Hoelang nog?

Woensdag 20 januari 2021

Mijn leven is momenteel nog steeds super relaxed.
Het bevalt me goed, geen druk, ik doe wat ik wil en dat is nog niet veel.
Ik hou elke week telefonisch contact met mijn collega’s, zij zijn iedere keer weer blij om wat van mij te horen.
Ik heb uitgelegd dat ik gerust wel weer kan komen werken maar het zit niet in mij om dingen half te doen, dus neem ik nog even de tijd.
4 februari heb ik een telefonische afspraak met de arbodienst en dan wil ik afgesproken hebben hoe en hoeveel ik terug ga komen.
Ook heb ik nagedacht over mijn klussen, met één klus wil ik eigenlijk niet meer verder, dus veel te bespreken daar.
Zo heb ik de afgelopen week dus veel nagedacht, en dat is goed.
Het mindfulness geeft me veel inzicht.
Je hoeft niet altijd te presteren, je geluk hangt niet af van de voldoening en geld verdienen.
Het geluk zit in jezelf.
Zo even wat zinnen die ik tot mij laat komen.
Het ontspannen gaat me nog steeds niet goed af, dat moet ik echt leren.
Mijn gedachten vliegen alle kanten op.

Ik kom tot het besef dat ik het oppassen op mijn kleinkinderen het allerbelangrijkste vind. Dat wil ik heel graag straks weer oppakken.
Nu is het gelukkig allemaal nog heel vrijblijvend.
Woensdag na de middag haal ik mijn oudste kleinzoon op, en soms ook op zaterdagmiddag. Dat is echt genieten, hij is 2 en begint nu heerlijk te kletsen.
Prachtig om te horen, we hebben echt super leuke middagen samen.
Maar het is ook weer fijn als ik hem weer thuis kan afleveren.
Dan komt de rust weer terug.

Het mensendieck helpt niet voor mijn heupen.
Ik moet weer een afspraak maken met de huisarts. Dat ga ik vandaag doen.
De therapeut verwijst in een brief naar een sportarts of een orthopeed.
Zo geen zin in. Het is vervelend, en bij bepaalde activiteiten echt pijnlijk, maar in het dagelijks leven heb ik geen last van die heupen. Het is in ieder geval niet goed en ik ben benieuwd wat het is. Toch weer die angst hè, het zal toch geen botkanker zijn?
Ook wil ik graag de zekerheid dat ik niets forceer met de oefeningen, het wandelen en het sporten voor de tv.
Een gesprek met de huisarts is sowieso heel waardevol maar ik zie er ook weer een klein beetje tegenop. Ik weet zeker dat ze zegt dat ik goed bezig ben en niets moet overhaasten. Maar wanneer pak je het dan wel op?
Pfffff, ik word soms zo moe van mijn eigen gedachten……….