Afspraken....
Zaterdag 23 januari 2021
Ik heb een appje gekregen van de therapeut van Mensendieck. Zij heeft een mail gestuurd naar de huisarts. Ik heb toch maar meteen een afspraak gemaakt. Dat was gister.
Het is weer een fijn gesprek met mijn huisarts. Alles wat ik hiervoor heb opgeschreven heb ik zo’n beetje vertelt. Ze snapt het helemaal, en dit had ze ook allemaal wel verwacht. Ze vindt dat ik het goed doe, en raadt me aan om niet te veel dingen tegelijk aan te pakken. Maak er kleine stapjes van. We bespreken heel veel, ze neemt weer alle tijd voor me en we hebben het nog niet eens over mijn heupproblemen gehad. Ze zoekt de mail op en zegt dat ze me door wil verwijzen naar een orthopeed in het Dijklander Ziekenhuis. Zij gaat dit in werking zetten en hierover krijg ik bericht. Ze waarschuwt me dat een eerste ziekenhuisbezoek na de voorgaande periode best een pittige ervaring kan zijn. Ze raadt me aan iemand mee te nemen waar je heel erg mee kunt lachen. Helaas zal deze persoon vanwege corona niet mee naar binnen mogen. Plan na het bezoek tijd voor jezelf in raadt ze aan. Iets wat je leuk vindt om te doen. Bijv. zwemmen of naar de sauna. Ook dit zal door corona helaas niet gaan… We maken een vervolgafspraak. Op mijn verzoek na 4 februari omdat ik dan het gesprek met de arbodienst heb gehad, dit is voor mij een ijkpuntje. We nemen warm afscheid van elkaar.
Na dit bezoek ga ik lekker een stuk wandelen. Tijdens het wandelen word ik al gebeld door de Poli van het Dijklander Ziekenhuis. Zij wil een afspraak maken voor maandag. Dat is snel! Maar dat kan. Ze wil 2 afspraken inplannen, want er moet ook een foto gemaakt worden. Ik heb geen pen en papier bij me dus in overleg belt ze me over 20 minuten terug. Ik maak mijn rondje iets korter want dit vind ik belangrijk.
Thuis eerst een bakkie koffie. Mijn mobiel gaat, maar het is een nummer uit Amsterdam. Het is het UMC en het gaat over het erfelijkheidsonderzoek. We hebben stamboomgegevens ingevuld en die zijn bekeken. De arts wil een afspraak maken op 18 maart. We hoeven niet naar Amsterdam toe, het wordt een videobel afspraak. De medewerkster stuurt een bevestiging en daarin zal een telefoonnummer staan dat ik moet bellen om voor die tijd alles te regelen voor het video contact.
Oh wat spannend en ingewikkeld allemaal. Ik ga vragen of een van mijn dochters hierbij aanwezig wil zijn. Het duurt gelukkig allemaal nog even.
Even daarna belt het Dijklander Ziekenhuis: Maandag om 14.30 eerst een foto en daarna om 14.55 een afspraak met de orthopedische arts.
Wow. Ik zit er voor mijn gevoel ineens weer middenin. Ik voel dat ik weer in de overlevingsstand ga om dit stapje voor stapje maar weer te doen.
Ik neem me voor om dinsdag op mijn werk te gaan praten.
Wordt vervolgd……