
Een paar millimeter scheelt ook weer heel veel celdeling legt ze ons uit. Er zijn veel deskundigen en berekeningen mee gemoeid en ook ervaringen spelen een rol. Samen neemt een heel team weloverwogen deze beslissing.
Bij het afscheid bedanken we haar voor de ontzettende goede begeleiding. Het is fijn om te weten dat als je zoiets overkomt er een huisartsenpraktijk is die zo warm en betrokken met je meeleeft en er voor je is.

Ik besef dat ik een ontzettende geluksvogel ben. En denk aan mijn mede bloggers en blogsters en lezers op deze site die minder geluk hebben en samen met de familieleden door een hele zware periode gaan. Mijn gedachten zullen hier vaak naar teruggaan en ik wens iedereen heel veel sterkte en kracht toe.

Godzijdank eindigt hier voor mij het kankeravontuur. Wat de toekomst brengt is natuurlijk onzeker maar ik zal weer nieuw vertrouwen in mijn lijf krijgen en er van uit leren gaan dat de kans op terugkeer net zo groot is als bij ieder ander.

Ik kan gewoon door met mijn leven! Weer werken, oppassen, sporten alles!
Het is allemaal nog heel onwerkelijk.
Maar wat een 5 weken hebben wij achter de rug.
En wat hebben veel mensen met ons meegeleefd. Ik wil iedereen hier ontzettend voor bedanken. Zovelen waren met mij bezig en dat doet je zo ontzettend goed! Het sleept je erdoorheen. Alle kaarten, belletjes, berichtjes, bezoekjes, bloemen, lekkers, iedereen ontzettend bedankt. Maar vooral ook mijn gezin. Mijn man, de kinderen, en de kleinkinderen. Deze periode heeft ons dichtbij elkaar gebracht. Het besef dat er zo maar iets kan gebeuren waardoor de compleetheid van het gezin wankelt maakt ons allemaal heel kwetsbaar.

Ik ben een geluksvogel besef ik.
Ik mag deze periode nu al afsluiten zonder grote gevolgen, behalve dan een borst minder, maar daar lig ik niet wakker van.

We gaan straks kerst vieren!
Ik wens iedereen mooie warme feestdagen!

Liefs, Monique