Fifty-fine, zingeving door te zijn wie ik ben.
Dierendag is wel een mooie aftrap om iets over zingeving in mijn leven te vertellen.
Al vanaf mijn vroege jeugd was ik druk met de beestjes in en om ons huis. Dieren zijn goede luisteraars en knuffelaars als je jezelf als kind en jong volwassene verdrietig voelt vanwege verwaarlozing en gewelddadigheid. Al heel vroeg vond ik het vervelend om dieren op te sluiten, ik wilde dat ze bij mij bleven uit vrije keuze. Gekooide dieren had ik minder mee, ik liet mijn honden en katten zoveel mogelijk los lopen. Misschien kwam die vrijheidsdrang door mijn situatie of door de socialistische opvoeding. Mijn ouders waren druk in de beweging van het rode appeltje.
Op mijn 23e zag ik een documentaire van Brigitte Bardot over de vee-industrie. Ik besloot van de ene dag op de andere vegetariër te worden. Dat was in die tijd lang niet zo makkelijk als nu. Maar ik wilde geen dieren eten op deze manier. Je wil niet weten hoe vaak ik mezelf heb moeten verdedigen om deze keuze. Meestal was ik er stil over en meldde het alleen als het nodig was. Anderen hadden er meer, meestal negatieve, meningen over dan ik. Rond mijn 44e had ik een B12 tekort en het commentaar was niet van de lucht. Terwijl ik wel altijd nog melk, kaas en eieren at dus ik twijfelde of het wel door mijn vegetarisme kwam. Ik ben zelfs weer een tijdje flexitariër geworden om de B12 aan te vullen. Ik at wel alleen goedgekeurd biologisch vlees. Maar wat bleek; het maakt bij mij niets uit of ik wel of geen vlees eet. Ik heb een defect en zal levenslang B12 moeten spuiten.
Door mijn kankerdiagnose en behandeling is het één en ander in mijn leven drastisch veranderd, tijd om te kijken wat ik wil. Ik heb weer goede kans om oud te worden maar hoe wil ik die tijd besteden? Eén ding kwam voor mij al snel boven drijven; ik wil uitkomen voor wie ik ben. Dus niet meer stilletjes zijn waar ik in geloof maar er vol voor uitkomen.
Dus op deze dierendag schreeuw ik het hier op het net:
Ik ben VEGAN.
Nog een stapje verder dan vegetariër.
Natuurlijk ben ik niet over één nacht ijs gegaan om deze beslissing te nemen. Ik ben pas vegan vanaf 7 september dit jaar. Het begon met de beslissing om uit te komen voor wie ik ben. Dat houdt ook in dat ik mijn mening meer ga vertellen en niet alleen over dierenrechten. Hopelijk gaat het me lukken om dat op een respectvolle manier te doen, met open oog voor meningen van anderen. Ik weet zelf hoe vervelend het is als jouw mening en overtuiging door iedereen wordt neergesabeld.
Het plantaardig eten, heeft ook een gezondheidsaspect die voor mij goed uitpakt. Mits ik goed mijn groentes en fruit eet en niet te veel koekjes 🙄. Het verlaagt de kans op hart- en vaatziekten wat bij ons een familiekwaal is en mijn poepie wordt er heerlijk smeuïg van. Het glibbert moeiteloos naar buiten 😉
Note: Ook geïnteresseerd in zingeving? Iedereen beleeft het op zijn eigen manier en jouw verhaal doet er ook toe. Kijk eens bij de nieuwe gespreksgroep Zingeving
6 reacties
Een mooi en dapper blog. Dat jij je vegetarisme altijd moet verdedigen, vind ik de omgekeerde wereld. Ik begrijp niet waar men zo moeilijk over doet. De wereld wordt er alleen maar beter van.
En dat zeg ik niet omdat ik van de club ben, want ik eet wel (een beetje en ook biologisch) vlees.
En je komt helemaal niet over als een drammer of zo, je schrijft over jouw keuzes en wie jij bent, zonder een ander de wet voor te schrijven. Het zou fijn zijn als anderen zich tegenover jou ook zo gedragen.
Chapeau!
Hanneke
Dankjewel voor jouw support, dat doet me goed. Het zal er ook mee te maken hebben dat ik in een klein boerendorp in Brabant woon waar de veeteelt welig tiert. Hier kom je aan andermans brood. Vroeger zei ik meestal als ze me aanvielen; ik zeur toch ook niet dat jij wel vlees eet, laat me met rust.
Ik moet zeggen dat het sinds mijn herstelperiode beter gaat. Als mensen me nu aanvallen, zie ik dat als een moment om vriendelijk maar toch duidelijk mijn mening te vertellen. Ik sta niet meer in een harnas mijn fort te verdedigen zodat er niemand binnenkomt maar laat af en toe mijn eigen ik, buiten spelen.
Ik vind het knap hoe je altijd over je poep uitweidt, echt, respect. Hoe het zo argeloos lijkt, bedoel ik. Al die lichamelijke ongemakken bij of na kanker, wat een gesodemieter.
Ik eet liefst zo min mogelijk vlees en van de biologische slager in mijn straat. Maar ik heb twee vleesetende mannen in mijn huis en de vegetarische alternatieven zijn niet lekker. Als puber was ik een jaar vegetarisch, en jongste in zijn pubertijd ook, maar het viel in die tijd inderdaad niet mee. Afgelopen zaterdag was de 'dag tegen de kooien', trouwens. Weg met de kooien in de veehouderij!
Nou ja, lang verhaal kort: ik wil af en toe vegetarisch, af en toe vis, af en toe vlees, maar wel zo diervriendelijk mogelijk. Is dat flexetarisch? Ik vind het geweldig: zingeving door te zijn wie je bent. Dat heeft dan niet (of soms wel) persé met vlees te maken, maar is wel belangrijk. Wees jezelf.
Heel veel liefs! XXX
Ik moet eerlijk bekennen dat uitweiden over mijn poepie op papier veel makkelijker gaat. In eerste instantie spettert het niet zo 😅 en mijn rode wangen zijn niet zichtbaar. Maar even voorbij alle humor, velen hebben te maken met lichamelijke ongemakken na de kanker(behandeling) en je wil niet zeuren maar het is wel ons dagelijks leven. Af en toe lijkt het in de media alsof iedereen na de kanker, perfect en stralend eruit komt en dat is helaas niet de werkelijkheid. Zowel fysiek als mentaal hebben velen te kampen met de naweeën.
Het doet me goed dat er steeds meer mensen zijn die nadenken over de beestjes op ons bord en stappen nemen om het leven van hun beter te maken. Rome is niet in 1 dag gebouwd en ook kleine stapjes doen er toe. En laten we eerlijk zijn, ik heb de wijsheid niet in pacht. Ik rommelde maar wat aan en nu nog steeds gaat het met vallen en opstaan.
Super dat de essentie in mijn verhaal duidelijk is geworden, het gaat zeker niet alleen over vlees. Van binnen was ik wel altijd mezelf dus die strijd hoef ik niet te voeren maar naar de buitenwereld toe wil ik meer mezelf zijn. Mijn eigen ik laten zien.
Ik ben het volledig met je eens. Uiterlijk zie je er goed uit, maar van binnen ligt alles overhoop.
Knuffel xxx
Dikke knuffel terug xxx