Op en af

Het gaat hier een beetje op en af. Ene moment blij hoe het nu gaat, het andere moment verdrietig door de spanning en angst van de afgelopen tijd en angst voor wat komen gaat. Die schone snijrand op minder dan 1 mm en daarom close follow-up vind ik beangstigend voor komende controles. Je bent sowieso het vertrouwen kwijt in je lichaam. Ik kon altijd heel de wereld aan dacht ik, maar ik voel me nu toch heel klein nu ik weet dat het zo met je gedaan kan zijn. Dat maakt mij verdrietig. Die vrolijke spontane meid, die altijd in is voor een grapje, is even ver te zoeken in mij. En in hoeverre zal de pijn verbeteren. Ik heb deze week mijn vracht aan pijn medicatie al een stuk weten te minderen, dus dat gaat de goede kant op. Heb nog last van binnenkant re-dijbeen en zwelling re- lies, wat wel al verbeterd, maar blijft pijnlijk aan beide liezen. Onderuit gezakt zitten op de bank lukt wel, maar op een stoel zitten is een no-go. En ik moet losse kleding dragen  is anders niet te hebben aan mijn onderkantje. Ik loop thuis  nog steeds in mijn nachthemd met wijd shortbroekje . En voor als je de deur uitgaat kreeg ik van het zkh oude kussen sloop mee om repen van te knippen voor in je ondergoed. Nooit gedacht dat ik buiten zou rond drentelen met een stuk kussensloop tussen mijn benen..Vraag me af of ik ooit nog een spijkerbroek kan verdragen, of fietsen... maar als ik hier blogs van andere lees heb ik geen recht van klagen. Ik wens iedereen een mooie zonnige dag toe.