De dag voor de operatie

Woensdag 25 november 2020

Vanmorgen eerst even inloggen op MijnDijklander om te kijken naar de uitslag van de coronatest die gister is afgenomen. Gelukkig die is negatief.
Mijn man heeft 3 weken vrij van zijn werk. Wat een weelde. Zo gaan wij samen het traject van de operatie in. Die begint vandaag want we hebben 2 afspraken op de nucleaire afdeling.
Als we binnen worden geroepen legt de laborante ons uit wat er allemaal gaat gebeuren. Ik zie al een soort ruimtegevaarte achter haar staan. Ik mag plaatsnemen op de tafel voor dat ding en er wordt radioactieve vloeistof in mijn borst gespoten. Dat is het voor nu, en we mogen weer naar huis met de belofte dat we om 14.15 uur terugkomen voor de foto’s. En ik moet elk half uur mijn borst masseren zodat het spul goed verspreid wordt.
We gaan naar huis, koffie drinken, krantje lezen en ik ga even naar de Intratuin voor een boodschapje. Alles is in prachtige kerstsfeer maar daar ben ik nog even helemaal niet mee bezig.
Ik heb een timer op mijn telefoon gezet voor het masseren en die gaat. Tussen de planten en tierelantijnen masseer ik even mijn borst onder mijn jas.
Ik voel me raar tussen al deze mensen die gezellig aan het shoppen zijn en ik die heel andere dingen aan mijn hoofd heb.
 Weer thuis even lunchen en weer naar het ziekenhuis. Het padje kunnen we inmiddels wel uittekenen.
Ze gaat foto’s maken van 2 x 3 minuten. Ik moet stil liggen, met mijn arm buitenboord op een steuntje. Er komt een groot vierkant ding vlak voor mijn neus naar beneden. Drie minuten stil liggen kan dan best lang zijn maar het gaat goed.
Daarna moet ik op mijn zij liggen met mijn handen op elkaar naar voren. Dit is een wat ongemakkelijkere houding. Tijdens de 3 minuten bedenk ik me dat je ook eigenlijk zomaar doet wat er moet gebeuren. Radioactieve stof in je lichaam laten spuiten. Wie bedenkt het? Maar ze verzekeren je dat het zo’n minimale hoeveelheid is dat het geen schade toebrengt aan je lichaam. Je moet er ook maar wel op vertrouwen allemaal. En dat doen we. Alles voor het goede doel. De tumor moet eruit en mag geen schade toebrengen aan de rest van mijn lichaam.
Na de foto’s gaat de laborante met een Geigerteller (een soort metaaldetector) opsporen welke lymfeklier de schildwachtklier is. Die plek markeert zij met een stift. Met een kruis in mijn oksel mogen we weer gaan. Wel met de belofte om niet te veel gaan wassen onder mijn oksel want dat kruis is nodig voor de operatie. Er zijn 2 klieren bij elkaar gevonden die verwijderd moeten worden morgen. Dit gebeurt gelijk met de amputatie.
Het komt nu allemaal wel heel dichtbij.