Langs de dood heenkijken en genieten

Al een week lang zitten we elke avond op de veranda. Met een glaasje (of twee). Gewoon omdat het nu kan. Soms tot diep in de nacht. Voor mij maakt dat weinig uit. Ik stuiter nog vrolijk in het rond op de dexa. Mag blij zijn als ik vijf uurtjes slaap. Zelfs ’s nachts werkt het door. Mijn mantelzorgers in opleiding zakken zo langzamerhand door de hoeven. Zij hebben toch echt wel hun acht uurtjes rust nodig.

De laatste dagen merk ik dat de uitvalverschijnselen weer toenemen. Het breekt door de dexamethason heen. In overleg met de radiotherapeutisch arts slik ik dan een extra hele of soms halve pil bij. Het helpt wel en de uitval verdwijnt redelijk snel. Da’s dan wel weer een meevaller. Ik ben er wel voorzichtig mee, ik heb die troep vanaf morgen hard nodig om al het extra vocht dat naar mijn hersenen word gezogen door de aangebrande tumoren af te voeren. Meer vocht is meer uitval, meer pijn en minder kunnen.

Nu bestaat de uitval vooral uit heel veel gezichtsverlies. Tot het punt dat ik dus in een wazige wereld bivakkeer. Heel frustrerend vind ik dat, want het houdt automatisch in dat ik ook niet meer kan schrijven en lezen. De uitval op gehoor, als in constant gepiep en gebrom in je oren, vind ik minder lastig. Op één of andere manier wen je daar aan. Je wordt er niet hulpeloos van.

Er zitten ook nog een stuk of 4 andere hersengebieden zwaar in de knel, maar daar heb ik nu niet zoveel last van. Peanuts dus ; )

Het waren weer enerverende bijzondere dagen, met nu ook bewust momenten ingebouwd voor ons als gezin. Fundamenten bouwen voor latúr. Momenten vol verdriet maar met houvast voor die onmogelijke kloterige tijd die ze straks met elkaar zullen gaan delen. Ik ben trots op ze, want ik zie, voel en ervaar dat ze het kunnen. We weten dat het moeilijk wordt en dat ze er hoe dan ook doorheen moeten. Ze kunnen het, die kanjers van mij. En ze kunnen het ook zonder mij. Het fundament is in de grond gezet en deze week nog eens heel stevig aangestampt. Het komt goed met ze!

Een heerlijke middag in het bos beleefd! Ja zeker, met pup! Die gelukkig een paar meter voordat we op de plek aankwamen, toch nog even over zijn nek ging ; ). Sneu voor het hondje, maar dikke pret voor mij. Zij had wel netjes gespuugd. In de tas, op haar dekentje en maar één stukje op de grond. Ik heb me vermaakt. Drie mannen die met doekjes en flesjes water de boel aan het schoonmaken waren, terwijl ik trots met de pup wat ronddrentelde.

Heerlijk gewandeld en gekroeld met het hondje, met natuurlijk weer de mooie, eerlijke gesprekken. Waardevol, ik blijf dat woord maar herhalen. Behalve de pup was er ook een tas meegekomen. En zo kwam het dat we ineens aan het borrelen en snacken waren aan een picknicktafel. Lekker glas rosé, kaas, worst, pinda’s én suikerhartjes als teken van liefde en vriendschap. Mooi.

Als klap op de vuurpijl kwamen er ineens heel veel wilde zwijnen uit het bos, kleintjes en groten. Op een open plek, zodat we ze goed konden zien. Ze zijn er gebleven totdat we weggingen. Ook zo’n wondertje.

Inmiddels is er in huize B een huisdier gearriveerd. Een soort van oversized hamster/cavia, die Hamtaro wordt genoemd. Mijn pruik, die ik samen met Jordy heb uitgezocht. Zaterdagavond, toen we uit eten zijn geweest met ons gezin en oma, heb ik de hamster al op mijn kop gehad. Gewoon om te wennen aan het gevoel en de stap om hem op te zetten. Met het wandelen had ik hem weer op. No prob. Toen het echt, echt begon te regenen heb Hamtaro weer in mijn tas geknikkerd. Het zal een gevleugelde uitspraak worden hier. “Wie wil even de hamster ophalen voor mij? Ik wil nu even haar op mijn kop”. : )

Om 12 uur is de eerste bestraling. Beter! Ik hoef er dan niet meer tegenaan te hikken en kan het over mij heen laten komen. Het gaat zoals het gaat en het is niet anders. Gelatenheid, laat het maar over je heen komen. Uiteindelijk hoef ik het niet alleen te doen. Ik heb ontelbaar veel krachtige, prachtige mensen om me heen. Virtueel én in het echie. Wondertje!

Voor allen, maak er een prachtige dag van vandaag! Dat gaan wij namelijk ook doen ; )